ابتدا در اردیبهشت ماه رئیس‌جمهوری در جمع پرستاران اعلام کرد که با استخدام 23هزار پرستار موافقت می‌شود. بعد از آن نیز وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اعلام کرد تا پایان تیرماه 89 این طرح اجرایی خواهد شد. بعد از آن در مرداد ماه نیز کمیسیون تلفیق با استخدام 23هزار پرستار مخالفت کرد و اعلام کرد که دلیل مخالفت این کمیسیون مخالفت نماینده دولت با استخدام 23هزار پرستار بوده‌است. رئیس سازمان پرستاری کشور با اعلام مخالفت دولت گفت که طرح استخدام 23هزار پرستار فعلا منتفی شده است.
اما هیچ‌کس هشدارهای غضنفر میرزابیگی را جدی نگرفت. در واقع رئیس سازمان پرستاری کشور، اعلام کرده‌بود که با شرایط کار سخت و زیاد و پرداخت اضافه حقوق به پرستاران عملا شرایط کار برای آنان بسیار دشوارتر خواهد بود.
ساعت کار زیاد، شب‌کاری و اضافه‌کار اجباری سبب شده انگیزه خدمت پرستاران بخش دولتی کمرنگ شده و ناگزیر شوند برای تأمین هزینه‌های زندگی و کاستن از بار سنگین مسئولیت به بیمارستان‌های خصوصی بروند.
به گزارش مهر، محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار با اشاره به مشکلاتی که پرستاران در بیمارستان‌های دولتی با آنها مواجه‌اند، گفت: با توجه به دریافتی‌هایی که در بخش خصوصی وجود دارد و اکنون در قالب مصوبات داخلی آنها را اجرا می‌کنند، جذابیت‌های فراوانی برای پرستاران ایجاد کرده‌اند.
وی با اشاره به قانون ارتقای بهره‌وری نیروهای بالینی نظام سلامت که در آن به کاهش ساعت کار پرستاران اشاره شده است، افزود: من فکر می‌کنم به نفع بخش خصوصی است که این قانون را زودتر از بخش دولتی اجرا کند و به‌نظر می‌رسد زمینه‌اش نیز فراهم باشد.
محمدرضا یگانه، عضو شورای‌عالی سازمان نظام پرستاری با بیان اینکه هم‌اکنون کمبود نیروی انسانی در بیمارستان‌ها بیداد می‌کند،گفت: بسیاری از پرستاران به‌علت از دست دادن توان کاری، خواستار استفاده از مزایای قانون بازنشستگی پیش از موعد هستند اما بیمارستان‌های دولتی به‌علت کمبود نیرو و اعتبار، توان اجرای این قانون را ندارند.
اگر به 30 سال پیش باز گردیم می‌بینیم که آن زمان عمل‌های جراحی ساده‌ای داشتیم که اغلب مربوط به عمل آپاندیسیت یا کیسه صفرا بود. نیاز به مراقبت در این قبیل بیماری‌ها 4 تا 6ساعت در هر 24ساعت بود. این در حالی است که امروز برای انجام عمل پیوند کبد نیازمند 23ساعت مراقبت در یک شبانه‌روز هستیم. پس نیاز بیماران به خدمات پرستاری 6تا8 برابر شده است ولی نیروی پرستاری ما همان است که 40سال پیش بوده است.
غضنفر میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری ایران در ارتباط با تمایل پرستاران بخش دولتی برای حضور در بخش خصوصی گفت: در یک مقطعی پرستاران بخش دولتی به بخش خصوصی می‌رفتند. در مقطعی هم برعکس شد و پرستاران بخش خصوصی به بخش دولتی می‌آمدند اما هم‌اکنون بخش خصوصی خودش را بالا کشیده و دوباره این حالت دارد معکوس می‌شود.
نتایج بررسی‌ها و گزارش‌های سازمان نظام پرستاری نشان می‌دهد که بیش از 50درصد پرستاران کشور به‌علت فشار کاری فراوان، شب‌کاری و شیفت‌های نامتعارف به آرتروز گردن، کمر، بیماری‌های جسمی و روانی مبتلا هستند. این در حالی است که از پرستاران قراردادی تعهد گرفته می‌شود که دو نوبت کار کنند و آنان هم به‌علت نیاز به کار شرایط تحمیلی را می‌پذیرند.
با توجه به اینکه 80درصد بستری‌ها در بیمارستان‌های دولتی انجام می‌شود، کمبود نیروی پرستاری می‌تواند عواقب ناگواری به‌دنبال داشته باشد که در نتیجه آن نظام سلامت را دچار آسیب خواهد کرد.
