با این حال جلال یحیی‌زاده، رئیس کمیته ورزش کمیسیون فرهنگی مجلس معتقد است که تعلل دولت در تشکیل وزارت ورزش و جوانان تأثیرات نامطلوبی بر عملکرد دو سازمان ادغام شده تربیت‌بدنی و ملی جوانان داشته است که بسیاری از آنها در یکی، دو سال آینده تأثیر خود را نشان می‌دهند. با حجت‌الاسلام سید جلال یحیی‌زاده دراین‌باره به گفت‌و‌گو نشستیم که در پی می‌آید.
- ظاهرا دولت قصد دارد مصوبه مجلس در خصوص تشکیل وزارت ورزش و جوانان را اجرا کند.
این موضوعی کاملا قانونی است که متأسفانه دولت تاکنون آن را اجرا نکرده؛ البته خوشبختانه چند روزی است که علائمی دیده می‌شود که دولت به دنبال اجرای آن است. در این مدت هم چند تن از نمایندگان به صورت شفاهی و کتبی تذکر داده‌اند. با توجه به این قانون فعالیت سازمان‌های تربیت‌بدنی و جوانان در حال حاضر غیرقانونی است و آنها وجود قانونی ندارند؛ یعنی قانون آنها را به رسمیت نمی‌شناسد و همانطوری که رئیس مجلس هم به دنبال تذکری اعلام کردند، کسانی که به عنوان مسئول این سازمان‌هایی که منحل شدهاند مشغول فعالیت هستند، ادامه کارشان مشروعیت و قانونیت ندارد و دخل و تصرفشان ممنوع است. به هر حال قانون در اینجا ساکت نیست و قوه‌قضاییه هم تا آنجا که بنده اطلاع دارم تاکنون بارها مسئولین این دو سازمان را فراخوانده و پیگیر این ماجراست.
- نظر دولت در این خصوص چه بوده؟
دولت ابتدائا ایمان و باور به درستی این قانون نداشت و به‌همین جهت تعلل کرد و البته به دنبال این هم بود که به‌شکلی شورای نگهبان را مجاب کند تا آن را رد کند اما شورای نگهبان مطابق قانون، شرع، عدل و انصاف حکم می‌دهد و با همه رایزنی‌هایی که صورت گرفت، قانون تشکیل وزارت ورزش و جوانان را مخالف شرع و قانون اساسی تشخیص نداد و آن را تایید کرد. بعد از آن هم دولت با وجود اینکه زمان زیادی گذشته بود ادعا کرد که ابهاماتی در این خصوص دارد، درحالی که دولت می‌دانست که چنین طرحی در مجلس در حال تصویب است و می‌توانست در همان زمان بیاید در مجلس و نسبت به ابهامات، هشدار بدهد و صحبت کند و اصلاح بشود. حالا به هر ترتیب آن زمان نخواست این کار را بکند، خب، بعد از تصویب مجلس، یک لایحه اصلاحی می‌آورد برای رفع اشکالات و ابهامات؛ اما این کار را هم انجام نداد. حتی می‌توانست برای همین قانون از دید آنها مبهم، سرپرست تعیین کند یا خود رئیس جمهور سرپرستی این وزارتخانه را برعهده بگیرد و ساختار مناسبی برای آن تعریف کند که این کار را هم نکرد.
- پس چطور اعلام کردند که مصمم هستند وزارت ورزش و جوانان را تشکیل دهند؟
بعد از اینکه مهلت تعیین سرپرست گذشت و تنها راه باقیمانده، معرفی وزیر پیشنهادی به مجلس بود و از این مهلت نیز مدتی گذشت، ناگهان معاون رئیس‌جمهور اعلام کرد که ما به دنبال نظر رهبری در خصوص این موضوع هستیم، در حالی که واضح بود مقام معظم رهبری بر اجرای قوانین تأکید دارند و ایشان در ملاقاتی که با اعضای کمیسیون کشاورزی داشتند بر ضرورت اجرای قانون تأکید کرده بودند. در عین حال مجلس آماده بود و آماده هست اگر رهبری در هر‌زمینه‌ای و از جمله این موضوع نظری داشته باشند حتی یک لحظه هم تعلل نکند و نظر ایشان را بپذیرد. در حالی که مردم به دنبال این بودند که دولت نظر رهبری را با سرعت و صراحت در خصوص وزارت اطلاعات اجرا کند.
