مقاله زیر تلاش دارد نحوه درست برخورد با افراد غریبه و ناآشنا را به کودکان بیاموزد تا به جای ترس بدانند چگونه باید از خود مراقبت کنند. با هم می‌خوانیم.
ترجمه رزیتا شاهرخ:
گزارش‌های تکان دهنده و دردناک در مورد دزدیدن کودکان ممکن است باعث نگرانی شما شود که آیا فرزندانتان به اندازه کافی محتاط هستند؟
اگر چه بیشتر والدین مرتب به بچه‌هایشان گوشزد می‌کنند که هرگز با شخصی که او را نمی‌شناسند جایی نروند، ولی سخنان آنها تا چه اندازه برای فرزندانشان مفید است؟
آیا کودکان ما هنگامی که با آنها نیستیم حرف‌هایمان را به یاد می‌آورند؟ در این‌جا کارشناسان بهترین روش‌هایی را که کودکان باید در برابر حفاظت از خود بدانند، این چنین توضیح می‌دهند:
اولین چیزی را که باید به خاطر سپرد این است که کودکان در سنین 6 تا 8 سالگی بی‌تجربه و کم‌عقل هستند البته کارهای‌شان به اندازه بچه‌های کوچک‌تر نسنجیده نیست. آنها نمی‌توانند تشخیص دهند که چگونه از خود در مقابل افرادی که سعی در فریب دادنشان دارند، دفاع کنند. اصولاً این گروه سنی از مفاهیم انتزاعی و نظری درک محدودی دارند.
طبق نظر دکتر بیکر نویسنده کتاب «از فرزندانتان در برابر دزدان و متجاوزان حمایت کنید»: یک راهنمایی ایمنی جامع نظیر «با افراد غریبه صحبت نکن» بسیار سودمند است چون معنی کلمه «غریبه» بر افراد زیادی دلالت می‌کند. آیا نامه‌رسان (پستچی) یک غریبه است؟ همچنین دکتر بیکر می‌گوید: «والدین نباید فرض کنند که فرزندانشان می‌توانند در شناخت افراد از یکدیگر تفاوت قائل شوند.»
معمولاً کودکان 6 تا 8 ساله در دستورالعمل‌های کلی مشکلاتی دارند. لازم است که آنها با نمونه حقه‌هایی که دزدان استفاده می‌کنند، آشنا شوند و با نشان دادن جاهایی که این اتفاق افتاده آنها را آگاه سازند. به عقیده دکتر بیکر: «اگر شما همراه فرزندتان به پارک می‌روید و نکات ایمنی را در آن‌جا به او آموزش می‌دهید. اگر او تا کنون از این مسایل خیلی وحشت داشته است، درک این مسایل برای او خیلی ساده‌تر خواهد بود.»
مادرت، مرا فرستاد
در نقش کسی بازی کردن برای کودکان بسیار مفید است زیرا آنها در این سن از این گونه نقش‌بازی کردن‌ها لذت می‌برند.
استفاده از عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی یا هر وسیله دیگری که با آن بتوان فیلمنامه‌ای را بازسازی کرد که در آن مهاجمان برای اغفال کودکان استفاده می‌کنند، بسیار مفید و سودمند است.
به عنوان نمونه یک عروسک خیمه‌شب بازی می‌خواهد آب‌نبات یا اسباب‌بازی به عروسک دیگر بدهد، او جواب منفی داده و به طرف مادرش می‌دود و موضوع را به او می‌گوید.یا با «لگوهای بزرگ» ماشینی درست کنید و این ماشین توسط یک راننده درشت هیکل حرکت می‌کند و راننده به طرف کودکی می‌رود و می‌گوید که والدینت بیمار هستند و آنها مرا فرستاده‌اند تا تو را نزدشان ببرم.
نشان دهید که چگونه یک آدم قوی و درشت می‌تواند کودکی را که خیلی نزدیک ماشین است به زور داخل خود‌رو کند. بدون بروز دادن هیچ‌گونه ترسی در رابطه با این که چه اتفاقی خواهد افتاد، به کودکان توضیح دهید که بدون اجازه پدر و مادر سوار ماشین کسی نشوند، این مطالب را هر 3 تا 6 ماه برای فرزندتان تکرار کنید، برای این که آنها در این سن قدرت حافظه بالایی ندارند.
