که برخلاف کشتی فرنگی، کشتی آزاد ایران در این رشته فاقد پشتوانه لازم است و باید در این زمینه فدراسیون کشتی برنامه کاربردی تری را اتخاذ کند. کسب تنها 2 مدال برنز با تیمی 11نفره از پشتوانه‌هایی که از دل رویدادهای بین‌المللی داخلی و خارجی به اردوی تیم ملی دعوت شده بودند و به آنان امید زیادی می‌رفت، زنگ خطری است که اگر جدی گرفته نشود، می‌تواند چالشی بزرگ برای آینده ورزش سنتی و مدال‌آور ما قلمداد شود.
این درست است که سطح مسابقات جایزه بزرگ با حضور قهرمانان نامی و مطرح جهان بسیار بالا بود ولی این مسئله نیز از نگاه مربیان ما دور نبود و حتی غلامرضا محمدی قبل از اعزام تیم به سطح متفاوت این تورنمنت اشاره کرده بود،
اما نتیجه به‌دست آمده در این پیکارها هیچ تناسبی با موقعیت و انتظاری که از کشتی‌گیران آزاد اعزام شده می‌رفت، نداشت و در واقع جوانان نامزد پوشیدن دوبنده تیم ملی با ناکامی در این میدان که می‌توانست سکوی پرتاب آنان به‌مراتبی بالاتر باشد، مردود شدند.
نتایج برجای مانده از باکو نشان می‌دهد به‌رغم تلاش‌های صورت‌گرفته بعد از بازی‌های المپیک پکن در کشتی آزاد و تغییر و تحولات انجام شده در کادر مربیان آ ن، راهی دشوار و طولانی تا رسیدن به مرز ثبات و حداقل داشتن 2 تیم و نفرات نزدیک به هم در اوزان مختلف وجود دارد.
اگرچه یکی از برنامه‌های اصلی فدراسیون کشتی در هر دو رشته آزاد و فرنگی در 2 سال گذشته و به‌خصوص ماه‌های اخیر پشتوانه‌سازی و ساختن رقبای جدید و از بین بردن حاشیه امنیت برای نفرات کنونی تیم ملی بوده است، اما به‌نظر می‌رسد کشتی فرنگی علاوه بر بحث مدال، در این زمینه هم گوی سبقت را از کشتی آزاد ربوده و از موقعیت ممتازتری برخوردار است.
