طی تحقیقات به عمل آمده مشخص شده، وقتی مادر صدای گریه کودکش را می‌شنود، به سرعت خون موجود در سینه‌‌اش افزایش پیدا می‌کند و این حالت همراه با غریزه مادری باعث می‌شود که مغز او سریع این پیام را دریافت کند که «بلند شو و از بچه‌ات پرستاری کن» و به محض در آغوش گرفتن کودک توسط مادر، هورمونی در بدن مادر ترشح می‌شود که به او از لحاظ احساسی و روحی آرامش خاطر می‌دهد و دقیقا به همین منظور است که اکثر مادران، طاقت شنیدن صدای گریه فرزندان‌شان را ندارند و نمی‌توانند به توصیه‌های نزدیکان خود مبنی بر اینکه «بگذار کمی گریه کند یا او را رها کن خودش ساکت می‌شود» عمل کنند.
البته نوزاد خودش هم از گریه کردن لذت نمی‌برد، ولی در ماههای اولیه زندگی، زبانی غیر از گریه ندارد و درصورت بی‌توجهی اطرافیان به گریهاش، او چاره‌ای جز بلند‌تر و شدیدتر کردن صدای گریه خود ندارد تا بتواند توجه اطرافیان را به نیازهایش جلب کند. اما حالتی را تصور کنید که شما سعی می‌کنید میزان حساسیت خود را در مورد گریه کودک کم کنید و هنگام شنیدن گریه نوزادتان، خود را به نشنیدن می‌زنید و با غریزه خود مبارزه می‌کنید، در این صورت مطمئن باشید که توانایی‌تان را در فهمیدن زبان کودک‌تان به‌تدریج از دست می‌دهید و فاصله روحی بین شما و فرزندتان بیشتر می‌شود.
این عارضه ممکن است در اثر خواندن کتاب‌های مختلف نیز به‌وجود بیاید! بدین ترتیب که والدین به جای گوش دادن و بررسی علت گریه کودک و برقراری ارتباط روحی به‌منظور درک بیشتر، مرتب به منابع مختلف رجوع می‌کنند و سعی دارند طبق دستورات کتاب‌ها عمل کنند و در اکثر مواقع، نتایج مثبتی به دست نمی‌آورند، زیرا هر کودکی، عادات و ترفندهای خاص خودش را دارد که در هیچ کتابی سخنی از آن برده نمی‌شود و تنها ارتباط روحی و شناخت کودک است که می‌تواند چاره ساز شود. در ادامه این مقاله داستانی از نظر شما می‌گذرد که دقیقا به همین موضوع اشاره دارد.
یک روز به خانه یکی از دوستان رفته بودم که او نیز مانند من نوزاد چهار ماههای داشت. هنوز مدت زیادی از حضور من در منزل‌شان نگذشته بود که نوزاد او در اتاق مجاور شروع به گریه کرد و لحظه به لحظه گریهاش شدیدتر شد، ولی دوستم هیچ توجهی به گریه او نمی‌کرد.
من در حالی که از شدت اضطراب احساس می‌کردم دیگر نمی‌توانم روی صندلی بنشینم، به او گفتم: آیا قصد نداری سری به فرزندت بزنی تا ببینی علت گریهاش چیست؟ او با حالت خونسردی عجیبی گفت: «نه، الان وقت غذا خوردن و عوض کردنش نیست و در ضمن او از همین الان باید بفهمد که من در کنترل او نیستم و او باید تحت کنترل من باشد».
این نمونه بارز و آشکاری از خودخواهی مادر و درعین حال نمونه‌ای از پذیرش نصیحت‌های نادرست اطرافیان است که مرتب در گوش برخی از مادران جوان و بی‌تجربه می‌خوانند که تا بچه گریه کرد بلند نشو و او را بغل نکن، زیرا بچه بغلی می‌شه. سعی کن از بچگی او را طوری تربیت کنی که مشکلاتش را خودش حل کنه و لوس بار نیاد!
لذا توصیه‌هایی را که در رابطه با گریه کودک به شما می‌شود، جدی نگیرید و سعی کنید:
1- به گریه کودک‌تان به چشم دغلکاری و جلب توجه نگاه نکنید بلکه گریه او را ناشی از نیاز به توجه، رفع مشکل و ارتباط بدانید.
2- به گریه کودک‌تان هر چه سریع‌تر پاسخ بدهید و از لوس‌شدن نوزادتان ترس نداشته باشید.
3- علت گریه کودک خود را بشناسید. در این راستا، حالت چهره و نوع تنفس او، به شما در بررسی و شناخت علت اصلی گریه کمک خواهد کرد.
4- هنگام گریه کودک، جملات آرامش‌بخش به کار ببرید، او را در آغوش بگیرید، با او بازی کنید و جملاتی مثل نگران نباش، مامان کنارته، الان می‌ریم بازی، مامان خیلی دوستت داره و... را به زبان بیاورید.
