اما آنچه بیشتر از هرچیز ذهن مرا مشغول به‌خود کرده است اینکه چرا با توجه به تمام حساسیت ارگان‌ها و سازمان‌های فرهنگی چند سالی است بحث آسیب شناسی تئاتر دفاع مقدس شروع شده است! مگر ما در حوزه تئاتر دفاع مقدس جوان‌های علاقه‌مند به کار نداریم؟!
چه شده که کارمان به جایی رسیده است که باید این حوزه را آسیب شناسی بکنیم؟ عجیب است که حوزه تئاتر دفاع مقدس که سرشار از سوژه‌های بکر و غنی است امروز باید آسیب شناسی شود! مجموع این جلسات آسیب شناسی‌ها، میزگردها و... صرفاً نمی‌تواند راهگشای حل مشکلات حوزه تئاتر دفاع مقدس باشد و وقت آن رسیده است که به‌جای کلمه آسیب شناسی، کلمه پیشنهاد را جایگزین کنیم و هر نویسنده، کارگردان، محقق و... به جای آسیب شناسی، پیشنهاد بدهد تا شاید دغدغه مسئولان حوزه تئاتر دفاع مقدس را کمتر بکند تا اینقدر نگران رشد و شکوفایی تئاتر دفاع مقدس نباشند. هرچند می‌دانم در بیلان کاری این عزیزان زحمت‌های فراوانی دیده می‌شود.
من به‌عنوان یک کارگردان، با تجربه‌ای که در حوزه تئاتر دفاع مقدس در نمایش «خنکای ختم خاطره» به‌دست آوردم، می‌خواهم یک پیشنهاد بدهم. این پیشنهاد بیشتر به سمت مدیران این حوزه است. مدیران و مسئولان سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف هر ساله بودجه‌ای در این خصوص می‌گیرند و صرفاً هزینه‌هایی می‌کنند که هنرمندان این عرصه معتقدند که این حرکت‌ها صرفاً یک بیلان‌سازی است و کارکردی جز ویترین‌سازی تئاتر دفاع مقدس ندارد؛ بترسیم از روزی که این حوزه صرفاً جنبه ویترینی ارگان‌ها و سازمان‌های کشور ما را پیدا کند.
به‌نظر می‌رسد که بعد از این همه سال بهتر است که مدیران و مسئولان این حوزه «قدم اول» را بردارند. عزیزان مسئول نگران برداشتن «قدم اول» نباشند؛ «قدم اول» پیشنهاد آنها به هنرمندان باشد، نگران شأن و جایگاه‌شان نباشند که از هنرمندان خواهش کنند که بیایند و در این حوزه فعالیت بکنند. خواهش می‌کنم هنرمندان را تفکیک نکنند.
«حکم واجب» نیست که حتماً هنرمندان حوزه تئاتر دفاع مقدس کار بکنند. تمام هنرمندان این کشور بضاعت فراوان دارند که در این حوزه حضور داشته باشند. اگر دعوت به همکاری بکنند هنرمندان حتماً با ذوق و شوق قدم برمی‌دارند.
در هر کاری که ذوق و شوق هنرمند وجود داشته باشد قطعاً این حس زیبا درون اثرش متجلی می‌شود و طبیعتاً مخاطبان امروز که بسیاری از آنها از این موضوع دور هستند اثری را که هنرمند با جان و دل به سمت آن رفته است، می‌پذیرند و با اثر ارتباط صمیمانه و دوستانه برقرار می‌کنند. عزیزان مسئول جدا تصمیم بگیرید «قدم اول» را برای بیلان کاری بردارید یا «قدم اول» را برای خون شهدا بردارید که برای این مملکت ریخته شده است.
*کارگردان تئاتر
