سرانجام این آرزو چهارشنبه شب گذشته تحقق یافت و تیم ملی ایران در یکی از روزهای فیفا به مصاف تیم ملی روسیه رفت.
تغییر معادله: قبل از مطرح‌شدن نام کارلوس کرش به‌عنوان گزینه سرمربیگری تیم ملی ایران، می‌شد حدس زد که این بازی تنها جنبه تشریفاتی برای هر دو تیم به‌ویژه تیم ملی ایران داشته باشد اما زمانی که نام کرش به‌عنوان یکی از تماشاگران این بازی اعلام شد، مطمئن شدیم که بازیکنان ایران این بازی را جدی خواهند گرفت؛ حداقل برای آنکه خود را به سرمربی احتمالی تیم ملی ثابت کنند.
حسرت: به هر حال تنها کرش و تعداد معدودی از ایرانیانی که دسترسی به شبکه جهانی جام‌جم داشتند، موفق شدند این بازی را به‌صورت مستقیم تماشا کنند چون با وجود اعلام قبلی، این بازی از تلویزیون پخش مستقیم نشد. درواقع تنها نتیجه‌ای که این بازی برای فوتبال‌دوستان ایرانی دربرداشت، حسرت و اعصابی داغان در چهارشنبه‌شب گذشته بود.
انتظار: حالا که تلویزیون در عین حیرت همگان، برخی از مسابقات رشته‌های ورزشی را که در مجموع حتی هزار نفر هم تماشاگر ندارد پخش مستقیم می‌کند، انتظار می‌رود مسابقات دوستانه تیم ملی را حداقل با تیم‌های بزرگ فوتبال جهان پوشش بدهد. شاید هم مسئولان تلویزیون تصور کردند که وجود کرش به نمایندگی از فوتبال‌دوستان در ورزشگاه کافی است و دیگر نیازی نیست که بقیه این بازی را تماشا کنند.
