برای مثال مسئولان شرکت ملی گاز از توقف اجرای طرح‌های توسعه و تولید گاز تا 3سال آینده و کمبود ظرفیت گازرسانی سخن گفته‌اند ولی با این وجود هفتصدونودوپنجمین شهر ایران گاز‌دار شده است.
توسعه گازرسانی در حالی صورت می‌گیرد که دولت در حال برنامه‌ریزی برای اجرای قانون هدفمندکردن یارانه‌ها و افزایش قیمت گاز است.
هرچند افزایش قیمت گاز در دولت با کاهش مصرف تعبیر و تفسیر می‌شود و بر این اساس حتی وزیر نفت از برنامه‌ریزی برای صادرات و درصورت مناسب نبودن قیمت، تزریق گاز به میدان‌های نفتی سخن می‌گوید، مسئله اساسی در این زمینه، متنوع‌کردن بازار انرژی در کشور و فراهم‌کردن دسترسی عمومی به انواع انرژی‌ها با نرخ‌های متفاوت است.
درحالی که تا پیش از این نفت سفید مهم‌ترین سوخت مصرفی در کشور بوده امروز گاز طبیعی در همه کشور گسترده شده اما هیچ امکان دسترسی عمومی به نفت سفید یا گاز مایع و یا زغال سنگ و... وجود ندارد و بازار انحصاری انرژی امکان مدیریت آن را دشوار کرده است.
در برنامه چهارم توسعه درحدفاصل سال‌های 1384 تا پایان سال گذشته به‌ترتیب 50، 49، 42، 33 و 46 شهر کشور به شبکه ملی گاز ایران متصل شده‌اند. این آمار موفق توسعه درحالی است که متأسفانه به همین میزان توسعه دسترسی عمومی به انواع دیگر انرژی محدود و محدود‌تر شده و با اعمال یارانه برای توسعه گازرسانی، دیگر انواع انرژی در کشور غیراقتصادی و متروک شده است.
این شرایط درحالی ادامه می‌یابد که با اجرای توسعه نامتوازن در بخش انرژی، دولت قصد دارد قانون هدفمندکردن یارانه‌ها را اجرا کند و قیمت گاز را افزایش دهد. با افزایش قیمت گاز باید دولت شرایط لازم برای توسعه دیگر انواع انرژی در کشور را برای بخش خصوصی فراهم کند.
توسعه توزیع گاز مایع که به‌عنوان یک صنعت در کشور به‌دلیل سیاست‌گذاری و قیمت‌گذاری دولت در حال نابودی است و توسعه عرضه نفت سفید و انواع سوخت‌های مناسب و اقتصادی در بازار از جمله زغال سنگ از برنامه‌هایی است که دولت باید برای آن سیاست‌های مشخص کوتاه و درازمدت داشته باشد که متأسفانه با وجود تصویب قانون هدفمند‌شدن یارانه‌ها و برنامه‌ریزی برای افزایش قیمت گاز و بنزین هنوز مشخص نیست که دولت برای آزاد‌سازی و مدیریت بخش انرژی و تنوع بازار و امکان دسترسی عمومی به انواع انرژی در کشور چه برنامه‌ای دارد.
