قبلاً هم مشابه این اخبار از کره شمالی منتشر میشد، ولی اغلب اوقات مذاکرات صلح کره شمالی و کشورهای غربی با مشکل مواجه میشد. کشور کره در تاریخ خود به دلیل نزدیکی به چین و ژاپن همیشه مورد تهاجم این دو کشور قرار میگرفت و حکومت آن از پادشاهیهای محلی تشکیل شده بود که مدت زیادی دوام نداشتند. در قرن 19 ژاپن، کره را اشغال کرد و در سال 1910 کره رسماً قسمتی از کشور ژاپن محسوب میشد. در 1945 ژاپن در جنگ جهانی شکست خورد و از کره بیرون رفت، ولی بعد از پایان جنگ قسمت شمالی شبه جزیره کره به دست روسها و جنوب آن به دست امریکاییها افتاد. قرار بود این دو کشور بعداً متحد شوند، ولی چون در شمال کمونیستهای طرفدار شوروی و در جنوب دولت سرمایهداری طرفدار غرب حکومت میکرد، این اتفاق هیچوقت نیفتاد. در 1948 دو کشور جمهوری دموکراتیک خلق کره (شمالی) به پایتختی پیونگ یانگ و جمهوری کره (جنوبی) به پایتختی سئول تأسیس شدند.
دشمنی این دو کشور در دوران جنگ سرد ادامه پیدا کرد و از 1950 تا 1953 مستقیماً درگیر جنگ بودند. شوروی و چین مهمترین کشورهای حامی کره شمالی بودند. شوروی در سال 1990 از بین رفت و نظام سیاسی بیشتر کشورهای وابسته به آن- مانند کشورهای اروپای شرقی- تغییر کرد. دولت چین هم در سالهای اخیر بعضی از سیاستهای خود را تغییر داده است؛ ولی کره شمالی یکی از معدود کشورهای جهان است که هنوز خبری از تغییر در آن نیست.
حکومت این کشور سوسیالیستی است و تنها حزب آن حزب کمونیست است. اینترنت و تلفن همراه در کره شمالی وجود ندارد. تماس تلفنی با خارج از کشور و سفر بدون اجازه مقامهای رسمی ممنوع است. خبرنگاران کشورهای دیگر اجازه سفر به کره را ندارند و به همین دلیل اطلاعات مشخصی از این کشور وجود ندارد. ارتش کره شمالی بسیار قدرتمند و مجهز به سلاح هستهای است، ولی ظاهراً سطح زندگی و رفاه در کره شمالی بسیار پایین است. چند سال قبل وقوع سیل و قحطی باعث شد تعدادی از مردم جان خود را از دست بدهند و کره جنوبی کمکهای غذایی به کره شمالی فرستاد. وضعیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کره جنوبی تفاوت بسیار زیادی با کره شمالی دارد.
آزمایشهای هستهای و موشکی کره شمالی و درگیری های مرزی نگرانیهایی را برای ژاپن و کره جنوبی ایجاد کرده است.
کیم جونگ ایل، پسر کیم ایل سونگ که قبل از او رئیس کشور بود در سفر به چین بدون مقدمه اعلام کرد آماده مذاکره است، ولی اطلاعات بیشتری در این باره منتشر نشده است.