خدیجه آزادپور که به تازگی به عنوان نخستین بانوی ورزشکار ایرانی موفق به کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی شده با گذشت یک هفته از بازی‌های گوانجو با نیمه‌تمام گذاشتن دید و بازدیدها در اصفهان، دوباره راهی اردوی تیم ملی در تهران شده تا با آمادگی لازم به دنبال افتخار دیگری برای ورزش ایران در رویداد جهانی چین باشد. دارنده مدال طلای جهان و آسیا در وزن
منهای 60کیلوگرم بخش ساندا حالا 2آرزوی ورزشی و غیرورزشی در سر دارد که امیدوار است هر چه زودتر رنگ تحقق به خود بگیرد؛ آرزوی اول بانوی طلایی ورزش تشرف به خانه خدا و دیگری المپیکی شدن ووشو است.
آزادپور در گفت‌وگو با همشهری گفت از اینکه با مدال طلایش توانسته نگاه سمبلیک به ورزش بانوان را عوض کند، بسیار خوشحال و مسرور است و معتقد است که نسل بالنده فعلی دختران نوجوان و جوان ایران در صورت برخورداری از امکانات مساوی ورزشی با مردان با رعایت موازین اسلامی توانایی کارهای بزرگ‌تری را هم دارند.
- چطور شد از بین این همه رشته‌های ورزشی ووشو را انتخاب کردید؟
ماهیت وجودی این رشته لبریز از جذابیت ، شور و هیجان است و این برای من که روحیه مبارزه‌جویی قوی‌ای از همان ابتدای دوران نوجوانی داشته‌ام، لذت‌بخش بود. از سن 12 سالگی خیلی دوست داشتم بجنگم و روی سکو بروم و با تشویق‌های برادرم بود که به ووشو گرایش پیدا کردم و خیلی زود هم جاذبه‌هایش مرا فریفت. اکنون نیز خوشحالم که انتخاب درستی داشته‌ام.
- اگر ووشو در کشورمان فعال نبود دوست داشتید در کدامیک از رشته‌های دیگر رزمی فعالیت می‌کردید؟
فکر نمی‌کنم هیچ‌کدام می‌توانستند جای ووشو را برایم پر کنند و شاید هم هرگز به سمت یک رشته ورزشی رزمی کشیده نمی‌شدم.
- در گوانجو بانوان ورزشکار ایرانی به جز طلای تو چندین نقره و برنز و در مجموع 14 مدال به دست آوردند، فکر می‌کنید با این مدال‌ها تا چه اندازه نگاه «سمبلیک» و به نوعی تشریفاتی به ورزش بانوان عوض خواهد شد؟
واقعیت اینکه در همین بازی‌های آسیایی گوانجو روی مدال‌آوری بانوان بیشتر از مدال‌آوری آقایان مانور داده شده است و من فکر می‌کنم مطمئناً باعث تغییر در نوع نگاه به ورزش بانوان خواهد شد. همین تغییرات بود که باعث شد بانوان با گذشت 4 سال از بازی‌های دوحه به چنین موفقیت بزرگی در گوانجو دست پیدا کنند.
- خیلی‌ها می‌خواهند بدانند که مدال طلای آزادپور حاصل یک کار سیستماتیک و برنامه‌ریزی شده است یا اینکه حاصل استعداد و پشتکار خودش که توانسته به این درجه از موفقیت برسد؟
در درجه اول در موفقیت هر ورزشکاری برای رسیدن به مدارج بالا، علاقه و استعداد فرد شرط اصلی و در وهله بعد مدیریت و برنامه‌ریزی دستگاه ورزش یا فدراسیون می‌تواند باعث شکوفایی استعدادهای یک قهرمان شود. من فکر می‌کنم
2 عامل در رسیدن من به این مرحله از قهرمانی به یک اندازه کمک کرده‌اند.
- خیلی‌ها معتقدند پرداختن به ورزش و به خصوص ورزش قهرمانی که وقت زیادی را به خود اختصاص می‌دهد، نقش بازدارندگی برای رسیدن به 2هدف همزمان- هم قهرمانی و هم مدارج تحصیلی- ایفا می‌کند، شما هم با این عده هم عقیده‌اید؟
من معتقدم که هر فردی باید برای هر دو بخش برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشد تا خللی به پیشرفت هیچ‌کدام وارد نشود. من فقط می‌توانم بگویم ورزش و تحصیل همانند دو بال کمک می‌کنند تا فرد به درک درست‌تری از موقعیت‌های مناسب در زندگی اجتماعی خود برسد.
