نزدیک‌ترین تماس در ساعت 8:04 صبح در حالی که فضاپیما در فاصله 3650 کیلومتری سطح تایتان قرار داشت اتفاق افتاد.
به گزارش انجمن نجوم آماتوری ایران، هنگامی که تایتان مدار کامل 360 درجه را حول زحل درست می‌کند، اثر نسبی روشنی خورشید و گاز داغ یونیزه شده که داخل حباب مغناطیسی به دام انداخته شده‌اند تغییر می‌کند. این عوامل، عوامل مهمی برای درک رابطه بین مگنتوسفر بین تایتان و زحل می‌باشد.
همچنین این نکته نیز بسیار مهم است که اندازه‌گیری‌های متفاوتی در مکان‌های مختلف مغناط کره(مگنتوسفر) زحل انجام بگیرد.
تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که محیط مغناطیسی نزدیک تایتان متغیر و غیر قابل پیش بینی است. 12 ساعت قبل و بعد از نزدیک‌ترین تماس، ابزار طیف‌سنجی پلاسمای کاسینی به منظور به دام انداختن گاز یونیزه شده، در جهت آن ناحیه قرار خواهد گرفت. در همان موقع، سیستم رادیویی کاسینی داده‌های گرانشی حساسی را از تایتان برای درک بهتر ساختار درونی آن جمع‌آوری خواهد کرد. در نهایت جمع‌آوری داده‌هایی از این قبیل، دانشمندان را قادر به تصمیم‌گیری در مورد این که آیا تایتان دارای اقیانوسی زیر پوسته خود است یا نه می‌کند.
ابزار دیگری نیز داده‌های مربوط به تغییرات فصلی را جمع‌آوری می‌کند. اکنون تایتان در بهار شمالی قرار دارد و در حال نزدیک شدن به تابستان شمالی است. دانشمندان در پی یافتن این نکته می‌باشند که چه تغییراتی در الگوی هوای زمستان قطب شمال موثر هستند. برای مثال طیف‌سنج مادون قرمز، دما را در استراتوسفر تایتان اندازه‌گیری می‌کند.
همچنین سیستم‌های عکسبرداری، دریاچه ها و ابرها و انتقال گرد و غبار و گاز هوا را در اتمسفر تایتان نشان می‌دهند.
این برنامه یک پروژه شراکتی ناسا می‌باشد که آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا، آزمایشگاه Cassini-Hygenes ، بخشی از انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا و نیروی محرکه جت ناسا این ماموریت را بر عهده دارند و مدیریت می‌کنند. مدار فضاپیمای کاسینی در آزمایشگاه نیروی محرکه Pasadena طراحی و راه‌اندازی شد. هم اکنون شمارش معکوس برای این اقدام در بهار90 آغاز شده است.