- پس چرا اعلام کردند که مصمم به تشکیل وزارت ورزش و جوانان هستیم؟
من تصور می‌کنم قانون در این زمینه کاملا شفاف است. قانون باید اجرا شود و این قضیه هم قانونی است و دولت هم بالاخره خودش به این نتیجه رسیده که نباید بیش از این حاشیه‌سازی در حاکمیت انجام شود و برای اینکه حاشیه جدیدی ایجاد نشود و حاشیه‌های موجود بیش از این وقت مسئولین نظام را نگیرد بهتر است فردی را برای وزارت معرفی کند.
- چرا این اتفاق زودتر نیفتاد؟
این واقعا برای خود ما هم سؤال است و به نظرم دولت باید در این خصوص پاسخگو باشد. پاسخ دولت به این سؤال می‌تواند خیلی از ابهاماتی که درخصوص تعامل دولت با مجلس وجود دارد و تأثیرات مخربی روی ارتباطات دو قوه دارد را آشکار کند. به هر حال این سؤال مجلس و افکار عمومی از رئیس‌جمهور است.
- این موضوع تأثیراتی هم روی عملکرد دو سازمان داشته؟
بعضی از افراد از مسئولین این دو سازمان که قانونا وجود ندارند، ادعا می‌کنند که تمام کارها به صورت طبیعی در حال انجام است. اما هر کسی که از مقابل این دو سازمان بگذرد به صورت آشکار و عیان متوجه می‌شود که چه مشکلاتی برای این دو سازمان به وجود آمده و دچار رکود و رخوت و سردرگمی شدهاند. به هر حال می‌شد این گره را با دست باز کرد اما تعلل آقایان باعث شد که مجبور شوند با دندان باز کنند و آثار مخرب این وقفه پیش‌آمده در سال آینده بیشتر مشخص خواهد شد.
در ورزش به عنوان مثال مدال‌آوری‌ها مربوط به 5-4 ماه قبل از مسابقات نیست و عمدتا مربوط می‌شود به برنامه‌ریزی‌ها و تلاش‌ها و حمایت‌های چندسال قبل از آن و نیز استمرار این روند. قطعا اگر این وضعیت هرچه سریع‌تر برطرف نشود این نابسامانی‌ها بر عملکرد ما در المپیک لندن و سایر مسابقات جهانی تأثیر خواهد گذاشت.
- دولت اعلام کرده که ابهاماتی دارد این ابهامات مشخص شدهاند؟
به ما که هنوز چیزی اعلام نشده اما در کل هم الان برای اعلام ابهامات دیر شده است. گفته شده در نامه رئیس‌جمهور به رهبری، 14 ایراد قانونی به قانون دوخطی تشکیل وزارت ورزش و جوانان گرفته شده ولی به ما چیزی اعلام نشده و قطعا اگر اعلام می‌کردند و تشخیص می‌دادیم که این ایرادات وارد است، اصلاح می‌کردیم.
- شکایت آقای لاریجانی در این خصوص به کجا رسید؟
الان قوه‌قضاییه هم پیگیر این ماجراست و در حال حاضر دو قوه در برابر یک قوه برای اجرای قانون ایستاده‌اند.
- اگر وزارت ورزش و جوانان تشکیل شود...
دیگر نمی‌تواند تشکیل نشود. چون همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، وقتی هیچ پولی در اختیارشان گذاشته نشود، واقعا حتی برای باز نگهداشتن در هم مشکل دارند و خواه‌ناخواه تعطیل می‌شوند.
