این بار هم طی روزهای اخیر دکتر کاظم ندافی، رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت با اشاره به اقدامات و برنامه‌ریزی‌های در دست انجام برای جمع‌آوری مجدد قلیان‌ها، با اشاره به این خبر گفته: در این زمینه توافقنامه همکاری میان وزارتخانه‌های بهداشت و کشور در دست بررسی است تا بتوان با برنامه‌ای هماهنگ کنترل این موضوع را در دست گرفت و برای جمع‌آوری قلیان‌ها اقدام کرد.
به عقیده رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، جمع‌آوری قلیان‌ها به برنامه‌ای جامع نیاز دارد و ضروری است که زمان‌بندی لازم برای آنکه این اقدام از چه اماکنی و از چه زمانی شروع شود، صورت گیرد.
اما سؤال اینجاست که بالاخره این برنامه جامع برای اجرایی‌شدن طرح جمع‌آوری قلیان یا مبارزه با دخانیات چه زمانی تهیه خواهد شد برای اجرای جدی قانون جامع کنترل دخانیات؟
دکتر علی‌اصغر فرشاد، عضو شورای راهبردی سلامت شهری در گفت‌وگو با همشهری معتقد است: تا زمانی که جایگزینی مناسب برای قلیان در قهوه‌خانه‌ها پیدا نکنیم، اجرای این طرح‌ها نمی‌تواند زیاد مؤثر باشد ضمن اینکه بیش از 90درصد درآمد قهوه‌خانه‌ها از طریق قلیان است و درصورت نبودن جایگزین، صاحبان آنها هم برای حذف قلیان مقاومت خواهند کرد. به گفته وی، به هر حال این طرح‌های ضربتی فقط در کوتاه‌مدت مؤثر خواهند بود و در صورتی تداوم خواهند داشت که برنامه‌های بلندمدت برایشان اتخاذ شود.
دکتر هومن شریفی، قائم‌مقام مرکز تحقیقات مبارزه با دخانیات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌وگو با همشهری اینطور اذعان می‌کند: طرح جمع‌آوری قلیان از سال 85 مطرح شد و از زمان مطرح شدنش 3 بار به‌طور مقطعی اقدام به اجرای جمع‌آوری قلیان از اماکن عمومی شد ولی هر بار این حرکت در نطفه خفه شده و این بار معلوم نیست که وزارت بهداشت با چه برنامه‌ها و اهدافی تصمیم به اجرایی‌کردن قول خود را دارد.
به عقیده وی، در حال حاضر تعداد بازرسان وزارت بهداشت که موظف به این اقدام هستند در کل کشور 3هزار نفر است که به‌رغم شیوع قلیان و مراکز پخش آن به‌نظر نمی‌رسد که این تعداد از بازرسان جوابگوی به نتیجه‌رسیدن این طرح باشد. برای همین است که ما پیش‌بینی می‌کنیم این طرح این بار یعنی بار چهارم باز هم با شکست مواجه شود.
قائم‌مقام مرکز تحقیقات مبارزه با دخانیات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در ادامه اینطور توضیح می‌دهد: ما از سال 85 قانون جامع کنترل دخانیات را تصویب کردیم و سال 2005 هم به معاهده جهانی مبارزه با دخانیات پیوستیم. طی این سال‌ها هم اشتباهمان این بود که همیشه فکر می‌کردیم از یکی از مواد قانون جامع کنترل دخانیات شروع کنیم و جلوی استعمال دخانیات یا عرضه قلیان را بگیریم در حالی که به این نتیجه نرسیدیم که هیچ‌گاه به هدفمان نمی‌رسیم، مگر اینکه قانون را با همه بندهایش به‌طور فراگیر دنبال کنیم نه اینکه هرچند وقت یک بار به‌طور ضربتی هر کدام از این طرح‌ها را با وجود مشکلات اجرایی فراوان آغاز کنیم. در مورد طرح جمع‌آوری قلیان هم باید بگویم اگرچه دغدغه وزارت بهداشت دنبال‌کردن این قضیه است ولی تا زمانی که ستاد کشوری مبارزه با دخانیات که ریاست آن با وزیر بهداشت و البته زیر نظر ریاست‌جمهوری است، تشکیل جلسه اضطراری و جدی ندهد، این برنامه هیچ‌گاه به صورت جدی دنبال نخواهد شد.
