نمایشگاه خودنگاره‌ها- دو نگاهی گذرا به سلف پرتره نقاشانه ایران دارد و در ادامه بخش نخست آن‌که سال گذشته در گالری طراحان آزاد با عنوان «خودنگاره‌ها‌یک» به نمایش درآمد، آثار 29 هنرمند معاصر ایرانی جمع‌آوری شده است.
خودنگاره ها- دو به‌علت تعدد هنرمندان شرکت‌کننده در آن به‌صورت همزمان در2 گالری به نمایش درخواهد آمد و شامل آثاری از شیما اسفندریاری، مرتضی پورحسینی، نیکو ترخانی، فرید جهانگیر، رامتین جیحون، حسینعلی ذابحی، میلاد رستمی، لیلا رشیدی، بابک روشنی‌نژاد، اوژن زرگرباشی، رسول سلطانی، علی شایسته، پیمان شفیعی، ایمان صفایی، بهار طاهری، مهرداد لرپور، مهرداد محب علی، بهمن محمدی، قاسم محمدی، احمد مرشدلو، نزار موسوی‌نیا، شهره مهران، افرا نوبهار، فرخ نورونی، شادی نویانی، دانا نهداران، رضا هدایت، یاسر یعقوب‌زاده و عادل یونسی است که به کوشش علی اتحاد جمع‌آوری شده و از 11 تا 23 تیر ماه در دو گالری یاد شده برپا خواهد شد.
علی اتحاد در مقدمه‌ای برای این مجموعه تازه می‌نویسد:«جست‌وجوی دانشنامه‌ای واژه «سلف پرتره» ما را به نتایجی صریح می‌رساند، لیکن سلف پرتره معاصر مرور هنرمند بر«هویت خویش» است؛ هویتی که بر پایه «دیگری» شکل می‌گیرد؛ هویتی که بدون در نظر گرفتن موقعیت اجتماعی و تجربه زیسته هنرمند بی‌معنا خواهد بود.
متن سلف پرتره‌های معاصر متضمن ارجاعات بی‌شماری هستند که می‌توانیم به واسطه آگاهی از آنها ادراکی عمومی نسبت به وضعیت هنرمند و شرایط پیرامون او کسب کنیم. هنرمند معاصر برای ساخت سلف پرتره‌اش به جای نشستن در برابر آینه، اطرافش را می‌کاود.»
او معتقد است:« برخلاف هنرمند مدرنیست که با واکاوی درونش خود را بدل به سوژه‌ای مجزا از اجتماع می‌ساخت، هنرمند معاصر با جست‌وجو در بستری که در آن زیسته، هویتی که کسب کرده یا احیانا بر او تحمیل شده را در برابر مخاطب قرار می‌دهد و گاه مخاطب را وادار به قضاوت می‌کند.»
به گفته اتحاد: «سلف پرتره نقاشانه معاصر ممکن است حتی حاوی تصویر بازنمایاننده هنرمند هم نباشد، ممکن است حتی حاوی پرتره‌ای انسانی نباشد و ده‌ها امکان دیگر...».
