صادق قمی‌زاده، نخستین ثبت یک توفان جدید در زحل را با تلسکوپ و وبکم از بام خانه‌اش در تهران انجام داد.
به گزارش ایسنا،این تصویر در آذر ماه 89 تهیه شد و اکنون که این توفان به پدیده‌ای عظیم در جو زحل تبدیل شده و تلسکوپ‌های بزرگ و فضاپیمای کاسینی آن را به تصویر کشیده‌اند، در اخبار سایت‌های معتبری مانند ناسا و اسکای‌اند تلسکوپ به گزارش اولین ثبت این توفان در آسمان ایران اشاره شده است.
با این که لکه عظیم خورشیدی سیاره مشتری، بزرگ‌ترین توفان منظومه شمسی به شمار می‌رود، اما فعالیت جالب‌تر کهکشانی برای منجمین در حال حاضر وجود یک توفان بزرگ و فزاینده در سیاره زحل است. در پنجم دسامبر 2010 ابزارهای شناسایی روی فضاپیمای کاسینی موفق به کشف سیگنال‌های رادیویی و پلاسمایی از یک توفان بزرگ در نیمکره شمالی زحل شدند.
صادق قمی‌زاده سه روز بعد در ایران موفق به شناسایی یک اختلال جوی سفید رنگ در این سیاره شد. این توفان به طور فزاینده‌ای از سمت شرق و غرب از راس خود در 41 درجه عرض شمالی افزایش می‌یافت.
از آن زمان حوزه‌های آماتوری و حرفه‌ای به پیگیری رشد این توفان که یکی از بزرگ‌ترین توفان‌های گزارش‌شده در زحل به شمار می‌رود پرداخته‌اند.
تصاویر ویدیویی آماتور و تصاویر حرفه‌ای با وضوح بالای کاسینی که در 15 مه ثبت شده‌اند نشانگر یک ماده ابری سفید در اطراف نیمکره شمالی زحل در عرض 30 درجه است.
توفان‌هایی با این بزرگی به نظر سالی یک بار در زحل که هر سال آن به اندازه 29.4 سال زمینی است اتفاق می‌افتد. در این مواقع گازهای زیر تروپوسفر تا قسمت پایین استراتوسفر بالا آمده و منجر به یک اختلاف دمایی بالا می‌شود که الگوهای فصلی دقیق این سیاره را مختل کرده و مواد شیمیایی جو بالایی را تغییر می‌دهد.
چنین نماهایی تنها پنج بار از سال 1876 مشاهده شده است. تاکنون منجمین تنها می‌توانستند این تغییرات را در نور منعکس‌شده خورشید مورد بررسی قرار دهند. اما این بار علم ستاره‌شناسی نه تنها از یک فضاپیما در فضا، بلکه از ستاره‌شناسانی در زمین برای بررسی و کاوش جو با طول امواج مادون قرمز برخوردار است.
