چنین بود که حماسه و درخشش قهرمانان تکواندوی ایران‌زمین تنها در قالب عکس‌های کوچک زینت‌بخش برخی از صفحات روزنامه‌ها شد. علیرضا نصر آزادانی، فرزاد عبداللهی، یوسف کرمی و محمد باقری‌معتمد، برندگان مدال‌های طلا و نقره تکواندو در میدان بیستم قهرمانی جهان در گفت‌وگو با همشهری به تشریح جزئیات مبارزات پرشور‌شان با حریفان روی شیاپچانگ پرداخته و از برنامه‌های آینده‌شان در آستانه بازی‌های المپیک لندن سخن گفتند. ماحصل این گفت‌وگو را می‌خوانید.
مبارزات کیونگجو پایانی بر حکمرانی 38ساله کره‌ای‌ها بر رشته‌ای بود که خود آنها ابداع‌کننده آن بوده و پایه‌های ترویج و توسعه‌‌اش را در جهان بنیان نهاده‌اند. این تلخ‌ترین شکست کره‌ای‌ها در طول تاریخ مسابقاتی بود که 19بار پیاپی فاتح آن شده بودند و سرانجام پس از چند بار فرار از شکست برابر تکواندوی ایران در مقاطع مختلف تاریخی از جمله در مسابقات قهرمانی جهان در سال‌های 1999 ادمونتون کانادا، 2003 گارمیش‌باخ آلمان و 2009 دانمارک این بار در میان ناباوری در خانه به تلافی آن بردهای جهت‌دار تاوان سختی دادند که به این زودی‌ها از یادشان نخواهد رفت. البته قبلا کره‌ای‌ها در مسابقات جام‌جهانی که به‌صورت تیم به تیم برگزار می‌شود و از اعتباری کمتر از مسابقات قهرمانی جهان برخوردار است 3-2بار با ترکیبی دگرگون‌شده ناکامی برابر تیم‌هایی چون ایران، ترکیه و حتی اسپانیا را تجربه کرده بودند، اما این نخستین شکست رسمی آنها در رقابت‌های قهرمانی جهان بود که به حکمرانی 38ساله‌شان خاتمه داد.
مسابقه مرگ و زندگی را بردم
کاپیتان تیم ملی تکواندو بدون تردید کلیدی‌ترین نقش را در قهرمانی تیم ایران در این دوره از رقابت‌ها ایفا کرد و اگر پیروزی او در فینال وزن هفتم مقابل حریف کره‌ای در روز آخر نبود، چه‌بسا تیم ایران با همه شایستگی‌هایش باز هم پشت دیوار بلند حسرت مقام قهرمانی می‌ماند و خود کرمی نیز نمی‌توانست با کسب دومین مدال طلای جهانی‌‌اش در جمع 6 ورزشکار برتر این رقابت‌ها در طول تاریخ قرار گیرد. یوسف کرمی در این خصوص می‌گوید: «شاید طی همه سال‌های حضورم در عرصه تکواندو به اندازه دیدار پایانی این دوره از مسابقات جهانی استرس نداشتم؛ دیدار با حریف کره‌ای که دارنده مدال طلای المپیک پکن بود و همه سالن نیز پیروزی او را فریاد می‌زدند.
اهمیت برد در فینال به اندازه‌ای بود که پیروزی هر کدام از ما قهرمانی را به اردوی تیم برنده این پیکار می‌برد و به‌همین دلیل فشار سنگینی را متحمل شدم و خوشبختانه به لطف تجربه بیشتر با تمرکز عالی اجازه خودنمایی را از حریف گرفتم و توانستم مسابقه مرگ و زندگی را به سود خودم و تیم ایران به پایان ببرم. باور کنید بحث قرار گرفتن در جمع برترین‌های جهان برایم در اولویت دوم قرار داشت؛ چون کاپیتان و باتجربه‌ترین عضو تیم بودم همه نگاه‌ها به من بود و در صورت باختن هرگز نمی‌توانستم خودم را ببخشم و خوشحالم که باز هم در فینال رکورد نباختن به حریفان کره‌ای را همچنان حفظ کردم». کرمی که در هر 5مسابقه‌‌اش به پیروزی رسید، سطح داوری‌های این دوره را نسبت به دوره‌های قبل عالی ذکر می‌کند و سروت- تکواندوکار اهل ترکیه و شکست‌دهنده باقری‌معتمد - و نصرآزادانی را بهترین تکواندوکاران این دوره می‌داند. کاپیتان تیم ملی تکواندو در پاسخ به این سؤال که آیا فکر نمی‌کند انتخاب بدون مسابقه او و باقری‌معتمد برای بازی‌های انتخابی المپیک موجب رنجش سایر ملی‌پوشان دعوت‌شده به اردو خواهد شد، می‌گوید: «همدلی و اعتماد به تصمیم مربیان نزد ملی‌پوشان تکواندو به اندازه‌ای است که مطمئنم دلخوری کسی را به همراه نخواهد داشت؛ تازه برای المپیک لندن هنوز فرصت کافی وجود دارد تا شایسته‌ترین‌ها راهی المپیک شوند».
