چهار سال و نیم در ارکستر ناصرعبداللهی حضور داشته و همچنین دو سال و نیم نوازنده و سرپرست ارکستر رضا صادقی بوده و با دیگرانی چون حامی، خشایار اعتمادی، علیرضا عصار، شاهکار بینش پژوه،سیروان خسروی، علی لهراسبی و ... همکاری داشته و از اعضای اصلی گروه دارکوب هم هست و در آنجا هم ترومپت می نوازد و هم پرکاشن.
امید حاجیلی که متولد 1362 است ،مدرک فوق لیسانس موسیقی دارد و استاد دانشکده هنر دانشگاه آزاد و دانشکده صدا و سیما هم هست. او به دنبال خلاقیت و تغییر است و آنرا در اولین آلبوم اش «آلگرو» عرضه کرده و امروز در آستانه اولین کنسرت مستقل اش، بازهم با خلاقیت هایی جدید، مخاطبان اش را شگفت زده می کند. گفتگوی زیر در روزهای تمرین پیش از کنسرت، تهیه شده است. حاجیلی اولین کنسرت خودش را در روزهای 31 تیر و 1 مرداد در سالن اریکه ایرانیان برگزار می کند.
- آلگرو با تاخیر فراوانش، سرخورده و دل زده تان نکرد؟
این آلبوم باید در زمانی که متولد شد، به انتشار می رسید. هر چند در تمام این سال ها تلاشم را کردم تا آلبوم ام منتشر شود، اما در عین حال ناراحت یا سرخورده هم نشدم چرا که بسیاری دیگر را نیز دیده بودم که با مشکلاتی این چنینی مواجه بودند و فقط صبر کردم تا بالاخره به نتیجه رسید. اما این صبر کردن 7 سال مرا عقب انداخت.
- و البته قطعه ی برای عاشقی دیره بسیار مورد توجه قرار گرفت.
دلیل اینکه مردم این قطعه را بسیار دوست دارند، این است که سبک لاتین و ملودی ایرانی در هم آمیخته شده و شادابی خاصی به آن بخشیده است.
- آلبوم دوم چطور؟ بازهم لاتین است؟
هنوز تصمیم خاصی برای آلبوم بعدی ندارم. اما چند قطعه جدید ساخته‌ام که لزوماً در آلبوم دوم نخواهند بود. در عین حال سبک آلبوم بعدی نامشخص است. دوست دارم در هر سبکی که کار می‌کنم، تغییراتی در آن ایجاد کنم و در واقع انگولک‌اش کنم تا آنچه به علاقه و روحیه و سلیقهی من نزدیک است، بوجود آید.
- چطور به سراغ خواندن رفتید؟
همیشه به خواندن علاقه داشتم. دوست دارم آثارم را هم بسازم، هم اجرا کنم و هم بخوانم. در این آلبوم به نوعی به علاقه شخصی خود پرداخته ام.
- وقتی به سراغ این سبک رفتید، فکر نکردید که این موسیقی با این همه پیچیدگی، خوب از آب درآمدن اش کمی مشکل است؟
با وجود تمام اخطارها به این کار دست زدم و از کارم و استقبال مخاطبان راضی هستم. ممکن بود ترکیب ها باعث شود تا شنونده عادی از یکنواختی آن خسته شود و به همین دلیل تلاشم را کردم تا این یکنواختی پیش نیاید. در مجموع این آلبوم یکرنگ است و این یکرنگی به خاطر این نیست که آهنگساز آلبوم یک نفر است، بلکه به دلیل این است که سبک دارد. در عین حال سعی شده که تنوع نیز در آن از دست نرود.
- بسیاری تا کنون سعی کرده اند به نوعی موسیقی لاتین را در آثارشان وارد کنند، اما موفقیتی حاصل نشده و تا کنون هیچ آهنگسازی به طور ویژه به دنیال این سبک نرفته بود.
