تغییرسبک زندگی برای پیشگیری از سرطان روده

محققان دانمارکی در نتیجه تحقیقات خود متوجه شده‌اند که این توصیه‌های بهداشتی که اغلب به منظور ارتقا و حفظ سیستم ایمنی بدن و سلامت افراد ارائه می‌شود می‌تواند باعث کاهش 23 درصدی احتمال ابتلای افراد به سرطان روده بزرگ شود.
آن تیونلاند از مؤسسه سرطان دانمارک می‌گوید: تحقیقات ما نشانگر آن است که رعایت پیام‌‌های بهداشت عمومی که اغلب از آن به سبک زندگی تعبیر می‌شود، می‌تواند تأثیرات قابل توجهی در کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ داشته باشد. ابتلا به سرطان روده بزرگ سالانه باعث مرگ بیش از نیم میلیون نفر در سراسر جهان می‌شود.

تیونلاند و همکارانش اطلاعات مربوط به 55 هزار و 487 مرد و زنی را که 50 تا 64 سال سن داشتند و پیش‌تر سرطان روده بزرگ در آنها تشخیص داده نشده بود ، مورد بررسی قرار دادند و بر گزارش‌های پزشکی این افراد به‌مدت 10 سال نظارت کردند.
طی این مدت مشارکت‌‌کنندگان پرسشنامه‌های مربوط به سبک زندگی و رژیم غذایی را پر می‌کردند و محققان نیز بر همین اساس جداولی را طرح کرده بودند که اطلاعات مربوط به مشارکت‌کنندگان در آنها گنجانده شده بود. محققان در طرح این جداول و فهرست‌های مربوطه استاندارد سازمان بهداشت جهانی درباره سبک زندگی و رژیم غذایی را مبنا قرار داده بودند.

با گذر 10 سال از روزهای اول این تحقیق، مشخص شد که 678 نفر از مشارکت‌کنندگان، به سرطان روده بزرگ مبتلا شده‌اند.
پس از بررسی و ارزیابی چگونگی رعایت موارد مرتبط با سبک زندگی توسط مشارکت‌کنندگان در این تحقیق، محققان به این نتیجه رسیدند درصورتی که همه مشارکت‌کنندگان از تمام قواعد سبک زندگی رژیم‌های غذایی به‌طور دقیق پیروی می‌کردند احتمال خطر بروز سرطان روده بزرگ در آنها به میزان 23درصد کاهش می‌یافت.سرطان روده بزرگ یکی از ناگوارترین انواع سرطان‌هاست که اگر زود تشخیص داده نشود، می‌تواند به مرگ افراد منجر شود.

در بیماری سرطان روده بزرگ یا سرطان کولون، سلول‌های سرطانی در داخل بافت روده شروع به تکثیر می‌کنند. اگر چه این سرطان از جمله معمول‌ترین سرطان‌های بشر به حساب می‌آید اما به‌دلیل بهبود روش‌های غربالگری و تشخیصی، تعداد موارد جدید این بیماری و مرگ ناشی از آن به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است. این بیماری در هر سنی بروز می‌کند اما میزان بروز آن در سن بالای ۵۰ سال بیشتر است و زمانی‌که در مراحل اولیه تشخیص داده‌شود، درمان‌پذیر است.

به‌طور کلی 3روش درمانی جهت درمان سرطان روده بزرگ وجود دارد که شامل جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی است. روش درمانی دیگری نیز وجود دارد که در آن از روش‌های بیولوژیک برای درمان استفاده می‌شود. البته استفاده از این روش‌ها در حد مطالعات بالینی است.

جراحی، شایع‌ترین روش در تمامی مراحل سرطان روده بزرگ به حساب می‌آید. این‌کار به طرق مختلف انجام شده و براساس نظر پزشک و مرحله سرطان، روش‌های جراحی متفاوت است.

عوارض جانبی جراحی به محل تومور و نوع جراحی بستگی دارد. معمولاً در چند روز اول بعد از جراحی بیمار احساس ناراحتی دارد ولی غالبا درد با دارو قابل کنترل است. مدت زمان بهبود بعد از عمل جراحی از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است.در روش پرتو درمانی از اشعه ایکس با انرژی بالا برای کشتن سلول‌های سرطانی و کوچک کردن اندازه تومور استفاده می‌شود. تولید اشعه می‌تواند خارج از بدن و به‌وسیله ماشین‌های خاص یا در داخل بدن و از طریق موادی که تولید‌کننده اشعه هستند، صورت گیرد.

پرتو درمانی به تنهایی یا همراه با جراحی و شیمی درمانی انجام می‌گیرد. شایع‌ترین عوارض جانبی پرتودرمانی شامل خستگی، واکنش پوستی در محل برخورد اشعه با پوست و کاهش اشتهاست. به علاوه ممکن است این روش منجر به کاهش گلبول‌های سفید خونی که از بدن در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کنند، شود. بعضی از این عوارض قابل کنترل و قابل درمان هستند و در بسیاری از موارد این عوارض دائمی نیستند.

در روش شیمی درمانی اما از داروها به‌منظور کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. اکثر داروهای ضد‌سرطانی به‌صورت تزریق داخلی در بدن یا داخل عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما بعضی دیگر نیز به فرم خوراکی قابل مصرف هستند. شیمی‌درمانی یک روش درمانی سیستمیک به حساب می‌آید؛ به این معنا که دارو از طریق جریان خون به هر قسمتی از بدن می‌رود تا سلول‌های سرطانی را بکشد. در این روش داروها به‌صورت دوره‌ای تجویز می‌شوند؛ یعنی دوره درمانی با یک دوره استراحت ادامه می‌یابد و بعد از آن از ابتدا دوره درمانی شروع می‌شود. درصورتی که سلول‌های سرطانی کبد را درگیر کرده باشند، می‌توان دارو را مستقیماً به شریان‌های تغذیه‌کننده کبد تزریق کرد.

بعد از آنکه جراح تمامی سلول‌ها و بافت سرطانی را از طریق جراحی برداشت، یک دوره شیمی درمانی نیز داده می‌شود تا سلول‌های سرطانی باقیمانده نیز درصورت وجود از بین بروند. داروهای شیمی درمانی معمولاً سلول‌های با سرعت تکثیر بالا را مورد هدف قرار می‌دهند. از آنجایی که در بدن علاوه بر سلول‌های سرطانی، بافت‌هایی نظیر سلول‌های خونی، بافت پوششی سیستم گوارشی و سلول‌های فولیکول مو نیز از سرعت تکثیر بالایی برخوردار هستند، لذا ممکن است این بافت‌ها نیز مورد هدف داروهای شیمی درمانی قرار بگیرند؛ در نتیجه عوارض جانبی شامل عفونت‌ها، خستگی، ریزش موی موقتی، زخم‌های دهانی یا سایر علائم را به همراه دارد.

از جمله مهم‌ترین عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی کاهش کلی سلول‌های خونی است. از آنجایی که داروهای شیمی درمانی مغز استخوان را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، ممکن است کم خونی، کاهش انرژی انجام کارها، کاهش پلاکت‌های خونی به‌صورت خونریزی یا کاهش گلبول‌های سفید و افزایش استعداد ابتلا به عفونت‌ها ایجاد شود. معمولاً همه کسانی که از این روش درمانی استفاده می‌کنند به تمامی این علائم مبتلا نمی‌شوند. به علاوه طی دوره استراحت و بعد از قطع درمان، تمامی این علائم برطرف می‌شوند.