برگزاری آن دو مسابقه پس از شکست‌های عجیب و پرگل تیم ملی برای طالبی حیاتی بود و شاید آخرین وسیله‌ای که می‌توانست به حفظ جایگاه او در تیم ملی کمک کند. طالبی که روزهای سختی را تجربه می‌کرد، پیروزی دو بر صفر مقابل هامبورگ تیم او را در آستانه جام ملت‌ها تقویت کرد و طالبی به پشتوانه همان پیروزی جایگاه خود را روی نیمکت تثبیت کرد اما این بار رویارویی ایران و هامبورگ در یک تورنمنت دوستانه که البته شکل حقیقی یک تورنمنت را هم ندارد خالی از هیجان خواهد بود.
شاید تنها جذابیت این بازی حضور مهدوی‌کیا با پیراهن هامبورگ برابر تیم ملی ایران است هر چند کادر فنی تیم ملی معتقدند کیا باید با پیراهن ایران مقابل هامبورگ بایستد که این تقابل در هر صورت تا حدودی جذاب و تماشایی است. باشگاه مطرح HSV که در بندر هامبورگ بیشترین طرفدار را دارد در دهه اخیر تعلق خاصی به فوتبال ایران پیدا کرده و حضور سه بازیکن ایرانی را در این باشگاه شاهد بوده‌ایم. مهدوی‌کیا با سابقه‌ترین فوتبالیست آسیایی در تاریخ هامبورگ است، در حالی که هاشمیان و خطیبی هم سابقه پوشیدن پیراهن این تیم را داشته‌اند و شاید رابطه باشگاه به واسطه همین نقل و انتقالات با فوتبال ایران نزدیک‌تر شده است.
در چنین جدال‌هایی معمولا بازیکنان ایرانی با توجه به اینکه می‌دانند بازی رسمیت ندارد ترجیح می‌دهند مقابل تیم‌های اروپایی خودنمایی کنند تا شاید شانسی برای حضور در لیگ‌های اروپایی داشته باشند و احتمالا با چند حرکت انفرادی نگاه مربیان حریف را به سوی خود جلب کنند. از تیمی که بدون حتی یک جلسه تمرینی راهی امارات و این تورنمنت دوستانه شده انتظار ارائه یک بازی زیبا و هماهنگ نمی‌رود و البته از هامبورگ هم نباید انتظار داشت که با تمام قوا در چنین دیداری حاضر شود. تقابل تیم‌های ملی و باشگاهی از جهتی معمولا پر گل است و البته پر اشتباه اما از جهت فنی شرایط این بازی قابل ارزیابی و تحلیل نیست.