- اجازه ندادید سؤال من تمام شود. اگر وزارت ورزش و جوانان تشکیل شود تکلیف شکایت چه می‌شود؟
احتمالا در صورت اجرای قانون، این شکایت نیز دیگر پیگیری نخواهد شد اما قاعدتا دیوان محاسبات به علت تخلفاتی که در این موضوع صورت گرفته، اقدام خواهد کرد چون قانونا باید وزارت شکل می‌گرفت و سازمان‌های موجود منحل می‌شدند. اما مسئولینی که در این مدت در این سازمان‌ها دخل و تصرف انجام دادند باید پاسخگوی تخلفات خود باشند چون تنها بودجه سال 90 نیست که اجازه برداشت ندارند، بلکه باقیمانده بودجه89 را نیز حق نداشتند هزینه کنند.
- مجلس در خصوص وزیر پیشنهادی نظری دارد؟
ما هیچ ذهنیتی نداریم. هرکسی که مدیریت داشته باشد، کارآمد باشد، از جنس ورزش باشد و بتواند مشکلات ورزش را تا حدی برطرف کند قطعا مورد تایید و حمایت نمایندگان مجلس خواهد بود.
- چه گزینه‌هایی در حال حاضر مطرح هستند؟
چند نفری مطرح هستند که نامشان در روزنامه‌ها آمده.
- می‌شود نام ببرید؟
آقایان همایون حمیدی و موسوی و خانم بنی‌اسد و بعضی از افراد دیگر مطرح شدهاند.
- خود آقای سعیدلو چقدر شانس دارند؟
آقای سعیدلو کمی بعید است که معرفی بشوند و مجلس هم به علت برخی برخوردها و تلاش ایشان برای عدم تشکیل وزارتخانه، روی ایشان کمی تردید دارد.
- فرمودید دولت قانون تشکیل وزارت ورزش و جوانان را به مصلحت نمی‌داند. الان این مشکل حل شده است؟
همه مشکل این است که دولت در جایگاهی قرار ندارد که قانون مصوب مجلس را که به تایید شورای نگهبان رسیده به مصلحت بداند یا نه. همه ما باید ذیل قانون حرکت کنیم نه اینکه خودمان را فراتر از قانون بدانیم و اجتهاد در برابر نص قانون پذیرفتنی نیست.
شاید کارت قرمزی دیگر
زمانی که محمود احمدی‌نژاد، به‌عنوان رئیس دولت نهم انتخاب شد، حلقه یاران نزدیک وی نیز خود را برای کوچ دسته‌جمعی به دفتر ریاست‌جمهوری در پاستور مهیا کردند. در میان اسفندیار رحیم‌مشایی، مجتبی هاشمی‌ثمره، صادق محصولی و علی سعیدلو که دوستان گرمابه و گلستان احمدی‌نژاد در شهرداری تهران محسوب می‌شدند، این آخری از همه خوش اقبال‌تر بود چرا که از ابتدا برای حساس‌ترین وزارتخانه دولت یعنی وزارت نفت کاندیدا شد و پس از آنکه نتوانست رأی اعتماد مجلس را کسب کند، صندلی معاونت اجرایی را برایش خالی کردند تا در تمام سفر‌های استانی دوشادوش رئیس‌جمهور باشد. اکنون و با الزام دولت در معرفی وزیر برای وزارت جدید ورزش و جوانان، باید دید آیا علیسعیدلو بار دیگر فرصت خواهد داشت تا شانس خود را برای تکیه بر کرسی وزارت امتحان کند؟ علیسعیدلو پس از پیروزی آبادگران در شورای شهر تهران و انتخاب احمدی‌نژاد به‌عنوان شهردار پایتخت بلافاصله به ساختمان بهشت آمد و معاون مالی- اداری شهردار شد. پس از آن که احمدی‌نژاد به کاخ ریاست‌جمهوری نقل مکان کرد نیز سعیدلو باز معاون احمدی‌نژاد ماند اما حالا دیگر معاون رئیس‌جمهور شده بود.
