جهان عرب و حتی خبرنگاران و تحلیلگران هم از این تحولات حیرت‌زده شده‌اند. مردم خشمگین مصر که دو سوم آنها بعد از به قدرت رسیدن حسنی مبارک متولد شده‌اند، در خیابان‌های قاهره و دیگر شهرهای مصر شعار مرگ بر مبارک سر می‌دهند و تصاویر او را به آتش می‌کشند.
بسیاری از این مردم تا چندی پیش حتی نمی‌توانستند تصور کنند کسی غیراز مبارک در حکومت باشد. اما حالا آنها به خیابان‌ها آمده‌اند و می‌گویند تا زمانی‌که مبارک از قدرت کنار نرود خیابان را ترک نمی‌کنند. این فریادها فعلا که گوش شنوایی نداشته‌است. تلویزیون مصر در شب‌های اخیر به جای اشاره به اخبار ناآرامی‌های بی‌سابقه این کشور ترجیح داد تا مستندهایی از اهرام مصر پخش کند. موبایل‌ها و اینترنت قطع شده و دولت امیدوار است با قطع این سیستم‌های ارتباطی مانع از حضور گسترده مردم در خیابان‌ها شود.
تا‌کنون 8 نفر در این چند شب کشته و هزار نفر هم دستگیر شده‌اند. شایعات گسترده، به نا آرامی‌ها دامن می‌زند. جدیدترین این شایعات این است که یکی از مشاوران ارشد حسنی مبارک با 97چمدان پول نقد به لندن گریخته‌است. شایعه دیگر این است که حسنی مبارک با خشم و عصبانیت سر فرماندهان ارشد پلیس فریاد زده که چرا نتوانسته‌اند با معترضان برخورد کنند.
همین هفته پیش بود که عمر موسی دبیرکل مصری اتحادیه عرب در حضور حسنی مبارک در نشست اقتصادی سران عرب در شرم‌الشیخ مصر، هشدار داد: رویداد تونس چندان هم از ما دور نیست. رژیم مبارک در مصر در 10سال گذشته با زیرکی از ابزاری استفاده کرد که دیگر حاکمان عرب در اختیار نداشتند. مبارک با استفاده از جنبش اسلامگرای اخوان‌المسلمین از غرب باج می‌گرفت و سانسور و سرکوب حکومت دیکتاتوری خود را توجیه می‌کرد.
ادعای او این بود که اگر انتخابات آزاد برگزار کند اسلامگرایان به قدرت می‌رسند. او به غرب و به‌ویژه به آمریکایی‌ها می‌گفت که باید بین اخوان‌المسلمین و افکار عمومی مصر بایستد تا جنبش اخوان به قدرت نرسد. در انتخابات پارلمانی 2 ماه پیش مصر هم با همین توجیه، بسیاری از نامزدهای اخوان‌المسلمین رد صلاحیت شدند و انتخابات به گفته مخالفان با تقلب گسترده برگزار شد. غرب مدعی دمکراسی‌طلبی و دمکراسی‌خواهی هم در مقابل این انتخابات سراسر تقلب سکوت کرد. البته مصر این بار با مصر سالهای گذشته فرق دارد. حکومت مبارک هم این را درک کرده‌است؛ به همین خاطر پوسترهای مبارک و پسرش جمال در هفته‌های اخیر از خیابان‌های قاهره جمع شد تا مردم بیشتر از این تحریک نشوند.
دولت مبارک و حامیان غربی او به‌ویژه آمریکا اکنون امیدوارند با سخن گفتن از اصلاحات، مصر را از این بحران عبور دهند اما به‌نظر نمی‌رسد که خشم مردم مصر با وعده اصلاحات فروکش کند.مصر یک بار دیگر در سال 1977 شاهد تحولاتی مشابه بود. ناآرامی‌های آن زمان را شورش گرسنگان نامیدند چون مردم در اعتراض به افزایش قیمت مواد غذایی در خیابان‌ها دست به تظاهرات گسترده زدند.
دولت انور سادات توانست با کاهش قیمت مواد غذایی و حبس و شکنجه مخالفان و معترضان، این شورش را کنترل کند. در آن زمان مبارک به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور، خود یکی از دست‌اندرکاران سرکوب شورش بود. اما این بار ماجرا کاملا متفاوت است. تحولات روزهای اخیر مصر نشان می‌دهد که مردم مصر به پختگی و بلوغ رسیده‌اند. آنها فقط یک خواسته را فریاد می‌زنند و آن کنار رفتن رئیس‌جمهور 82سالهای است که خود را برای ششمین دوره ریاست‌جمهوری و سی‌امین سال حکومت آماده می‌کرد. حتی اگر این ناآرامی‌ها به سرنگونی حکومت مبارک منجر نشود، مصری تازه متولد خواهد شد که تحولات آن بر سراسر جهان عرب تاثیر می‌گذارد.
