صنعت هوا - فضا یکی از صنایع پیشرفته و دارای تکنولوژی بالاست که ورود هر کشور به این صنعت به منزله دستیابی به دانش و فناوری‌های مرتبط با یکدیگر و بومی شدن این فناوری‌ها در داخل آن کشور است.
اگر چه هنوز گام‌های مهم دیگری باید برداشته شود تا جایگاه ایران در صنعت هوا- فضا به خوبی ارتقا یابد اما درگیر شدن دانشگاه‌های داخلی کشور در صنایع فضایی نشان‌دهنده بومی شدن این دانش نزد دانشمندان ایرانی و بستر‌سازی گسترده جهت دستیابی به اهداف بلند مدت کشور در این عرصه است.
ماهواره رصد که اینک در مدار زمین قرار گرفته و گردش 15بار در شبانه روز آن نیز به صورت آنلاین قابل رصد‌شدن توسط اینترنت است، یک میکروماهواره 3/15کیلوگرمی به شمار می‌رود که قابلیت‌های تکنولوژیک آن از اهمیت بسیار بالایی برای تداوم پروژه‌های فضایی کشور برخوردار است. برقراری ارتباط با ایستگاه‌های زمینی، تصویربرداری از زمین و ارسال تصاویر به همراه اطلاعات تله‌متری به ایستگاه‌های زمینی از مهم‌ترین مأموریت‌های این ماهواره است.
توپولوژی و ساخت ایستگاه‌های زمینی ماهواره «رصد» به گونه‌ای طراحی شده که بیشترین دسترسی به ماهواره را جهت دریافت اطلاعات و ارسال فرامین کنترل فراهم می‌کند. اغلب زیرسیستم‌های اصلی یک ماهواره بزرگ در «رصد» وجود دارد که از جمله می‌توان به سیستم‌های مدیریت توان، پانل‌های خورشیدی، کنترل وضعیت، محموله اکتیکی، GPS، مدیریت داده و فرامین روی بورد، گیرنده و فرستنده روی بورد، فرستنده رنجینگ و کنترل دما اشاره کرد.موفقیت ساخت و پرتاب چنین ماهواره‌ای به مدار زمین از آن جهت شایان توجه است که ایران در زمینه صنعت هوا- فضا در سخت‌ترین تحریم‌های بین‌المللی قرار دارد و حتی کشورهایی نظیر روسیه و ایتالیا از همکاری در ساخت برخی پروژه‌های مشترک با ایران در زمینه ساخت ماهواره خودداری کرده و این پروژه‌ها با مشکلاتی مواجه شده است.
با هر پرتاب ماهواره، ایستگاه‌های زمینی، انبوهی از داده‌ها و اطلاعات را در اختیار خواهند داشت که می‌توانند از آنها در جهت ارتقای دانش فنی دانشمندان و دانش‌پژوهان ایرانی استفاده کرده و زمینه را برای توسعه فناوری ماهواره در کشور فراهم کنند. به‌طور مثال، بومی‌سازی دانش و فناوری طراحی و آزمایش ماهواره، بومی‌سازی فناوری سنجش از دور و تصویربرداری از زمین به وسیله ماهواره، توسعه فناوری‌های جدید شامل تولید توان در محیط‌مداری، تعیین و کنترل وضعیت ترکیبی فعال و
غیر فعال، ساخت پانل‌ها و حسگرهای خورشیدی که همگی برای نخستین بار در کشور انجام می‌شود، از دستاوردهای طراحی و اجرای این پروژه مهم است.
بر این اساس می‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده‌ای نه چندان دور ایران صاحب فناوری ساخت و پرتاب ماهواره‌های بزرگ و ارسال آن در مدار ثابت زمین خواهد شد. زنجیره علمی و صنعتی که قادر به تولید و پرتاب این ماهواره به فضاست به‌عنوان اصلی‌ترین پشتوانه علمی کشور قادر خواهد بود بسیاری از موانع فنی و تکنیکی بر سر راه توسعه و پیشرفت اقتصادی و کشاورزی کشور را از میان بردارد.
کاربردهای متعدد ماهواره در مباحثی همچون صنعت هوانوردی، کشاورزی، هواشناسی، مدیریت بحران، مسیریابی، تصویربرداری زمانی، ارتباطات راه دور، سنجش موقعیت جغرافیایی، احیای مراتع و جنگل‌ها، کنترل وضعیت زیست‌محیطی و ارتباطات صوتی، تصویری و مخابراتی باعث شده است تا اغلب کشورهای جهان به سمت توسعه زیر ساخت‌های فضایی خود روی بیاورند. با این حال تاکنون معدودی از کشورها توانسته‌اند این فناوری را در داخل بومی‌سازی کرده و آن را به زنجیره صنعت و تکنولوژی داخلی خود گره بزنند.بدون شک ایران با ورود به باشگاه فضایی دنیا، گام قدرتمندی در تثبیت جایگاه سیاسی و اقتصادی خود در صحنه بین‌المللی نیز برداشته است.
