«پلاستیکی» یکی از این ایده‌هاست که چیزهای زیادی را یادمان انداخت. «دیوید دی روتسشیلد» یک دوستدار طبیعت است که وقتی فکر ساخت یک قایق پلاستیکی به سرش افتاد، فرصت را از دست نداد و به فاصله کمی خودش را در آن دید. قایق آنها به نام «پلاستیکی» طی 130 روز از سان فرانسیسکو به سیدنی رفت. «پلاستیکی» از 12 هزار و 500 بطری پلاستیکی ساخته شده و انرژی آن از باد و خورشید و سایر انرژی‌های سبز تأمین میشود. در این سفر یک گروه تحقیقاتی دیوید را همراهی و درباره آلودگی آب و گرم شدن زمین بررسی کردند. زمانی که پلاستیکی و مسافرانش هنوز روی آب بودند، با آنها گفت‌وگویی انجام گرفته است که می خوانید.
* اوضاع روی آب چه طور است؟
خوب، در واقع خوب که نه، عالی! ما آرام حرکت می‌کنیم و اوضاع خوب پیش می‌رود. ولی این وسط اتفاق‌هایی هم می‌افتد که از کنترل ما خارج است. یکی از آنها وضعیت هواست. با هوا باید مثل یک شطرنج‌باز رفتار کرد و مراقب حرکت‌هایش بود. امروز هم یکی از آن روزهای سخت است. ما پنج روز پیش به استرالیا رسیدیم و منتظر هوای مناسب هستیم تا به سیدنی برویم.
* چه‌طور با قایق کنار آمده‌اید؟
در واقع ما تجهیزات کافی داریم. با یک تلفن ماهواره‌ای روی آب به هر کجا بخواهیم وصل می‌شویم و اگر مشکلی پیش بیاید کمک می‌گیریم. هر روز وبلاگمان را به روز می‌کنیم و عکس می‌گذاریم. پلاستیکی انرژی‌اش را از خورشید و باد می‌گیرد و ما باید حواسمان باشد که هر روز چه‌قدر انرژی می‌توانیم مصرف کنیم تا به مشکل بر نخوریم. در واقع پلاستیکی مثل سیاره ما می‌ماند که در بین کرات دیگر در فضا به حیاتش ادامه می‌دهد. این وسط باید برای ادامه حیات نگران خیلی چیزها بود. این که چه‌طور از انرژی‌ها استفاده کنیم و آنها را برای آینده نگه داریم. این تجربه خیلی خوبی برای ماست.
* شنیده‌ام قایقتان یک باغچه هم دارد.
بله، ما خوراکی‌های مورد نیازمان را همین‌جا تهیه می‌کنیم، از کلم پیچ گرفته تا بقیه سبزیجات. به همین دلیل باید مراقب میزان آب هم باشیم تا بین ما و گیاهان درست تقسیم شود. باغچه ما عمودی است و روش آبیاری خاصی دارد.
* از پلاستیک و دیده‌هایتان بگویید.
اولین پلاستیک در سال 1909 میلادی ساخته شد. در این 101 سال ، پلاستیک تمام سیاره ما را برداشته است. از زمین گرفته تا هوا و حتی اقیانوس‌ها. سازمان ملل اعلام کرده نزدیک130 هزار نوع زباله وجود دارد که90 درصد آن پلاستیک است! بخش زیادی از این پلاستیک‌ها به اقیانوس‌ها رسیده‌اند و این خیلی دردناک است. کیسه‌های پلاستیکی، ظروف پلاستیکی و بطری‌ها، بیشترین حجم این زباله‌ها را تشکیل می‌دهند. فقط با جایگزینی کیسه‌ها و ظروف بین 30 تا 50 درصد از این رقم سرسام آور زباله‌های پلاستیکی کاهش پیدا می‌کند و این کار سختی نیست.
* این وسط سهم اطلاع‌رسانی هم خیلی مهم است.
بله، من زمان زیادی در روز پای لپ‌تاپم هستم و فقط می‌نویسم. امروزه اینترنت امکاناتی فراهم کرده که واقعاً شگفت‌آور است و حیف است از آن برای پیام‌رسانی استفاده نکنیم. در واقع فناوری امکان به نمایش گذاشتن همه زشتی‌ها و زیبایی‌ها را به ما داده است.
* و تجربه و دستاورد این کار؟
ما چهار سال از وقتمان را صرف کردیم تا قایق پلاستیکی ای بسازیم که بتواند در اقیانوس حرکت کند و حالا وقتش است که منتظر بازخورد و عکس‌العمل‌ها باشیم و حرف‌هایمان را به مردم بزنیم. کارهای زیادی میشود کرد، فقط باید باهوش و به فکر بود.
* و در پایان؟
توی این چهار سال ما کارهای زیادی کردیم و حالا که قایق پلاستیکی نتیجه داده و ما توانسته‌ایم آنچه را در فکرمان بود به خیلی از مردم نشان بدهیم، دنبال کارهای بزرگ‌تری هستیم. قدم بعدی ساخت «نمایشگاه اقیانوسی جهان» است که برنامه خیلی بزرگی است. این پروژه هیجان‌انگیز نیاز به ساخت 18 کانتینر دارد که بتوانند روی آب حرکت کنند. گالری، رستوران، کارگاه آموزشی، مرکز نوآوری، آزمایشگاه و... بخش‌هایی از این نمایشگاه هستند و ما مثل «پلاستیکی» از انرژی‌های طبیعی و مواد بازیافتی برای ساخت آن استفاده می‌کنیم. ما امیدواریم با این کار توجه‌مردم را به بحران زباله‌ها، و مسئله آب و اقیانوس‌ها جلب کنیم و همه را تشویق کنیم تا در این کار سهم داشته باشند.
