اما متأسفانه در عملکرد، رتبه 133 را دارد که‌این نشان می‌دهد زمینه برای حرکت و تلاش برای دستیابی به جایگاه شایسته اقتصاد ایران در اقتصاد جهانی وجود دارد.
باید ریشه یابی کنیم و ببینیم اشکالات کار کجاست و چرا باید میزان جذب سرمایه خارجی در ترکیه بیش از 20 برابر این رقم در ایران باشد؛ با وجود اینکه ترکیه همچون ایران نفت و گاز ندارد.
ایران از نظر سرمایه نیروی انسانی در بین کشورهای منطقه از جایگاه ممتازی برخوردار است. موقعیت استراتژیک ایران را در کمتر جایی می‌توان یافت؛ چرا در خلیج‌فارس نتوانیم امکان دسترسی به دریاهای آزاد را به فعلیت برسانیم؟
قطعاً انجام اقداماتی در اصلاح فضای کسب و کار لازم است و نخستین اصلاحی که باید صورت گیرد این است که وقتی از اقتصاد حرف می‌زنیم بخش خصوصی میدان دار باشد، نه‌اینکه تنها از کلمه بخش خصوصی به‌عنوان تزیین استفاده شود.
اگر می‌خواهیم با دنیا حرف اقتصادی بزنیم، دنیا مایل است که در طرف مقابل خود بخش خصوصی را ببیند. در فضای کسب و کار کشور حتماً باید اصلاحاتی بر مقررات به‌نحوی صورت گیرد تا هیچ‌گونه تبعیضی در شرایط کار برای یک واحد بخش خصوصی در مقایسه با یک واحد دولتی یا شبه دولتی نباشد.
با توجه به هدف رشد 8 درصدی تولید ناخالص ملی در برنامه پنجم توسعه، اگر به روش استاندارد حساب کنیم به 380 میلیارد دلار و اگر به روش برابری قدرت خرید حساب کنیم به 110 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در سال نیاز داریم. در سرمایه‌گذاری اساسی نیز رقم چندین برابر این ارقام است. سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی نیازمند تغییر رویکرد اقتصادی است؛
زیرا اقتصاد کشور ما گرفتار رویکردی عمدتاً دولت گرایانه بوده است. این در حالی است که انتقال مالکیت به واحدهایی که کماکان تحت مدیریت وابسته به دولت هستند، نمی‌تواند ما را به اهداف اصل 44 و افزایش کارایی و بهره‌وری برساند.
