و سیل کمک از هر سو روانه شد تا مرهمی باشد برای زخمهای طاقت سوز مردم بلازده بم. هنرمندان نیز از جمله اقشاری بودند که گام در این وادی نهادند، به خصوص اهالی موسیقی که از کف رفتن ایرج بسطامی گرامی و عزیز همذات پنداری این قشر را با مردم بم بیش از سایر اقشار کرد . سپس خانه موسیقی فراخوانی داد و عصر همان روز هم استاد شجریان ، نماد موسیقی و آواز ایرانی نیز که صبح همان روز از سفر خارج باز گشته بود در پیامی همدردی خود را اعلام کرد.
تا اواخر شب شایعات درباره درگذشت ایرج بسطامی دهان به دهان می‌گشت و برخی آن را تکذیب و برخی تایید می‌کردند تا اینکه در نهایت اعلام شد این هنرمند نامی و از شاگردان استاد، درمیان جان باختگان است .
یکی، دو روز بعد استاد شجریان در خانه موسیقی حاضر شد تا کمک علاقه‌مندان به موسیقی و مردم بم را جمع آوری کند. روز پرشکوهی بود، آن روز. تمامی بضاعت موسیقی ایران نیز آمده بودند تا از این اقدام مردمی حمایت کنند . این کمک‌ها گرد آوری شد و ابتدا قرار شدکه جمع بست آن برای ساخت مدرسه ای هزینه شود، اما وقتی جماعت اهل موسیقی بیشتر با هم مشورت کردند، در نهایت به این جمع بندی رسیدند که تالاری بسازند به نام ایرج بسطامی که اهل موسیقی هم بتوانند از آن استفاده کرده و اجرای موسیقی داشته باشند.
از میان تمامی آن تصمیمات در نهایت استاد محمد رضا شجریان خود تصمیم گرفت که با برگزاری کنسرتی در تالار بزرگ کشور، عواید آن را به ساخت و ساز مجموعه‌ای ویژه اختصاص دهد. کنسرت با استقبال بی نظیر علاقه مندان موسیقی روبرو شد و عواید کار هم به گفته آقای شجریان رقمی شد که بتوان استارت کار را زد. درنهایت تصمیم گرفته شدکه عواید دیگر هم به این کار اختصاص یابد و در نهایت مجموعه ای با نام باغ هنر بم شکل بگیرد.
مجموعه ای که در آن تمامی امکانات برای انواع هنر ها از جمله موسیقی فراهم می شد و ساختار معماری آن هم به گونه ای بود که بر بنیاد معماری ایرانی و به ویژه منطقه کویری بم بنا نهاده شده بود تا سنخیت معماری کار هم حفظ شود .
یادم نمی رود که در یکی ا ز این سفر ها از استاد پرسیدم که آیا برای ادامه این مجموعه که بر‌آوردهای اولیه از هزینه ای سه میلیارد تومانی برای آن حکایت می کرد، هم از اجرای موسیقی و کنسرت و عواید آن استفاده می کنید که استاد گفتند نه . باید دیگران هم کمک کنند، اما شخص استاد خود می‌دانست که در این کشور هنگامی که چیزی از دیده می رود از دل هم خواهد رفت و در نهایت اکنون استاد شجریان مانده است و باغ هنر بم که بخش اعظم ساختمان آن هنوز ساخته نشده است.
شجریان در این سالها همتی جانانه صرف کرده است و همانند یک کارمند تمام وقت دلسوز پای این کار ایستاده و همچنان هم ایستاده است، اما به نظر می رسد برای تداوم این مجموعه از آن زمان تا امروز که سومین سال این زلزله بلا خیز را پشت سر می گذاریم ، این مجموعه اگرچه به پیش رفته است، ولی باید همت‌های دیگر شکل بگیرد و دیگران نیز بر این پای این درخت آب افشانند. دیگرانی که از خانه سینما، تا آن فیلمساز نامی و آن کارگردان شناخته شده و شهره تئاتر که در گفته های رسانه‌ای قول مساعدت دادند و تاکنون به شکل عملی کمکی نکرده اند. امید که این قول و قرار ها پا بر جا بماند و به مرحله عمل برسد.
امروز استاد تنهامانده است و کوهی از کار . به یاری استادبشتابیم
