بنابراین می‌توان گفت که به‌عنوان قانون کلی، روزه منعی در بیماری‌ها ندارد، مگر آنکه شرایط بیمار و بیماری، خلاف آن‌را اثبات کند.
در مصرف‌کنندگان دارو نیز در بسیاری از موارد می‌توان با تغییر ساعات مصرف، مقدار مصرف و نوع دارو، شر ایط روزه‌داری را فراهم کرد.پزشکان عالیقدر نیز با اطلاع از تمایل بیمار خود به روزه‌داری، توصیه‌های مناسب را جهت تغذیه، نوع وساعات مصرف دارو وشرایط مناسب بیمار و اینکه آیا به‌طور کلی، بیمار مجاز به روزه است یا خیر، به وی ارائه می‌کنند.
نبی مکرّم اسلام(ص) در حدیثی معده را خانه بیماری‌ها و پرهیز را سرآمد درمان‌ها معرفی می‌کنند و این بر نقش روزه در درمان هم تأکید می‌کند.از طرفی بنابه گفته محققین، در طول تاریخ، غذاها بیشتر از سلاح‌ها آدم کشته‌اند. دانشمندی عقیده دارد که نخستین بیماری‌ها مربوط به پرخوری بوده و نخستین درمان‌ها هم روزه است.
دانشمند دیگری را عقیده بر این است که انسان با یک‌چهارم غذایی که می‌خورد، زنده می‌ماند و با مابقی آن، اطبا امرار معاش می‌کنند. دیگری می‌گوید روزه بهداشت کامل جسمی و شست‌وشوی احشا است و روزه‌داری باعث ایجاد جسمی تازه و آزاد شده از سموم می‌شود و دیگری بیان می‌دارد که اکثر بیماری‌ها ناشی از تخمیر غذا در روده است که با روزه درمان می‌شود.
به اعتقاد بسیاری از اطبا، انواع بیماری‌ها از غذاهای زیادی که از معده می‌گذرد و تحلیل نمی‌رود، سرچشمه می‌گیرد و تنها راه درمان، روزه است. بقراط و فیثاغورث در زمان خود به پرهیز از غذا و نوعی روزه‌داری سفارش می‌کردند. در تاریخ طب سنتی ایران نیز حکمای عالی‌مقام، بارها بر نقش روزه و پرهیزها در پیشگیری یا مداوای امراض تأکید کرده و به بیماران خود توصیه و تجویز کرده‌اند.
در کل می‌توان گفت که با روزه‌داری، اعضای بدن تمام سموم خود را برای ایجاد تعادل و نگهداری محیط بدن، قربانی می‌کنند.
نکته مهم در این باب اینکه، تصمیم‌گیری برای روزه گرفتن یک بیمار، به نوع بیماری، شرایط اختصاصی هر بیمار، نوع دارو و موارد متعدد دیگر بستگی دارد و برای هر کس جداگانه بررسی می‌شود و نمی‌توان قانون ثابتی را برای همه بیماران، حتی با بیماری مشابه، بیان کرد.
در این موارد اگر خود بیمار نتواند نسبت به مضار احتمالی روزه برای بیماری خود اطمینان پیدا کند، باید به طبیب حاذق، اعتماد کند.در گروه‌های خاص مانند کودکان و نوجوانان، زنان باردار و شیرده، سالمندان، ورزشکاران و بیماران خاص، تصمیم‌گیری برای روزه‌داری براساس نظر پزشک معالج و شرایط خاص فردی صورت می‌گیرد.