من سعی کردم قطعاتم هم لاتین باشد و هم پاپ لاتین را تجربه کنم و به استانداردهای این موسیقی نزدیک باشد. تلفیق و هماهنگی سازها در این موسیقی بسیار سخت است. وقتی می گوییم پرکاشن، منظور چندین ساز است و هماهنگی و تلفیق آنها با هم به تنهایی بسیار دشوار است. بیس، درامز و سازهای بادی هم که برای خودشان داستانی دارند. و فکر می کنم به همین دلیل هم هست که بسیاری به سراغ این سبک نرفته اند. شانس من هم این است که خودم پیانو، پرکاشن و ترومپت می زنم و تا حدی کمک کرده که به اصل ماجرا نزدیک شوم.
- در کنسرتی که 31 و اول تیرماه اجرا می کنید، تغییراتی در شکل ساختاری قطعات داده اید؟
در اجرا احتیاج به چند پرکاشنیست داشتیم که بار اصلی سازهای کوبه ای را به دوش بکشند که تنها نوازنده ی قابلی که توانایی نواختن ریتم لاتین را داشته باشد، فقط همایون نصیری بود. برای درامز نیز ما نوازنده ی تخصصی لاتین نداریم اما تنها کسی که از عهده این کار می می آمد، آرش پژند مقدم بود. به دلیل همین کمبود نوازنده مجبور شدم حجم پرکاشن و درامز را کم کنم و در نتیجه قطعات به پاپ لاتین بیشتر شبیه است.
البته نوازندگان توانای دیگری نیز هستند که اکثراً مشغول کار دیگری بودند و نمی توانستیم در کنار هم باشیم. در زمینه ی سازهای بادی نیز نوازنده خوب بسیار کم داریم، چه رسد به کسی که بتواند سبک لاتین را بخوبی درآورد و اجرا کند و خودم مجبور شدم بنوازم و این برای کنسرت کار را دشوار می کند. در نهایت در بسیاری از مواقع مجبور شدم نت ها را ساده کنم که این امر برایم آزار دهنده است. ارکستر شلوغ است و امیدوارم صدابردار هم بتواند صدای سازها را درست درآورد و دلنشین. از آنجایی که کار انرژیک است، امیدوارم بتوانیم تبادل انرژی خوبی با مخاطبان داشته باشیم.
- فرم اجرایی چطور؟ گویا درامز و پرکاشن را به صورت قرینه بر روی سن قرار می دهید و خودتان در وسط سن قرار می گیرید.
بله، این کار هم غیر متعارف است. چرا که همیشه درامز در وسط سن قرار می گرفت. در کنار تغییر در نحوه چیدمان سازها، طراحی صحنه نیز متفاوت است و شبیه به سواحل آمریکای جنوبی است. همچنین ما بر روی صحنه ال.ای.دی در قرار دادیم که قابلیت تغییر شکل دارد و برای اولین بار است که در ایران از آن استفاده می شود.
- نحوه فروش بلیط هاتان نیز برای اولین بار است که در ایران استفاده می شود.
این نوآوری را «کافه هنر هفت» و «نوای نی لبک شرقی» برای این کنسرت به وجود آوردند که نرم افزاری است که به صورت شبکه، تمام مراکز فروش را پوشش می دهد و همگی به آن متصل اند. در نتیجه بلیط ها به صورت یکسان در اختیار آنها قرار گرفته و همه می توانند نقشه ی سالن را ببینند و خود انتخاب کنند که کجا می خواهند بشینند. این اتفاق حسن های بسیاری دارد چرا که در بلیط فروشی روتین، تعدادی بلیط در اختیار مراکز قرار می گرفت که نظم خاصی نداشت و مردم مجبور بودند بلیطی را بخرند که حتی نمی دانند دقیقاً کجای سالن است.
از طرفی برخی از فروشنده ها بر اساس دلخواه خود تصمیم می گرفتند بلیطی را بفروشند یا نفروشند. حتی پیش آمده بود که مرکزی برای اینکه بلیط کنسرت دیگری را بیشتر بفروشد، به مراجعه کنندگان می گفت که بلیط این کنسرت تمام شده و 12 ساعت قبل از اجرا بلیط را پس می فرستاد و می گفت که نفروخته است. اما با این کار هم بخش فروش بلیط با نظم تر است و هم به نفع کسی است که قصد خرید بلیط را دارد.