پیروزی بر لوپز آمریکایی لذت‌بخش بود
ملی‌پوش اصفهانی تیم ملی تکواندو پس از ناکامی در مسابقات قهرمانی جهان در سال 2009در دانمارک همواره روی روند موفقیت گام برداشت تا جایی که خیلی‌ها او را لایق عنوان کسب بهترین تکواندوکار مسابقات جهانی در کره‌جنوبی معرفی کردند. علیرضا نصرآزادانی در ماه‌های اخیر ابتدا در جام‌جهانی ارومچی قهرمان شد و سپس در گوانجو از سکوی قهرمانی بالا رفت و بالاخره با کسب مدال طلای قهرمانی جهان اوج پیشرفت تدریجی خود را نشان داد. او به عنوان یکی از 3 برنده مدال طلای ایران در این دوره از مسابقات جهانی بیش از بقیه شرکت‌کنندگان روی شیاپچانگ رفت و در هر 7مبارزه‌‌اش سربلند و فاتح از میدان خارج شد. وی در شرح مبارزاتش می‌گوید: «مهم‌ترین مسابقه‌ام در این دوره مقابل مارک لوپز آمریکایی بود. او حریف سرسختی برایم بود. این در حالی بود که در فینال در مقابل حریف تایلندی‌ام که ماقبل فینال حریف کره‌ای را شکست داد مشکل چندانی برای پیروزی نداشتم.
البته سال پیش یک‌بار برابر او شکست خورده بودم ولی پیروزی گوانجو را به فاصله چند ماه در کیونگجو دوباره تکرار کردم». نصرآزادانی که از انصراف ناگهانی کادرفنی در برگزاری مسابقات انتخابی برای گزینش 2تکواندوکار برتر برای مسابقات انتخابی المپیک کمی متعجب شده در واکنش به این موضوع خود را تابع تصمیم مربیان می‌داند؛ «البته خیلی آماده بودم و دوست هم داشتم که بتوانم با گرفتن سهمیه المپیک کمکی به تکواندو کنم اما در همین حال خود را مطیع تصمیمات مربیان می‌دانم و برای انتخاب‌شدگان آرزوی موفقیت دارم». وی در مورد مشکل اضافه‌وزن که از دید مهماندوست مهم‌ترین مانع حضورش در مسابقه انتخابی و شانس کمترش نسبت به باقری‌معتمد برای حضور در المپیک است، می‌گوید: «من چندان مشکلی برای کاهش وزن ندارم و مسابقه با معتمد هم در عین رفاقت یک رقابت سالم است که فکر نمی‌کنم به آزمایشش نیارزد».
فقط برای طلا به میدان رفته بودم
فرزاد عبداللهی در دومین تجربه جهانی‌‌اش با 20سال سن یکی از جوان‌ترین قهرمانان اوزان 8گانه مسابقات این دوره بود. او که انتظار لوپز آمریکایی، پرافتخارترین تکواندوکار فعلی دنیا را می‌کشید در غیاب او در دور اول با قرعه استراحت روبه‌رو شد و در 6 دور بعد هم با قدرت حریفانش را یکی پس از دیگری از پیش رو برداشت. او درباره دیدارهایش می‌گوید: «من فقط با هدف قهرمانی به میدان رفته بودم و حتی اگر حریف سرشناس آمریکایی‌ام نیز می‌آمد شک نکنید به تلافی 2شکست مسابقات گذشته انتقام سختی از او می‌گرفتم. من این مدال طلا را مرهون مهماندوست هستم که بعد از ناکامی در گوانجو غرور را از وجودم زدود و به من آموخت هیچ‌گاه حریفی را دست کم نگیرم و به همین دلیل در این دوره از مسابقات با دیدن او در کنار شیاپچانگ یاد توصیه‌هایش می‌افتادم و این یکی از عوامل قهرمانی‌ام بود. در پایان مسابقات هم به پاس زحماتش بر دست‌هایش بوسه زدم تا به نوعی از زحماتش تشکر کرده باشم».
وی سخت‌ترین مبارزاتش را با حریفان آرژانتینی و ایتالیایی می‌داند و همانند کرمی، نصرآزادانی و حریف ترکیه‌ای معتمد را به‌عنوان بهترین تکواندوکار این دوره معرفی می‌کند. عبداللهی که پسردایی کرمی، کاپیتان تیم ملی است در پاسخ به این سؤال که چه نظری پیرامون تصمیم کادرفنی در مورد انتخاب معتمد و کرمی بدون انجام مسابقه برای مسابقات انتخابی باکو دارد می‌گوید: «من فکر می‌کنم که کادرفنی با بررسی تمامی جوانب بهترین تصمیم را با توجه به شرایط موجود گرفته است و من با وجود دوست داشتن حضور در المپیک برای انتخاب‌شوندگان آرزوی موفقیت دارم». وی در خصوص اینکه اگر مربیان تصمیم به انجام مسابقات می‌گرفتند آیا او حاضر به رویارویی با یوسف کرمی بود یا خیر با مکث می‌گوید: «راستش فکرش را نکرده‌ام و سابقه رویارویی من با او همیشه نمایشی بوده است ولی بعید می‌دانم که راضی به مبارزه با او می‌شدم».