بسیاری از محققان معتقدند که نگهداری نوزاد در آغوشی، برای مدت زمان کوتاهی در طول شبانه‌روز، می‌تواند فواید زیادی برای پدر و مادر و همچنین نوزاد داشته باشد؛ فوایدی که هم شامل آرامش باورنکردنی در کودک می‌شود و هم آنکه والدین را از راه رفتن و تکان‌دادن مرتب کودک برای آرام و سرگرم کردن او فارغ می‌کند. برخی از این فواید عبارتند از:
1- گریه کمتر کودک: تحقیقات نشان داده، نوزادانی که حدود 3ساعت از طول شبانه‌روز را در آغوشی سپری می‌کنند، حدود 40درصد از سایر نوزادان کمتر گریه می‌کنند.
2- کاهش ناآرامی کودک: بسیاری از تجربیات و تحقیقات نشان داده نوزادانی که در آغوشی هستند، به‌علت نزدیک بودن به والدین یا شخصی که آنها را در آغوشی حمل می‌کند، احساس امنیت روانی بیشتری می‌کنند و این مسئله به‌طور غریزی باعث آرامش آنها می‌شود. همچنین نزدیک بودن به سینه مادر و شنیدن صدای تپش قلب مادر، محیط داخل رحم را برای نوزاد تداعی می‌کند و به او حس آرامش و امنیت باورنکردنی می‌دهد.
3- فواید بصری آغوشی: هنگامی که نوزاد در آغوشی به سر می‌برد، می‌تواند دیدنی‌های بیشتری را مشاهده کند، زیرا او همراه پدر یا مادر خود به همه جا سرک می‌کشد و لذت می‌برد. بیشتر نوزادان، از دیدن محیط و افراد یکنواخت خسته شده و گریه سر می‌دهند، لذا آغوشی می‌تواند وسیله‌ای حیاتی برای رفع این مشکل باشد و نوزاد شما می‌تواند درحالی که در آرامش کامل به سر می‌برد، تصاویر متفاوتی از مکان‌های مختلف، را در ذهن خود ثبت کند.
ثبت الگوهای رفتاری مختلف به نوزادتان کمک می‌کند که احساس کسالت نکند و از همین سال‌های اولیه عمر خود با سرک کشیدن به همه جا، الگوهای رفتاری مختلف را به ذهن بسپارد.
4- راحت‌تر‌کردن والدین: آغوشی نه تنها وسیله‌ای مناسب و لذت‌بخش برای کودک به‌شمار می‌رود، بلکه به نوعی زندگی والدین را نیز راحت‌تر می‌کند، زیرا به این وسیله می‌توانید فعالیت و حرکت خود را، نسبت به قبل از به دنیا آمدن بچه حفظ کنید و این حس را به شما می‌دهد که دو دست اضافه نیز پیدا کرده‌اید و می‌توانید حتی با کودک خود به مراکز خرید و مهمانی بروید، بدون آنکه خود را موظف به بغل کردن و مرتب تکان دادن بچه برای آرام کردن او کنید و انرژی خود را به جای صرف کردن در راه آرام کردن بچه در راه‌های دیگری مصرف خواهید کرد.
5- احساس نزدیکی کودک به خانواده: با استفاده از آغوشی، می‌توانید نزدیکی زیادی بین سایر افراد خانواده و کودک فراهم کنید، زیرا در این حالت کودک همراه شما در همه جا حضور دارد و صداها و چهره‌های افراد خانواده و حرکات و حتی نوازش‌های آنها را مرتب دریافت می‌کند. حضور در کنار افراد مختلف خانواده، به کودک شما می‌آموزد که در حضور افراد غریبه و ناآشنا، به‌دلیل آشنایی به دیدن چهره‌های مختلف در خانه، خیابان و... احساس غریبی و ناآرامی نداشته باشد و ترس از افراد و مکان‌های ناآشنا و مختلف برای او نامفهوم می‌شود.
6- تعادل در گریه کودک: هنگامی که فرزند در آغوش شماست، نزدیکی بسیار زیاد با شخص بغل‌کننده که معمولا مادر است سبب می‌شود که به محض دیدن آثار گریه در کودک، آرام کردن و نوازش کودک آغاز شده و در نتیجه از شدت گرفتن گریه و ناآرامی بیشتر جلوگیری شود و کودک شما می‌آموزد که برای برآورده‌شدن نیازهایش به گریه‌های شدید، پر سروصدا و طولانی نیازی نیست و او می‌تواند تنها با فرستادن نشانه‌های ابتدایی گریه به نیاز خود دست پیدا کند.
البته گاهی اوقات تنها نگهداری کودک در آغوشی، نمی‌تواند باعث آرامش و عدم‌گریه او شود و باید از وسایل جانبی دیگر مانند شیشه و پستانک استفاده کرد. مطمئن باشید این وسایل در کنار آغوشی، لحظات خوب و آرامی برای شما و کودک‌تان به ارمغان می‌آورد و ادغام حرکت و مکیدن، می‌تواند برگ برنده شما به حساب آید و حتی کودکان کسل و بداخلاق را نیز به وجد آورد.
