ساده‌گیری و اغتشاش

خیلی از علاقه‌مندان سینما- به‌خصوص از نسل جوان- فیلم‌هایی را که سال‌ها فقط درباره‌اش خوانده بودند، در این برنامه دیدند. اکبر عالمی- مدرس سینما- با برنامه «هنر هفتم» این امکان را فراهم کرد تا تعدادی از شاهکارهای تاریخ سینما روی آنتن برود.

خیلی‌ها را سراغ دارم که اصلاً بعد از دیدن برنامه «هنر هفتم» به صورت جدی به سینما علاقه‌مند شدند؛ برنامه‌ای که خیلی‌ها تا پاسی بعد از نیمه‌شب بیدار می‌ماندند تا بعد از فیلم، حرف‌های کارشناس برنامه را هم بشنوند.

با موفقیت برنامه «هنر هفتم» راه برای برنامه‌های سینمایی دیگر گشوده شد؛ برنامه‌هایی که هنوز هم اغلب آنها از همان رویه «هنر هفتم» استفاده می‌کنند.

این روزها شاهد هستیم که برنامه‌های سینمایی متعددی روی آنتن می‌رود.یکی از این برنامه‌ها، «سینما ماوراء» است که اتفاقاً توسط اکبر عالمی اجرا می‌شود.

دیدن مجدد عالمی، وقتی روی دوربین  درباره ویژگی‌های ساختاری یک فیلم صحبت می‌کند ابتدا به ساکن به شکلی نوستالژیک، تداعی‌گر برنامه «هنر هفتم» است، هرچند این احساس دیری نمی‌پاید؛

اول اینکه برنامه به واسطه نامش می‌کوشد تا هر فیلمی را که پخش می‌کند را ماورایی بنامد؛ حتی اگر آن فیلم فاقد هیچ ویژگی‌ای نباشد.

نکته مهم‌تر اما شیوه اجرای اکبر عالمی است. اصرار او به تعریف مجدد سکانس‌هایی که معمولاً در انتها همراه با یکی،دو جمله کلی درباره مضمون یک سکانس یا کاراکترهاست، اغلب کمکی به بیننده برای فهم اثر یا رسیدن به نکته‌ای تازه درباره آن نمی‌کند.

گاهی اوقات هم این کار فقط در بین صحبت‌های کارشناس برنامه وقفه می‌اندازد؛ اتفاقی که درباره فیلم «21 گرم» رخ داد.

امید روحانی به عنوان کارشناس برنامه، سعی می‌‌کرد با استدلال، دلیل اهمیت «21گرم» را به مخاطب گوشزد کند و این‌که چرا و به چه دلیل این فیلم ساختار روایت را در سینمای معاصر جهان تحت تأثیر قرار داده است.

در میانه این صحبت‌ها مجری به شکلی کاملاً بی‌ربط، سکانس‌های فیلم را با جزئیات برای بیننده تعریف می‌کرد.

درواقع مجری، کار خودش را می‌کرد و کارشناس هم حرف‌های خودش را  ادامه می‌داد؛ چیزی که به هر حال در مرحله تدوین برنامه می‌شد تا اندازه‌ای آن را کمرنگ کرد تا از میزان اغتشاش و ناهماهنگی میان مجری و کارشناس برنامه کاسته شود؛

ضمن این‌که مخاطب از اکبر عالمی به عنوان مدرس سینما، انتظار دارد در صحبت‌هایش درباره فیلم‌ها، از تعریف‌کردن داستان آنها (که بعد از پخش فیلم واقعاً هیچ لطفی ندارد) فراتر برود.

این میزان ساده‌گیری، جز این‌که خاطره خوش برنامه «هنر هفتم» را مخدوش کند، کارکرد دیگری ندارد.