پیتر بنکس، مدیر یکی از مراکز نگهداری کودکان در آمریکا تأکید می‌کند: «وظیفه ماست که محیط امنی برای فرزندانمان به وجود آوریم.» با انجام دادن این کار، می‌توان آزمایش کرد که آیا فرزندتان از لحاظ عاطفی به اندازه کافی بالغ شده تا وقت‌های آزادش را دور از چشم و زبان شما در حیاط پشت خانه‌تان سپری کند.
به عنوان نمونه، اکثر کودکان 7 ساله در هنگام تنها قدم زدن در مدرسه به قدر کافی مواظب خود نیستند یا نمی‌توانند بیرون از مدرسه نیز از خود محافظت کنند.
در بسیاری از جوامع این کار غیرمنطقی است که کودک زیر 10 سال خانه را به تنهایی ترک کند (یا تنها به بیرون برود). سپس همراه فرزندتان از طریق آموزش قوانین امنیتی یک همکاری خوب و ایمنی را تعیین کنید.
آنها را یادداشت کنید و پس از آن که کودکتان نیز توافق خود را به امضا رساند، آن را پست کنید.
هنگام شنیدن اخبار ترسناک چه واکنش‌هایی باید نشان داد
به نظر می‌رسد بهترین راه برای شناسایی و تقویت کردن مسایل امنیتی، نشان دادن بدون پرده در مورد کودک‌ربایی از طریق اخبار سراسری باشد، ولی کارشناسان اخطار می‌دهند که این نوع «ترساندن مستقیم و بدون پرده» می‌تواند باعث کابوس‌های شبانه و نگرانی‌های بی‌مورد شود. در این جابه این می‌پردازیم که روش صحیح کدام است و چگونه باید عمل کرد.
- هنگامی که گزارش‌هایی در مورد ربودن کودکان از طریق رادیو و تلویزیون در محلی که فرزندانتان در آن‌جا قرار دارند، پخش می‌شود، فوراً آنها را خاموش کنید.
- اگر شما این اخبار را دیدید و باعث آشفتگی خاطرتان شد این موضوع را اصلاً جلوی فرزندتان مطرح نکنید. به عقیده یکی از متخصصان: «کودکان متوجه ترس و اضطراب شما که تحت اختیارتان نیست، می‌شوند».
- اگر فرزندتان این حملات و تجاوزات را از طریق اخبار می‌بیند یا می‌شنود و از شما توضیح بیشتری می‌خواهد، اصلاً وارد جزئیات نشوید. خیلی مختصر توضیح دهید که به یک کودک حمله می‌شود و سپس پلیس سر می‌رسد و آنها، او را دستگیر می‌کنند.
به کودکتان تأکید کنید که:
- قبل از این که جایی برود، با شما یا شخص دیگری که سرپرستی او را به عهده دارد، موضوع را در میان گذارد. او باید توضیح دهد که کجا، چه‌طور و با چه کسی می‌خواهد برود و چه موقع باز‌می‌گردد. اگر تصمیمش عوض شود، حتماً باید به شما بگوید.
- هرگز بدون اجازه شما سوار ماشین هیچ‌کس نشود، حتی اگر آن شخص آشنا مثلاً همسایه باشد.
- به هیچ وجه بدون رضایت شما از کسی پول و یا هدیه قبول نکند. اگر فردی قول داد که برای او کادو بگیرد و یا به او پول بدهد، باید بدون هیچ کم و کاستی موضوع را با شما در میان گذارد.
- مواظب باشند که هرگز گول خلافکارانی که با سر هم کردن داستان‌های متقاعد کننده قصد دزدیدن کودکان را دارند، نخورند: آنها اکثرًا می‌خواهند که در پیدا کردن آدرس کمکشان کنند.
- به آنها بگویید که در این مواقع، آنها را بزنند، برای درخواست کمک فریاد بکشند، بی‌شرمانه عمل کنند یا حتی اگر احتمال می‌دهند که خطر در کمین است فرار کنند.
- فوراً از یکی از والدین، سرپرست و یا شخص دیگری که در کنارش احساس امنیت می‌کند، کمک بخواهد بخصوص اگر که به او گفته باشد به کسی چیزی نگوید.
افراد مطمئن می‌توانند معلمانی باشند که فرزندتان به خوبی آنها را می‌شناسند، یک پلیس یا یک خانم پیر و مسن (از لحاظ آماری حداقل کسی که کمترین آسیبی به یک کودک می‌تواند برساند).ژ
منبع: Parents
