معاون امور سینمایی با حضور در یک برنامه زنده تلویزیونی علاوه بر این صحبت‌ها، نکاتی هم درباره مافیای سینمای ایران بیان کرد و البته نامی از فرد یا گروهی نبرد ولی آن‌قدر کد و آدرس داد تا همه متوجه شوند منظورش چه کسانی است. فرض بگیریم که حق با شمقدری است و یک گروه مافیایی در سینمای ایران مشغول فعالیت است. راهکار معاون امور سینمایی برای مقابله با این مافیا افزایش تولید است تا سهم باندهای قدرت کمتر شود. سؤال اینجاست که آیا ظرفیت سالن‌های کشور امکان اکران 100 فیلم در سال را دارد؟ در خوشبینانه‌ترین حالت سالانه 60 فیلم امکان اکران می‌یابند.
اینکه این فیلم‌ها با چه کیفیتی اکران می‌شوند را می‌توان با مشاهده وضعیت اسفبار همه فیلم‌های اکران بهار جز «جدایی نادر از سیمین» و «اخراجی‌ها3» دید. باید دید تکلیف بقیه فیلم‌ها چه می‌شود؟ با تولید 100 فیلم به جنگ مافیای مفروض رفتیم ولی صاحبان دست‌کم 40 فیلم که پشت خط اکران مانده‌اند را ناراضی کرده‌ایم.اینکه به جای اندیشیدن به مسائل واقعی و ملموس سینما و تصمیم‌گیری درست صرفا به دنبال روش‌های مقابله با کسانی که به هر دلیل منتقد سیاست‌هایمان هستند باشیم، نتیجه‌اش همین چیزی می‌شود که الان ملاحظه‌اش می‌کنیم.
«با وجود همه حاشیه‌سازی‌ها «اخراجی‌ها3» پایگاه اجتماعی دارد و مخالفان حتی با خرس‌ها و خروس‌هایشان نتوانستند مقابل این فیلم بایستند». (مسعود ده‌نمکی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر)
در اینکه تفکر حاکم بر «اخراجی‌ها3» دارای پایگاه اجتماعی است تردیدی وجود ندارد و فکر نمی‌کنم حتی کسانی که به هر دلیل این فیلم را نمی‌پسندند منکر چنین مسئله‌ای شوند. مسعود ده‌نمکی با سه‌گانه «اخراجی‌ها»یش پدیده سینمای ایران در 6سال اخیر است. او هر دوسال یک‌بار فیلمی را روانه اکران می‌کند و به بالاترین فروش نیز دست می‌یابد. خودش هم گفته که چرخش مالی سه‌گانه «اخراجی‌ها» به اندازه فروش کل چند سال سینمای ایران است که البته حرف درستی است. اینکه سه‌گانه ده‌نمکی چگونه همیشه در اکران نوروزی روی پرده آمده‌اند، بیش از همه فیلم‌ها مورد حمایت رسانه ملی قرار گرفته‌اند و سالن‌های بیشتری در اختیار داشته‌اند می‌تواند دلیلش جذابیت‌ها و ارزش‌های احتمالی‌شان باشد. الان می‌شود گفت که نام «اخراجی‌ها» یک برند مطمئن برای سینماداران، بخصوص در شهرستان‌هاست.
اینکه برخی سالن‌های تعطیل شده شهرستان‌ها با اکران «اخراجی‌ها3» بازگشایی شده و به نوایی هم رسیده‌اند، باعث خشنودی است. تأکید ده‌نمکی بر وجود مخالفان «اخراجی‌ها 3» هم توهم توطئه نیست چون فیلم او منتقدان جدی دارد که البته میانشان طیف‌های مختلفی به‌چشم می‌خورند. اما جمله ده‌نمکی در مورد مخالفان «که حتی با خرس‌ها و خروس‌هایشان نتوانستند مقابل این فیلم بایستند» کاملا واضح است که خطاب به چه کسی و چه فیلمی است؛ عبارتی که حکم تایید بر دو قطبی «جدایی نادر از سیمین» و «اخراجی‌ها3» می‌زند که خود ده‌نمکی هم با آن مخالف است.
او در مورد بیرون آمدن نسخه قاچاق «اخراجی‌ها3» به خبرگزاری مهر می‌گوید: «امیدواریم این‌بار دستگاه قضایی با کسانی که جنبه یک رقابت سالم را نداشتند برخورد کند؛ آنهایی که با زور و تقلب می‌خواستند مسابقه دوقطبی که خودشان ساخته بودند را به هر قیمت، ولو دزدی یک اثر، ببرند». پیداست که سازنده «اخراجی‌ها3» از رفتار کسانی که در فضای مجازی بر طبل تحریم فیلم او کوبیدند عصبانی است. همچنین از دست آنها که نسخه قاچاق فیلم را منتشر کرده‌اند؛ اما آیا مقصر برنده خرس طلایی جشنواره برلین است که فیلمش همزمان با «اخراجی‌ها3» اکران شده؟ کسانی که نسخه قاچاق یک فیلم در حال اکران را به صورت رایگان در پیاده‌روها عرضه می‌کنند قواعد بازی را رعایت نکرده‌اند. اما آیا کسی که اینگونه درباره همکارش صحبت می‌کند این قواعد را رعایت کرده است؟
