اما چه سود که نگاه غلط و برخاسته از امیال درون وزارتی، این امر بدیهی نادیده گرفته می‌شود که ریاست ایران بر اوپک موضوعیتی با برکناری وزیر نفت ندارد. اصالتا ریاست دوره‌ای نمایندگان کشورهای عضو اوپک وزن سیاسی و قدرتی برای کشورهای دارای کرسی ریاست ایجاد نمی‌کند و با فرض اینکه ریاست بر این سازمان را برگ برنده‌ای برای خود فرض کنیم، این مسئولیتی است حقوقی که بود و نبود وزیر نفت در مقطع کوتاه هیچ خدشه‌ای بر وجهه کشور وارد نخواهد کرد و به حکم قانون اساسی کشورمان و اصول و قواعد سازمان اوپک هر فردی که از سوی رئیس‌جمهور، مسئولیت سرپرستی وزارت بی‌سرپرست نفت را عهده‌دار شود، می‌تواند در نشست هیات‌وزیران اوپک بر کرسی ایران بنشیند.
افزون بر این خطای اصلی از آنجا ناشی می‌شود که از زمان سپردن مسئولیت ریاست نشست هیات وزیران اوپک به ایران به‌گونه‌ای این تلقی در ذهن برخی ناآشنایان با مسائل نفتی و سازمان اوپک ایجاد شده است که گویا مواضع این سازمان را ریاست آن اعلام می‌دارد و نه دبیر کل. اما آگاهان نیک‌می‌دانند آنچه نزد جهانیان و تحلیلگران و فعالان بازار نفت اهمیت دارد، گفته‌ها و موضع‌گیری‌های دبیر کل اوپک است و نه ریاست آن.
کاش به جای اینکه به ریاست کم اهمیت ایران بر صندلی شورای وزیران اوپک دل‌خوش کنیم، در پی به‌دست آوردن حقوق از دست رفته ایران برای در اختیار گرفتن دبیر کلی اوپک و نیز جلوگیری از تضییع حق مسلم خویش باشیم. پس بدانیم که ریاست اوپک چندان موضوعیت ندارد.
