بر مبنای گزارش این خبرگزاری‌ها، اینترنت یک گیگابیتی برای رفع نیاز شرکت‌های بزرگ در نظر گرفته شده و با استفاده از فناوری موسوم به FIOS ارائه می‌شود. شبکه آزمایشی که با استفاده از کابل‌های فیبر نوری توسط شرکت وریزون راه‌اندازی شد انتقال اطلاعات را با سرعت یک گیگابیت بر ثانیه ممکن کرد. سرعت اینترنت این شبکه در بدترین حالت به 925 مگابیت بر ثانیه می‌رسد.
درصورت دسترسی به چنین خطوطی دانلود یک فیلم سینمایی با بهترین کیفیت در عرض چند ثانیه ممکن خواهد بود.
حتی در آینده می‌توان با استفاده از خطوط یک مگابیتی فیلم‌های 3بعدی را هم بر اینترنت مشاهده کرد.بر همین مبنا سرعت یک گیگابیتی 7هزار و 400برابر سرعت خطوط ای‌دی‌اس‌ال با 128 کیلو بیت بر ثانیه است.
تحول در سرعت اینترنت در حالی در دنیای اینترنت و فناوری اطلاعات رخ می‌دهد که در ایران در بهترین شرایط ممکن کاربران اینترنتی با استفاده از خطوط ای‌دی‌اس‌ال می‌توانند حداکثر به سرعت 128کیلوبیت در ثانیه که تقریبا یک دهم یک گیگابیت است دسترسی داشته باشند. البته این در خوشبینانه‌ترین حالت است، زیرا اغلب افرادی که از مودم‌های معمولی برای اتصال به اینترنت استفاده می‌کنند در ایران فقط می‌توانند با سرعت حداکثر56 کیلوبیت به اینترنت دسترسی داشته باشند.
با کارت‌های اینترنت و از طریق سیستم دایل‌آپ (اتصال به اینترنت از طریق مودم معمولی) تنها می‌توان به کارهای محدودی مانند باز کردن چند صفحه وب معمولی، چت و چک‌کردن پست الکترونیکی پرداخت. به عبارتی با این سرعت پایین اینترنت عملا استفاده از بسیاری از کاربردهای این شبکه مانند آموزش الکترونیک امکانپذیر نیست.
بنابر آمار و ارقام موجود، ایران پایین‌ترین سرعت دسترسی به اینترنت در خاورمیانه را داراست. بنا بر آمارها در ایران تنها 100هزار نفر به خطوط نسبتا پر سرعت ای‌دی‌اس‌ال دسترسی دارند.
براساس آخرین گزارش‌های رسمی اتحادیه بین‌المللی مخابرات(ITU) ایران با ضریب نفوذ اینترنت 34 درصد بعد از فلسطین اشغالی، امارات، قطر، لبنان و ترکیه در مقام ششم منطقه قرار دارد و براساس شاخص اینترنت پرسرعت، جایگاه 15 را در منطقه به‌خود اختصاص داده است. طبق معیار سنجش ITU در این رتبه‌بندی، اینترنت پرسرعت به پهنای باند بالای 512کیلوبیت بر ثانیه اطلاق می‌شود. این درحالی است کاربران خانگی در ایران با محدودیت 128کیلوبیت بر ثانیه مواجه هستند. آنچه در این رتبه بندی منظور شده پورت‌های مورد استفاده سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگ است.
این به آن معناست که معیار سرعت اینترنت در سطح جهانی در حال حاضر براساس لااقل 512کیلوبیت و به‌طور میانگین براساس گیگابیت سنجیده می‌شود. این در حالی است که در ایران همچنان سرعت اینترنت را در مقیاس 56کیلوبیت یا حداکثر 128کیلوبیت می‌سنجند. ایران در واقع در کنار معدود کشورهایی نظیر مصر، ونزوئلا، چین، هند، سودان، سوریه و پرو قرار دارد که همچنان سرعت اینترنت خود را با معیار کیلوبیت می‌سنجند.
با یک مقایسه ساده می‌توان وضعیت سرعت اینترنت در ایران را درک کرد؛ متوسط سرعت اینترنت در کشور فرانسه با بیش از 30میلیون کاربر اینترنت 44مگابیت بر ثانیه است درحالی که حداکثر سرعت اینترنت در ایران با 18میلیون کاربر تنها 512کیلوبیت برثانیه است.
94درصد از کاربران اینترنت در فرانسه به اینترنت پرسرعت با پهنای باند دسترسی دارند. درحال حاضر متوسط سرعت اینترنت در این کشور در حدود 44مگابیت برثانیه است که این سرعت برای اکثر کاربران خانگی 6/4 مگابیت برثانیه است. این درحالی است که اکثریت کاربران خانگی در ایران هنوز به اینترنت با پهنای باند دسترسی ندارند و از خطوط قدیمی دایل‌آپ با سرعت حداکثر 56 کیلوبیت برثانیه برای اتصال به اینترنت استفاده می‌کنند.
سرعت پایین اینترنت در ایران به‌ویژه بر تحقیقات علمی و آموزشی در دانشگاه‌های ایران تأثیر خواهد گذاشت و به‌طور غیرمستقیم باعث کند شدن رشد علمی در کشور خواهد شد، زیرا هم‌اکنون اینترنت به‌عنوان منبعی بسیار قابل دسترس‌تر از کتابخانه‌ها جهت دستیابی به اطلاعات و منابع علمی محسوب می‌شود.
با سرعت پایین اینترنت در ایران دانلودکردن فایل‌های پرحجم و به‌ویژه فیلم‌ها و ویدئوهایی که درباره موضوعات علمی ساخته می‌شود و در سایت‌ها قرار می‌گیرد مقدور نخواهد بود.در حالی که یک دانشگاه در سوئد دارای حداقل یک ترابیت پهنای باند اینترنت است، دانشجویان ما حتی در بهترین دانشگاه‌ها به‌دلیل سرعت پایین به زحمت می‌توانند از امکانات آموزش مجازی و الکترونیکی استفاده کنند.سرعت اینترنت همچنین در انتقال اطلاعات و داده‌ها در عصری که آن را انفجار اطلاعاتی نامیده‌اند تأثیر می‌گذارد و سرعت پایین اینترنت سبب می‌شود ایران در انتقال و ارسال داده‌ها و اطلاعات که اکنون لحظه‌ای صورت می‌گیرد از سایر کشورهای دنیا عقب بیفتد.
این در شرایطی است که در سطح کشورهای منطقه، سرعت اینترنت ایران به‌ویژه از کشورهایی که دیر‌تر به فناوری اینترنتی دست‌یافته‌اند پایین‌تر است و کاربر ایرانی جهت دسترسی به سایت‌های اینترنتی باید زمان بسیار بیشتری را نسبت به کاربران سایر کشورهای خاورمیانه صرف کند.کارشناسان قطعی‌های شبکه فیبرنوری، نامطلوب‌بودن کیفیت سرویس‌های مراکز مخابراتی به‌خصوص در مراکز تأمین‌کننده پهنای باند، پشتیبانی نامناسب شرکت‌های دیتا و اعمال نامناسب فیلترینگ را از دیگر دلایل کم بودن سرعت اینترنت در کشور می‌دانند.
