ارکستر ملی علاوه بر شرکت در جشنواره موسیقی فجر فعالیتهای خود را در سال 90 هم مشخص کرده و قرار است که در سال آتی از هنر و آثار استادان برجسته موسیقی بهره ببرد. برنامههای آتی این ارکستر شامل اجرایی با عنوان شب خالقی با اختصاص دادن به ساختههای این آهنگساز، اجرای آثاری از حسین علیزاده به همراه تکنوازی وی، اجرای یک برنامه ویژه آثار کامکارها، اجرای یک برنامه با قطعاتی از فردین خلعتبری، اجرای یک برنامه ویژه از آثار دکتر ریاحی و اجرای قطعاتی از کامبیز روشنروان خواهد بود.
رد پای اعضای شورای فنی ارکستر ملی در آثار اجرایی ارکستر ملی پیداست. حسین علیزاده، ارسلان کامکار، فردین خلعتبری و هوشنگ ظریف اعضای شورای راهبردی و سیاستگذاری این ارکستر هستند که هم رهبر این ارکستر را انتخاب کردهاند و هم آثار خودشان برای رپرتوار آینده این ارکستر انتخاب شده است؛ اما این تمام ماجرا نیست.
پیش از این اعلام شده بود که قطعاتی چون بیژن و منیژه اثر حسین دهلوی، سلام و نینوای حسین علیزاده، نغمه خراسانی کامکار و یک قطعه جدید کردی از حسین علیزاده برای نخستین اجرای ارکستر ملی در حال تمرین، انتخاب شده است. اما آنچه در جشنواره موسیقی فجر اجرا شد به اجرای آثار شورای فنی ارکستر ملی اختصاص داشت؛ خصوصا اینکه قطعه بیژن و منیژه حذف شد تا به جای آن قطعات «مهتابتر از باران»، «سوگ»، «آدم» از ساختههای فردین خلعتبری به رپورتوار اضافه شود. البته «هفت قطعه کوچک» اثر احمد پژمان تنها در اجرای اول ارکستر ملی اجرا شد و در شب دوم این قطعه بهعلت کمبود وقت حذف شد تا شنوندگان بهترتیب ساختههای حسین علیزاده، ارسلان کامکار و فردین خلعتبری 3 عضو شورای فنی ارکستر ملی را بشنوند؛ درحالیکه میشد به راحتی یکی از 3 اثر حسین علیزاده یا یکی از 3 اثر فردین خلعتبری را حذف کرد تا قطعه احمد پژمان به راحتی اجرا شود.
ارکستر ملی نام با مسمایی دارد اما بهنظر میرسد نخستین اجرای ارکستر ملی با رهبری بردیا کیارس به ارکستر شورای فنی تغییر نام داده بود. این همان انتقادی است که سالها پیش به انتخاب آثار از سوی فرهاد فخرالدینی بانی ارکستر ملی میشد که جای اجرای برخی از آثار آهنگسازان در این میان خالی است. اگر سالها پیش این انتقاد به ارکستر ملی شد که چرا تنها آثار افراد خاصی برای اجرا انتخاب میشود، این بار با توجه به برنامه آینده ارکستر ملی که آثار 3 عضو شورای فنی ارکستر ملی در برنامه سال آتی گنجانده شده است، این نگرانی وجود دارد که این در تنها بر پاشنه سلیقه اعضای فنی ارکستر ملی میچرخد و در آینده نزدیک ارکستر ملی به ارکستر شورای فنی تغییر نام خواهد داد.
از کنار جای بزرگان رد شدن هم ترسناک است، چه برسد بر جای بزرگان تکیه زدن. به همین دلیل در بررسی کار بردیا کیارس که جایگزین فرهاد فخرالدینی شده است، بیشتر از آنکه به توانایی این رهبر جوان در هدایت این ارکستر تازهتاسیس انتقاد داشت، باید به سیاستهای شورای فنی ارکستر انتقاد کرد که صرفا آثار خودشان را برای نخستین اجرای این ارکستر انتخاب کردهاند. البته میتوان گفت که شاید حضور این افراد و اجرای آثار آنان در جشنواره موسیقی فجر بر این اساس بوده است که جای خالی بزرگان موسیقی در بیست و ششمین جشنواره بینالمللی موسیقی فجر احساس نشود.