33 فیلمی که در یکسال اخیر آماده نمایش شده‌اند وگرنه تعداد فیلم‌های آماده نمایش که هنوز رنگ پرده را به خود ندیده‌اند چند برابر این آمار است. همچنین 36فیلم از تولیدات امسال در مراحل مختلف فنی به سر می‌برند؛ یعنی به شهادت آمار رسمی در این مدت نزدیک به 70فیلم جلوی دوربین رفته‌اند.
ضمن اینکه 83فیلم نیز در مرحله پیش تولید به سر می‌برند که اگر نیمی از آنها ساخته شوند تولیدات سالانه سینمای ایران از مرز 100فیلم عبور خواهد کرد. البته 100فیلم برای مدیرانی که عاشق کمیت‌اند رقمی نیست و آنها به رقم‌هایی بسیار فراتر از اینها فکر می‌کنند.
اگر روزگاری بنیاد سینمایی فارابی به واسطه نوع نگاه مدیریتی‌ا‌ش به سینمای ایران، نه تنها مساعدتی در امر تولید نمی‌کرد بلکه تا آنجا که در توان داشت سنگ‌اندازی نیز می‌کرد، حالا «شرایط دیگری حکمفرما شده است». احمد میرعلایی،
مدیر عامل فعلی فارابی که پیشینه سال‌ها تهیه‌کنندگی را نیز در کارنامه دارد، به عنوان مدیری عمل‌گرا از قابلیت‌های فارابی در جهت رونق تولید استفاده مناسبی کرده است.
چرخ‌های زنگار بسته تولید روغن‌کاری شده و کارگردانان به شدت مشغول کارند.منتها نکته‌ای که مورد غفلت واقع شده، سقف محدود اکران سینماهاست؛ اینکه چگونه قرار است انبوه فیلم‌های تولید شده روی پرده سینماها بیایند. از همین 33فیلمی که امسال آماده نمایش شده‌اند آغاز کنیم.با توجه به اینکه نیمی از سال سپری شده به صورت خوشبینانه آثاری که بخت نمایش عمومی در اکران 89 را دارند کمتر از انگشتان دست است و بسیاری از آنها احتمالا اولین بار در جشنواره فیلم فجر به نمایش درمی‌آیند.
این فیلم‌ها را اگر کنار آثاری که در مراحل فیلمبرداری، تدوین و صداگذاری هستند قرار دهیم با فهرستی طولانی‌تر مواجه می‌شویم. در این فاصله قطعا پروژه‌های دیگری هم که دارای پروانه ساخت هستند جلوی دوربین می‌روند. این فیلم‌ها قرار است چگونه و در چه زمانی اکران شوند؟
اگر قائل به تقسیم‌بندی مدیران سینمایی مبنی بر فیلم‌های اکرانی و غیراکرانی هم باشیم این سؤال پیش می‌آید که با چه سازوکاری قرار است این تفکیک صورت گیرد؟آیا جز این است که روز به روز به صف طویل فیلم‌های در نوبت اکران افزوده می‌شود؟ در شرایط فعلی چشم‌انداز اکران به گره کوری شباهت دارد که نه با دست می‌شود آن را باز کرد نه با دندان!
