ورود به باشگاه ورزشی و حمایت‌های خانواده باعث شد تا مراد محمدی ورزش کشتی را به‌طور جدی دنبال کند.
برای مراد محمدی که از ابتدا عزم پوشیدن دوبنده تیم ملی را داشت، دشواری‌های راه قابل تحمل بود و به‌قدری تلاش کرد تا در دهه‌ای که می‌توان آن را دهه افول ورزش کشتی ایران نامید، جای خود را در سبک وزن در تیم ملی باز کند.
محمدی در سال 2003 قهرمان آسیا شد تا از همان سال کشتی ایران در سبک وزن صاحب یک کشتی‌گیر جویای نام شود. مراد در سال 2004 نقره آسیا را بر گردن آویخت و در اولین حضور جهانی خود در سال 2005 مدال برنز را، تا این مدال‌ها تجربه‌ای برای رقابت‌های جهانی گوانگ‌ژو(چین) در سال 2006 باشد؛ رقابت‌هایی که در آن، محمدی خوش‌رنگ‌ترین مدال دوره ورزش حرفه‌ای خود را کسب کرد. محمدی در المپیک پکن نیز تنها مدال‌آور کشتی ایران بود و در حالی که با شکست سایر کشتی‌گیران و ورزشکاران ایرانی امید ایرانی‌ها برای کسب مدال المپیک رنگ باخته بود، اولین مدال کاروان ورزشی ایران را کسب کرد.
محمدی طی شش سال حضور در تیم ملی 10 مدال در رقابت‌های المپیک، جهانی و آسیایی کسب کرد تا کارنامه پرافتخاری از خود برجای بگذارد.
سبک کشتی مراد محمدی نمادی از غیرت و تعصب مثال زدنی یک کشتی‌گیر سبک وزن ایرانی بود؛ کشتی‌گیری که می‌تواند از لحاظ اخلاق و فن الگوی خوبی برای سایر کشتی‌گیران جوان ایرانی باشد.
هرچند خداحافظی مراد محمدی اتفاق تلخی برای کشتی ماست که به امثال او نیازدارد،اما باید جسارت او را ستود . البته تأسف بار است که مراد محمدی نیز مانند علیرضا حیدری، ستاره سابق کشتی ایران و خیلی از قهرمانان کشتی ایران بی‌مقدمه و دل‌نگران از ورزش محبوب خود که سال‌ها برای آن زحمت کشیده بود، جدا شد.
