آنچه این روزها دوباره بر آن تاکید شده، موضوع «مذاکره با آمریکا» است.به این خبر اما در رسانههای وابسته به دولت و غیر آن و همینطور رسانههای خارجی، مترادفسازیهای ناهمسانی تحمیل شد.اغلب رسانهها از عبارت «مذاکره» و «گفتوگو» در انتشار این خبر استفاده کردند اما رسانههای وابسته به دولت، از «مناظره» و رسانههای بیگانه هم از عبارت «رابطه» با آمریکا بهره بردند.
توجیه اختلاف لفظ و معنا در اینسه، با توجه بهعلت غایی ایجاد و دوام برخی از رسانهها چندان دشوار نیست.پس از انقلاب اسلامی و بهویژه پس از افشای عملیات ضداطلاعاتی آمریکا در سفارتخانه این کشور در تهران، عبارت «مذاکره با آمریکا» عبارتی بوده که سیلی از انتقادها را در جهت «انظر الی من قال» برانگیخته است.
تصور اعلام آمادگی برای مذاکره با آمریکا، با گویندههای گوناگون در زمانهای گوناگون در سالهای پس از انقلاب اسلامی، نتایج یکسانی نخواهد داشت.
بار دیگر در پرسشی که فریدریش شلایرماخر، مارتین هیدگر و هانس گادامر عمری را در تلاش برای یافتن پاسخ آن صرف کردهاند، نیک بنگریم: آیا برداشتها از یک گزاره واحد، نتیجه پیشفرضهایی بهدستآمده از تکوین مفهوم در مجرای زمان و مکاناند؟ آیا در پس این برداشتها حقیقتی هست؟