«ملک سلیمان» که طرح تولیدش پیش از حضور تیم محمدرضا جعفری جلوه در معاونت سینمایی به تصویب رسیده بود، زمانی آماده نمایش شد که جواد شمقدری سکاندار سینمای ایران شده بود. اینکه ملک سلیمان با یدک‌کشیدن عنوان پرهزینه‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران تا چه اندازه توانست انتظارات کارشناسان را برآورده سازد، ظاهرا اهمیت چندانی نداشت چون چیزی که سازندگان ملک سلیمان به آن تکیه و تاکید می‌کردند فروش میلیاردی فیلم بود. در جشنواره سال گذشته فیلم فجر نیز «راه آبی ابریشم» دیگر پروژه مهم سینمای فاخر به نمایش درآمد.
فیلم محمد بزرگ‌نیا با وجود ضعف در فیلمنامه، به‌لحاظ تکنیکی، کاری خوش‌ساخت و قابل قبول بود و از نظر روایی نیز از سنت داستان‌گویی آثار کلاسیک هالیوود تبعیت می‌کرد. این روزها رسانه‌ها درباره 2پروژه عظیم تاریخی خبررسانی می‌کنند که در هر کدام آنها به مقطعی حساس از تاریخ اسلام پرداخته شده و خواهد شد. احمدرضا درویش «روز رستاخیز»، مقطع تاریخی مرگ معاویه تا شهادت امام‌حسین(ع) را به تصویر می‌کشد. فیلمی دشوار و پرهزینه که فیلمبرداری‌اش نزدیک به یکسال طول کشید و هم‌اکنون در مرحله فنی قرار دارد.
مجید مجیدی نیز به‌زودی فیلم «پیامبر اکرم(ص)» را کلید خواهد زد که پروژه‌ای میلیاردی و بسیار عظیم به‌شمار می‌آید. در واقع 2 فیلمساز برجسته و مهم نسل انقلاب سراغ مضامین حساس مذهبی رفته‌اند و با توجه به پیشینه و کارنامه‌شان می‌توان امیدوار بود که هم حاصل کارشان قابل توجه باشد و هم مفهوم درست «سینمای فاخر» نمایان شود.
جالب اینکه هم فیلم درویش و هم فیلم مجیدی بدون حمایت معاونت سینمایی و وزارت ارشاد ساخته می‌شوند. روز رستاخیز و پیامبر اکرم(ص) تجربه‌هایی از دل برآمده خواهند بود. فیلم‌هایی که با اعتقاد قلبی سازندگان‌شان تولید می‌شوند و هر چه باشند لحن نامطبوع آثار سفارشی را نخواهند داشت. سینمای فاخر بدون شعار، بدون آوازه‌گری‌های رسمی و بدون سفارش، مفهوم واقعی‌اش را خواهد یافت. دست‌کم ما امیدواریم که این اتفاق با فیلم‌های درویش و مجیدی رخ دهد.
