به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری فرانسه،"فی داناوی" در فیلم‌های معروفی چون "بانی و کلاید" ساخته آرتور پن،"محله چینی‌ها" رومن پولانسکی و "سه تفنگدار" سیدنی پولاک بازی کرده و در سال 1976 برای فیلم "شبکه" ساخته سیدنی لومت موفق به دریافت جایزه اسکار شد.
دراین مراسم که "فردریک میتران" وزیر فرهنگ فرانسه نیز حضور داشت، او این نشان را به "فی دواناوی" اهدا کرد.
دراین گزارش نوشته شده است، "فی دواناوی" دیگرهنرپیشه پرنشاط زمان عرضه "بانی و کلاید" (1967) و یا نسخه اوریژینال "ماجرای توماس کراوان" (1970) نیست و حتی از زن میانسال زمان ساخت "3 روز کندر" (1975) و "شبکه" (1976) نیز فاصله گرفته و اگر گریم های هالیوودی در کار نباشد، واقعاً پیر شده است.
اما همین خصلت او (البته با قدری گریم مجدد!) او را آماده می کند، برای ایفای نقش ماریا کالاس خواننده بزرگ زن اسپانیایی در یک فیلم تازه سینمایی که به زندگی این هنرمند می پردازد و تهیه آن بزودی آغاز خواهد شد.
پوستر جشنواره کن براساس عکسی طراحی شده است که "جری شاتزبرگ" در سال 1970 از "داناوی" گرفته است.
"شاتزبرگ" که در سال 1973 موفق به کسب نخل طلای کن شد، ابتدا به عنوان عکاس وارد دنیای هنر شد.
فی داناوی از آغاز ورودش به سینما در سال 1963، روی پرده در نقش زنان نیرومند ظاهر شد که می‌توانستند پا به پای قوی‌ترین مردان ماجراهای سخت را تجربه کنند.
او در سال 1967 در کنار وارن بیتی در فیلم "بانی و کلاید" ظاهر شد، در نقش "بانی" ششلول‌بندی جسور بود. در سال 1968 در فیلم "ماجرای توماس کراون" به کارگردانی نورمن جویسون در کنار استیو مک کوین ایفای نقش کرد.
در دهه 70 نقش هایی پیچیده‌تر به عهده گرفت؛مثلا در فیلم "بزرگمرد کوچک" در کنار داستین هافمن ظاهر شد، در نقش زن یک کشیش. یا در فیلم "سه روز کندور" به کارگردانی سیدنی پولاک در کنار رابرت ردفورد.
فی داناوی در سال 1974 در فیلم "محله چینی‌ها" به کارگردانی رومن پولانسکی در کنار جک نیکلسون ظاهر شد.
شهرت و محبوبیت فی داناوی با فیلم "شبکه" به کارگردانی سیدنی لومت به اوج رسید. این فیلم از مؤثرترین فیلم‌های هالیوود در نقد هجوآمیز دنیای رسانه‌های جمعی، نقش آن‌ها در تحریف واقعیت و نفوذ آن‌ها در عالم سیاست است.
فی داناوی با مهارت و ظرافتی کم‌نظیر نقش سرپرست شبکه‌ای تلویزیونی را ایفا می‌کند که برای موفقیت و پیشرفت همه چیز و همه کس را فدا می‌کند.
"فی داناوی" به خاطر بازی در فیلم شبکه جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. اما برخلاف انتظار، پس از دریافت اسکار پیشرفت چشمگیری نداشت و نقش‌های کوچکتری ایفا کرد.
فی داناوی در سال 1981 در فیلم "مامان جان" شرکت کرد که در آن نقش جون کرافورد، ستاره بزرگ دهه‌های 40 و 50 را ایفا کرد. هنرنمایی او در این فیلم درخشان بود، اما فیلم توفیق زیادی به دست نیاورد.
"فی داناوی" از اوایل دهه 80 از هالیوود به انگلستان رفت، در این کشور ازدواج کرد و چند سالی ماندگار شد. در سال 1987 پس از طلاق به هالیوود برگشت.
"فی داناوی" در زمانی که کمابیش به گمنامی فرو رفته بود، در سال 1993 در فیلم "رؤیای آریزونا" به کارگردانی امیر کاستاریکا سینماگر نامی یوگسلاوی، ظاهر شد. از آن پس بیشتر به ایفای نقش زنان عصبی، کناره‌گیر و ستیزه جو پرداخته است.
داناوی در 14 ژانویه 1941 در فلوریدا به دنیا آمد. پدرش افسر ارتش بود و او در شهرهای گوناگون ایالات متحده بزرگ شد. در خاطرات خود نوشته است که از سال‌های کودکی عاشق بازیگری بوده و تقلید از زندگی دیگران را همیشه دوست داشته است.
او در نوجوانی در مدارس هنرپیشگی بوستون و نیویورک دوره بازیگری گذراند و به ویژه سه سال زیر هدایت الیا کازان، کارگردان نامی، آموزش دید.
"فی داناوی" گله کرده است که هالیوود به ستاره‌های زن بالای 40 سال عنایتی ندارد و آن‌ها را تنها برای نقش‌های کم‌مایه و سطحی در نظر می‌گیرد. او همیشه از نقش‌هایی که به او پیشنهاد شده شکوه کرده است، و کم نیستند منتقدانی که عقیده دارند هالیوود نتوانست از توانایی‌های او به خوبی استفاده کند.
"فی داناوی" روز 14 ژانویه گذشته 70 ساله شد. او خود را برای کارگردانی فیلمی سینمایی آماده می‌کند. او قصد دارد سرگذشت ماریا کالاس، خواننده افسانه‌ای اپرا را روی پرده بیاورد. داناوی 15 سال پیش نقش کالاس را در صحنه تئاتر برادوی (نیویورک) ایفا کرده است.
