به گفته وی، امروز مهم‌ترین و پیچیده‌ترین مشکل نظام دارویی کشور بدهی بیمه‌ها به آنان است که باعث ناتوانی نظام دارویی کشور شده است و ابعاد این مشکل هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود. حجم مطالبات بیمه‌ها با وجود بضاعت کم شرکت‌های پخش دارو، داروخانه‌ها و بیمارستان‌های دولتی، اقتصاد دارویی کشور را به‌شدت به مخاطره انداخته، از طرفی پرداخت بیمه‌ها به این مراکز نیز متوازن و منضبط نیست و بیمه‌ها به‌صورت سلیقه‌ای مطالبات این مراکز را کم می‌کنند.
استاندارد نبودن، میزان اثربخشی، گرانی، نداشتن‌پوشش بیمه‌ای، توزیع نامناسب، کم‌فروشی دارو، بازار سیاه و داروهای تاریخ مصرف گذشته و... همه از مشکلاتی هستند که در حال حاضر درنظام دارویی کشور وجود دارد که متولیان نظام دارویی کشور را ملزم به اصلاح نظام دارویی می‌کند؛ چرا که ارتباطی مستقیم با جان افراد دارد.
کمبود برخی داروها و استرس بیماران!
به گفته کارشناسان برخی از داروهای خاص در داروخانه‌های کشور پیدا نمی‌شود و بیماران برای پیدا کردن یک دارو باید به نقاط بخصوص شهر مراجعه کنند. گاهی اوقات داروهای مورد نیاز و اساسی بیماران در هیچ داروخانه‌ای پیدا نمی‌شود و این موضوع موجب می‌شود تا بیمار دچار نگرانی و استرس شود و همین اضطراب باعث تشدید بیماری فرد شود. به‌نظر می‌رسد معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت باید نظارت بیشتری روی داروخانه‌ها داشته باشد تا داروها به آسانی در دسترس بیماران قرار گیرد.
مشکلات دارویی بیماران تنها منحصر به پیدا کردن داروی استاندارد نیست، در برخی موارد بیمه‌ها تنها داروهایی را تحت پوشش قرار می‌دهند که بسیار قدیمی هستند و برای بیمار کارایی لازم را ندارد. این وضعیت که گاهی بیمه‌ها پوشش بیمه‌ای دارند و گاهی ندارند، بیماران و خانواده‌های آنان را با مشکل مواجه کرده است، این در حالی است که اکثر بیماران از اقشار ضعیف جامعه هستند و حتی برخی از آنها نیز سرپرست خانوارند که علاوه بر درمان باید به مسائل اقتصادی خانواده خود هم توجه کنند.
داروی خارجی یا ایرانی؟
همیشه این بحث وجود داشته که آیا کیفیت داروهای ایرانی با داروهای خارجی یکسان است؟ و اگر یکسان است معیار سنجش کیفیت داروی ایرانی با خارجی چیست؟ به اعتقاد مسئولان وزارت بهداشت کیفیت داروهای ساخت داخل با داروهای خارجی برابری دارد. البته در سال‌های اخیر هرگاه رسانه‌ها انتقادی از کیفیت داروهای ساخت داخل کرده‌اند، مسئولان آن را به مافیای واردات دارو مرتبط دانسته‌اند اما واقعیت این است که در کنار داروهای مؤثر داخلی که کشور را از وابستگی به داروی وارداتی رهانیده است، برخی از اقلام دارویی به‌ویژه داروی بیماری‌های خاص، گاه از کارایی لازم برخوردار نیستند و این همان نقطه انتقاد بیماران است.
باز هم مشکل گرانی!
رانی دارو مشکل تازه‌ای نیست اما دردی است که بخصوص بیماران خاص را بیش از رنج بیماری آزار می‌دهد؛ دردی که گاه به قیمت جان آنها تمام می‌شود؛ در این میان مسئولان دارویی کشور سال‌هاست که وعده حل مشکل گرانی دارو را می‌دهند.
یک بیمار سرطانی در حوالی بیمارستان امام خمینی(ره) تهران می‌گوید: داروهای بیماران سرطانی به‌دلیل تولیدنشدن در داخل کشور گران است و این بیماران در موارد حاد مجبور هستند تمام درآمد ماهانه خود را صرف خرید دارو کنند، این در حالی است که یک بیمار در شرایط حاد توانایی کار هم ندارد و اگر خانواده و اطرافیان، او را حمایت نکنند معلوم نیست چه بلایی بر سر بیمار می‌آید. بدیهی است گرانی دارو باری مضاعف را به دوش خانواده‌هایی می‌گذارد که حداقل یک بیمار در منزل داشته باشند. اما متأسفانه مسئولان سلامت کشور هر از گاهی از تریبون رسمی کشور ادعا می‌کنند که دارو گران نشده است و نمی‌شود و گاهی نیز خبر از پوشش بیمه‌ای داروها می‌دهند اما حقیقت این است که بین آنچه مردم و به‌طور کلی بیماران با آن دست‌‌و‌پنجه نرم می‌کنند با آنچه مسئولان می‌گویند تفاوت معناداری وجود دارد. هراز‌گاهی اعلام می‌شود که داروها گران نشده‌اند یا برخی از داروها تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرند و مسئولان از پوشش بیمه‌ای برخی از داروهای گران قیمت سرطانی از سوی سازمان‌های بیمه‌گر خبر می‌دهند اما حقیقت این است که بین واقعیت و وعده‌ها فاصله زیادی وجود دارد.
گران شدن برخی از اقلام دارویی در داروخانه‌ها، گران‌بودن داروهای خاص برای بیماران سرطانی، ازدحام و سرگردانی مردم در داروخانه‌های دولتی و همچنین عدم‌پوشش بیمه‌ای داروهای خارجی، گوشه‌ای از مشکلات بیماران خاص در زمینه داروست. در همین حال بخوانید صحبت‌های وزیر بهداشت کشورمان را که می‌گوید: درخصوص گرانی داروهای بیماران خاص، قبول دارم که بسیاری از داروهای بیماران سرطانی به‌دلیل خاص بودن، بسیار گران است؛ به‌طوری که برخی بیماران به‌دلیل گرانی داروهای خود در مضیقه هستند. به اعتقاد من برای ارزان‌شدن داروهای ضد‌سرطان باید این داروها در داخل کشور تولید شود. وی می‌افزاید: وزارت بهداشت و درمان در حال برنامه‌ریزی است تا 32 نوع از داروهای ضد‌سرطان را در کشور تولید کند. وزیر بهداشت همچنان می‌گوید: وزارت بهداشت و درمان در حال تعامل با سازمان‌های بیمه‌گر و وزارت رفاه است تا برخی از داروهای ضد‌سرطان تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
جان کلام اینکه، صبر ایوب لازم است تا وعده‌های مسئولان تحقق پیدا کند. آیا این مسئله مصداق همان شعر معروف نوشدارو پس از مرگ سهراب نیست؟
