نه فقط به خاطر رنگ قرمز

آسمان، زمین، دیوارها، ستون‌ها، پرده‌های جداکننده، سایبان‌های متحرک سقف، صندلی‌ها، میزها، حتی صفحه و مهره‌های شطرنج، ننوها، میزهای پینگ‌پنگ، اسباب بازی و ... همه قرمزند؛ این‌جا رنگ قرمز را نفس می‌کشی، زندگی می‌کنی!وای! نفسم گرفت! باید بروم بیرون، اگر نه چشم‌هایم هم آتش می‌گیرند!

این‌جا ساختمان کلاه فرنگی تابستانی نمایشگاه سرپنتاین در هایدپارک شهر لندن است و همه این قرمزی هم زیر سر ژان نوول، هنرمند معمار 65ساله فرانسوی. حالا می‌فهمم چرا مسئولان شرکت فِراری در ایتالیا از این هنرمند خواستند ساختمانشان را در شهر مُدنا طراحی کند؛ رنگ قرمز برای این شرکت حیاتی است! موزه ملی هنر ریناسوفیا در مادرید را هم که همه جایش قرمز است، او طراحی کرده. بله، شکی ندارم که ژان نوول عاشق رنگ قرمز است، عین ماتیس که گفته بود:«چیزها را زمانی به شکل واقعی‌شان می‌بینم که به رنگ قرمز در می‌آیند!»

با خودم فکر می‌کنم انتخاب این همه رنگ قرمز، برای یک ساختمان عمومی، فقط بر اساس سلیقه شخصی؟ بعید به نظر می‌رسد یک هنرمند معروف با این همه تجربه که از همه جای دنیا هم دعوتش می‌کنند تا ساختمان‌هایشان را برایشان طراحی کند، چنین کاری بکند! فکر می‌کنم دلیل این انتخاب به همین سادگی‌ها نیست.

از این محیط قرمز بیرون می‌روم و از خیابان دوباره به ساختمان نگاه می‌کنم؛ جایی که دیگر چشم‌هایم در رنگ قرمز غرق نمی‌شوند. آن‌وقت است که راز این انتخاب را کشف می‌کنم.

حالا می فهمم که مسئله فقط خود رنگ قرمز نیست، مسئله این است که قرمز باعث می‌شود رنگ‌های دیگر جلوه دیگری پیدا کنند، درخشنده‌تر شوند و زیباتر به‌نظر بیایند. حالا رنگ سبز درخت‌ها و گیاهان هاید پارک، سبزتر و درخشنده‌تر شده‌اند! خیابان‌های اطراف  دیگر خاکستری دیده نمی‌شوند، روشن‌تر و نزدیک به سفید شده‌‌اند و رنگ آبی آسمان چه‌قدر جذاب‌تر به‌نظر می‌آید.

این ساختمان که دهمین کلاه‌فرنگی موقتی نمایشگاه مشهور سرپنتاین است چند وقت پیش افتتاح شد. سرپنتاین هر سال از یک هنرمند معمار مشهور دعوت می‌کند تا برای برنامه‌های تابستانی‌اش یک کلاه‌فرنگی طراحی کند؛ امسال نوبت ژان نوول بوده است.