- مدال طلای شما در داخل کشور بازتاب گسترده‌ای داشت، در گوانجو این بازتاب در میان رسانه‌های چینی و به خصوص ورزشکاران سایر کشورها چگونه بود؟
خیلی از بانوان ورزشکار شرکت‌کننده در بازی‌های آسیایی از اینکه با حجاب اسلامی آن هم در ورزش فیزیکی و درگیرانه‌ای مثل ساندا توانستم با قدرت قهرمان شوم متعجب شدند و برایشان دور از باور بود. رسانه‌ها هم به طور گسترده‌ای این موضوع را پوشش دادند و اینکه ثابت کردیم حجاب مانعی برای ورزشکار مسلمان در رسیدن به عنوان قهرمانی و مدال نیست خوشحالم.
- نوع و شیوه مبارزه‌ات با خیلی‌ها تفاوت دارد و روحیه مصمم‌ات در موفقیت‌هایت تاکنون چقدر تأثیرگذار بوده است؟
من همیشه با الهام گرفتن از مبانی اعتقادی با وضو روی سکو می‌‌روم و قبل از هر مبارزه‌ای با خواندن آیه‌الکرسی سعی در تقویت روحی خود دارم و بعد با توکل به خدا با قدرت مبارزه می‌کنم و تاکنون با چنین روحیه‌ای توانسته‌ام دست به کارهای بزرگی بزنم. نماز شکر قبل و بعد از هر مبارزه را هرگز فراموش نمی‌کنم.
- خیلی از قهرمانان ووشو قبل از اعزام به گوانجو آرزو می‌کردند که در قرعه با قهرمانان چینی روبه‌رو نشوند، شما هم جزو این دسته از قهرمانان بودید؟
البته در دسته‌ای که من مبارزه می‌کردم چینی‌ها نماینده‌ای نداشتند ولی جالب است بدانید من همین امسال در یک دوره مسابقات که در خود چین برگزار شد 5 حریف چینی را یکجا بردم و هیچ هراسی هم از مبارزه با حریفان چینی و حریفان دیگر کشورها ندارم.
- خدیجه آزادپور تا چه هنگامی می‌خواهد همچنان در سطح بین‌المللی حاضر باشد؟
دو آرزوی بزرگ دارم که امیدوارم به آنها برسم؛ اولی تشرف به خانه خدا و دومی المپیکی شدن ورزش مورد علاقه‌ام. خیلی دلم می‌خواهد که در دوره بعدی بازی‌های آسیایی که در سال 2014 در «اینچون» کره برگزار می‌شود، بار دیگر مدال طلای گوانجو را تکرار کنم ولی اگر ووشو هرچه زودتر المپیکی شود این فرصت را خواهم داشت تا با تصاحب طلایی دیگر، این بار بعد از قاره پهناور آسیا ، نگاه جهانیان رامتوجه دلاوری شیرزنان ایران کنم.
- نقش و تأثیر مربیان چینی در موفقیت ووشوکاران ایران چقدر بود؟
ووشو به چینی‌ها تعلق دارد و معلوم است که آنها نقش زیادی داشتند. البته تفاوت چندانی میان مربیان ایرانی و چینی نیست ولی آنها به دلیل آگاهی از آخرین نحوه تمرینات این ورزش به روزترند.
- حالا بدون سرمربی چینی مشکلی برای حضور در مسابقات جام‌جهانی نداری؟
خانم «هانگ‌ین» متأسفانه به دلیل عمل جراحی دیسک کمر در این تورنمنت با ما نیست. از احوالش بی‌خبر نیستم و امیدوارم که پس از طی کردن دوران نقاهت دوباره به جمع ما برگردد. ان‌شاءالله او در مسابقات جهانی سال آینده در ترکیه با ما خواهد بود.
- در فدراسیون ووشو آیا تبعیضی میان آقایان و بانوان- از پاداش گرفته تا در اختیار گذاشتن امکانات- وجود دارد؟
خیر، خوشبختانه در فدراسیون ووشو به بانوان بیشتر از مردان توجه می شود و از این بابت نگرانی وجود ندارد.
- آیا در اجرای تکنیک‌های «ساندا» می‌توان تفاوتی میان مردان و بانوان قائل بود؟
در اجرای تکنیک‌های «ساندا» مردان و زنان ایرانی به یک اندازه از قدرت و سرعت بالایی برخوردارند و حتی در این زمینه یک گام از خود چینی‌ها - بنیانگذاران این رشته- نیز در دنیا جلوترند.
