ناگهان نظامیان رژیم، مردم را به گلوله بستند و عدهای از مردم مبارز جان خود را از دست دادند. گلوله باران بارگاه مقدس حضرت ثامن الحجج(ع) خشم مردم را برافروخت و عکسالعمل علما را بهدنبال داشت. حضرت امام خمینی(ره) طی پیامی متذکر شدند: دولت یاغی نظامی، به امر شاه، تر و خشک را به آتش کشیده و یکی از بزرگترین ضربههای این جنایتکار به اسلام، به مسلسل بستن بارگاه قدسی علیبن موسی الرضا صلواتالله علیه است. پس از آن، امام، روز پنجم آذر را عزای عمومی اعلام کردند. متعاقب پیام امام، سایر آیات عظام و مراجع تقلید پیامهایی در محکوم کردن حمله نظامیان در مشهد فرستادند و روز عزای ملی را تأیید و بر آن تأکید کردند.
انتشار عکس موسیونوژ بلژیکی، مدیرکل گمرک ایران با لباس روحانیت شیعه در مجلس لهو و لعب، خشم مردم، علما و آیتالله بهبهانی را برانگیخت. مظفرالدینشاه در پی اعتراضات بهبهانی، نامهای به او نوشت و به برآوردن خواستههای وی تعهد سپرد اما اقدامی صورت نگرفت. بهبهانی مصمم شد تا به همراهی علما، نهضت را حیاتی تازه ببخشد. براین اساس، مقصود خود را با علمای نامدار در میان گذاشت که در این میان سید محمد طباطبایی اظهار داشت او را همراهی میکند. آیتالله بهبهانی، دوم آذر 1284ش به منزلآیتاللهطباطبایی رفت و پس از مذاکره، همپیمان و متفق شدند که در مبارزه علیه استبداد و ظلم حکومت تا رسیدن به هدف اصلی یعنی مشروطه، از یاری یکدیگر باز نایستند. این نشست که به پیمان سیدین سندین معروف شد، در تاریخ مشروطیت اهمیتی بس بزرگ یافت تا جایی که عامل رشد نهضت مشروطهخواهی را آن دو بزرگوار دانستهاند.
درگذشت استاد موسیقی دوره قاجار
غلامحسین درویش معروف به «درویشخان» از هنرمندان نامی و استادان موسیقی ایرانی اواخر دوره قاجاریه است. وی در سال ۱۲۵۱ ش در تهران متولد شد. چون پدرش به موسیقی علاقه داشت غلامحسین را به مدرسه موسیقی دارالفنون سپرد. سپس پیش آقاحسینقلی به تکمیل فن خود پرداخت و بهترین شاگرد استاد خود شد با ظهور جنبش مشروطه در نخستین کنسرتهایی که در انجمن اخوت تشکیل شد وی سمت ریاست ارکستر را داشت. او نوعی آهنگ ضربی به نام پیش درآمد ساخت که تا سالها بعد از او رواج بسیار داشت. تا آن زمان تار دارای پنج سیم بود او به فکر افتاد سیم دیگری به تار بیفزاید و از آن هنگام تار دارای شش سیم شد. در شب چهارشنبه، دوم آذرماه ۱۳۰۵ش، درشکه وی با خودرویی تصادف کرد و در دم جان سپرد. درویشخان را نخستین قربانی سوانح رانندگی در ایران میدانند وی در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
مرگ ژوزف هاممِر خاورشناس معروف اتریشی
ژوزف وون هاممِر، خاورشناس اتریشی در نهم ژوئن 1774م در اتریش به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات به فراگیری زبانهای عربی، فارسی و ترکی پرداخت و بهعنوان مترجم به دربار عثمانی راه یافت. او با کشورهای سوریه، لبنان، مصر و ایران آشنا شد، اما گستردگی معلومات وی در معرفی مکاتب اسلامی و شرقی باعث شد تا در مجامع علمی و ادبی 50 کشور عضویت یابد و به پاس خدمات علمی، ادبی و سیاسی خود به دریافت 15نشان علمی و سیاسی از طرف دول گوناگون نایل شد. گرایش وی به اسلام نشاندهنده علاقه او به آیین محمدی(ص) است. بالاتر از آن، اینکه هامر برای خود به سبک مسلمانان، قبل از مرگ، قبری تهیه کرده و روی لوح قبرش آیاتی از قرآن حک کرد. از هامر بیش از 100 جلد کتاب بر جای مانده که تاریخ امپراتوری عثمانی، مجموعه تصاویر حکام مسلمان و تاریخ شعر عثمانی از آن جمله است. وی سرانجام در 23 نوامبر 1856م در 82 سالگی درگذشت.