روزنامه ساندی تایمز انگلیس به‌تازگی در گزارشی اعلام کرده است که طالبان به‌طور رسمی از سوی بالاترین مقام‌ها در دولت اسلام‌آباد حمایت می‌شوند.
این نشریه حتی پا را فراتر از این می‌گذارد و براساس شواهد خود تأکید می‌کند که 7 نفر از 15 عضو مجلس شورای کویته (شورای جنگ طالبان) به سازمان اطلاعات پاکستان وابسته هستند.
طبق گزارش منتشرشده از سوی کالج علوم اقتصادی لندن، دولت پاکستان در افغانستان در واقع نقشی دوگانه ایفا می‌کند. مت وولدمن، تحلیلگر دانشگاه هاروارد عقیده دارد که در تحقیقات قبلی درباره شبه‌نظامیان، تا حد زیادی نفوذ سازمان اطلاعات پاکستان بر طالبان نادیده گرفته شده است.
در گزارش ساندی تایمز که به ده‌ها مصاحبه، مستند است و 2نفر از مقام‌های بلندپایه امنیتی کشورهای غربی آن را تأیید کرده‌اند، آمده است: سازمان اطلاعات پاکستان که برای طالبان پناهگاه و حمایت مالی، نظامی و لجستیک تأمین می‌کند برای انجام عملیات جنگی از نفوذ راهبردی قدرتمندانه‌ای برخوردار است. در گزارش مزبور ادعا شده که آصف‌علی زرداری اخیرا با تعدادی از رهبران طالبان دیدار کرده و به آنها تأکید کرده که دولتش به‌طور کامل از طالبان حمایت خواهد کرد؛ هرچند سخنگوی رسمی دولت پاکستان این موضوع را به‌شدت رد کرده است.
ایالات متحده آمریکا یکی دیگر از کشورهایی است که به تأمین مالی و لجستیک جنبش طالبان متهم است. بسیاری عقیده دارند که آمریکا قصد دارد با طولانی‌شدن جنگ در افغانستان حضور خود در منطقه آسیای میانه و سلطه بر ثروت‌های طبیعی این کشور را طولانی‌تر کند. روزنامه گاردین به‌تازگی در گزارشی اعلام کرده است که در افغانستان بسیاری بر این باور هستند که آمریکا از جنبش طالبان در همه زمینه‌ها حمایت می‌کند. به عقیده این گروه آمریکا واقعا خواستار طولانی‌شدن جنگ در این کشور است زیرا می‌خواهد حضور خود را تثبیت و طولانی کند.
در واقع اگر طالبان شکست بخورد و به‌طور کامل از بین برود آمریکا دیگر بهانه‌ای برای باقی‌ماندن در افغانستان نخواهد داشت.
ارتش افغانستان وقتی پایگاه‌های طالبان را تصرف می‌کند متوجه می‌شود که اسلحه‌های موجود در این پایگاه‌ها مشابه اسلحه‌هایی است که آمریکا به ارتش افغانستان می‌دهد. علاوه بر این بسیاری بر این باور هستند که ایالات متحده آمریکا مدارس آموزش افراط‌گرایان در افغانستان و پاکستان را تأمین مالی می‌کند و بالگردهای آمریکا کالاهای ضروری را به شبه نظامیان طالبان می‌رسانند.
انگلیسی‌ها هم در این رابطه مورد اتهام هستند و بسیاری عقیده دارند که آنها مایلند بیشتر از آمریکایی‌ها در افغانستان باقی بمانند. آنها می‌خواهند با طالبان به مذاکره بنشینند تا آنها را برای پیوستن به نیروهای دولتی راضی کنند. انگلیسی‌ها می‌خواهند از این راه، نفوذ خود در منطقه را همچنان پرقدرت باقی نگه دارند.
واقعیت این است که هرکدام از طرف‌ها به دلایل خاص خود مایلند که طالبان همچنان حضور پر قدرتی در منطقه داشته باشند. آنها می‌خواهند که از وجود طالبان برای حضور در صحنه‌ها و امتیازگیری از رقبا، بهره‌برداری کنند.
در این میان شبه‌نظامیان طالبان که از همه طرف کمک دریافت می‌کنند از وضعیت موجود بیشترین بهره را می‌برند. آنها در این شرایط می‌توانند به‌راحتی فعالیت‌های خود را ادامه دهند. واقعیت این است که تا زمانی که در‌گیری وجود دارد طالبان نیز وجود خواهند داشت.
الاهرام