سعیدلو و دولت دهم
با آغاز دولت دهم بار دیگر نام سعیدلو به‌عنوان گزینه اصلی دولت برای اغلب پست‌های کلیدی مطرح شد. انتظار می‌رفت در دوره جدید، معاون رئیس‌جمهور، یکی از کرسی‌های وزارت دولت دهم را از آن خود کند، اما وی در نهایت به‌عنوان رئیس سازمان تربیت بدنی معرفی شد. هرچند سعیدلو همچنان معاون رئیس‌جمهور مانده بود، اما اختیارات و جایگاه معاونت اجرایی به هیچ وجه با معاونت تربیت بدنی قابل مقایسه نبود. با این حال سعیدلو که یک‌بار در جریان بازی فوتبال احمدی‌نژاد و مورالس ( رئیس جمهور بولیوی) از رئیس‌جمهور کارت قرمز دریافت کرده بود، در پست جدید نیز چندان از جایگاه مستحکمی برخوردار نبود. شاید همین ترس از تغییرات ناگهانی سبب شد تا رئیس سازمان ورزش کشور به‌دنبال پست‌هایی با حاشیه امنیت بیشتر بگردد. سعیدلو که در مقاطعی شایعه احتمال کاندیداتوری‌‌اش برای تصدی پست ریاست کمیته ملی المپیک مطرح شده‌بود، سرانجام در اقدامی که انتقادات بسیاری را به همراه داشت، خود را برای کسب کرسی نایب‌رئیسی A.F.C نامزد کرد؛ هرچند در آن انتخابات نیز نه‌تنها موفقیتی برای وی حاصل نشد، بلکه شانس ایران برای داشتن کرسی در هیأت اجرایی نیز از بین رفت.
اما و اگرهای وزارت سعیدلو
با این همه هنوز هم سعیدلو مهم‌ترین گزینه پیش روی دولت برای نشستن بر جایگاه وزارت ورزش و جوانان محسوب می‌شود و حتی شاید تا زمان چاپ این گزارش به‌عنوان وزیر پیشنهادی دولت به مجلس معرفی شده باشد؛ هرچند نگاهی به سیر مناصب سعیدلو در دولت‌های نهم و دهم گویای دور شدن تدریجی وی از دولت است. چه؛ سعیدلو که در روزهای اول تشکیل دولت نهم برای کلیدی‌ترین وزارتخانه دولت یعنی وزارت نفت به مجلس معرفی شده بود، در دولت دهم هرگز نتوانست جایگاهی در خور‌تر از ریاست سازمان تربیت بدنی کسب کند. حتی برخی تاخیر و تعلل دولت در معرفی سرپرست برای وزارت ورزش و جوانان را به تردید احمدی‌نژاد برای معرفی یا عدم معرفی وی مربوط می‌دانند. هرچند صحت ادعای فوق چندان منطقی به‌نظر نمی‌رسد، اما تردید دولت برای معرفی سعیدلو نیز موضوعی قابل تامل است. در همین رابطه گفته می‌شود برخی از نزدیکان متنفذ احمدی‌نژاد تمایل چندانی برای معرفی وی ندارند و معتقدند تشکیل وزارت ورزش و جوانان فرصت مغتنمی است تا از دست سعیدلو خلاص شوند و از این‌رو به احمدی‌نژاد پیشنهاد داده‌اند به جای اینکه او را وزیر کند، به‌عنوان سفیر ایران به یکی از کشورهای قاره آمریکا بفرستد.به هر حال باید منتظر ماند و دید آیا در نهایت سعیدلو می‌تواند نظر دولت را برای باقی ماندن در هیأت دولت، آن هم در کسوت وزیر جلب کند یا خیر؟
