بیمه دندانپزشکی در ایران وجود ندارد و هزینه‌های دندانپزشکی یکی از گران‌ترین هزینه‌های پزشکی در ایران است. اینها واقعیت‌هایی است که مسئولان بهداشتی کشور به آن اذعان دارند با این وجود همه با لبخند به یکدیگر نگاه می‌کنند و هیچ کس راهکار مشخصی برای رفع این معضل بهداشتی جامعه ارائه نمی‌دهد.
اگر همین الان به فیش حقوقی خود نگاه کنید، می‌بینید که عدد بسیار بزرگی از آن را کسورات مربوط به بیمه تشکیل می‌دهد با این حال اگر سروکارتان به دندانپزشکی بیفتد دفترچه بیمه شما هیچ نقشی ایفا نمی‌کند چرا که طبق قوانین ایران، اعمال جراحی، پروتز و ارتودنسی و مواردی شبیه به آن در زمزه اعمال زیبایی قرار می‌گیرد.
اینکه چرا ایرانیان به بهداشت دهان و دندان خود کم توجه یا به عبارتی بی‌توجهند ریشه‌های متعدد دارد که باید آسیب‌شناسی و درمان شود. اغلب ایرانی‌ها نحوه صحیح مسواک زدن را بلد نیستند. اقدامات پیشگیرانه در بهداشت دندان مانند همه رشته‌های دیگر پزشکی نقش مؤثری در جلوگیری از معضلات بزرگ بهداشتی دارد اما ایرانی‌ها تا دندانشان درد نگیرد و به قول معروف وقت کشیدنش نرسد سراغ دکتر و درمانگاه نمی‌روند. این ضرب‌المثل که دندانی را که درد می‌کند باید کند یا مواردی شبیه به این نشان‌دهنده نوع فرهنگ غالب در زمینه بهداشت دهان و دندان است. عدم مراجعه مرتب به دندانپزشک نیز باعث شده بسیاری از بیماری‌هایی که با هزینه اندک قابل درمان هستند، به وضعیتی بحرانی تبدیل شده و هزینه‌های سنگینی را بر بیماران تحمیل کنند.
درباره راهکار بیمه دندانپزشکی نیز مخالفانی وجود دارند که معتقدند بیمه دندانپزشکی مثل این است که به فرد بگویید سیگار بکشد و هر گاه بیمار شد از دولت توقع داشته باشد هزینه درمانش را بپردازد. در دندانپزشکی هم اگر مشکلی برای دندان‌ها رخ می‌دهد، خود فرد کوتاهی کرده است و ما نباید با بیمه دندانپزشکی راه را برای این کوتاهی باز کنیم بلکه به جای آن باید با آموزش فرهنگ بهداشت و پیشگیری او را وادار کنیم که در حفظ سلامت دهان و دندان‌هایش فعالانه عمل کند. البته مخالفان این دیدگاه هم اعتقاد دارند درباره اغلب بیماری‌ها این سهل انگاری بیمار است که باعث بروز بیماری‌های مختلف برای او می‌شود. پس آیا باید بیمه سایر رشته‌های پزشکی را نیز حذف کنیم تا مردم به فکر پیشگیری بیفتند؟
در هر صورت با توجه به فراگیری وسیع بیماری‌های دندانی در ایران، به‌نظر می‌رسد مانند بسیاری از کشورهای پیشرفته که در راستای عدالت درمانی و بهداشتی، با وضع قوانین و تکالیف بیمه‌ای تا حد زیادی به مردم خود کمک کرده‌اند، می‌توان از آسیب‌های بیشتر در این زمینه جلوگیری کرد به‌خصوص که این اقشار کم‌توان هستند که به خاطر هزینه‌های سنگین دندانپزشکی از رفتن به درمانگاه و دندانپزشک ابا داشته و ساده‌ترین راه حل یعنی همان کشیدن دندان یا سوختن و ساختن با دندان‌های بیمار را انتخاب می‌کنند.
به واقع عدالت ایجاب می‌کند بیمه شدگان در مقابل هزینه‌هایی که به سازمان‌های بیمه گر می‌پردازند از آنها خدمات مناسب پوشش بیمه‌ای برای بیماری‌های دهان و دندان دریافت کنند.
