یکی این‌که موضوع هر سه‌شان یک ساختمان است و دیگر این که هرسه‌شان فقط از قسمتی از یک ساختمان گرفته شده‌اند.
در حقیقت عکاس این عکس‌ها،«جُزِپه پاسْکوالی» بخش‌هایی از ساختمان‌هایی را که دیده انتخاب کرده و در کادرش قرار داده. اما او بر چه اساسی این بخش‌ها را انتخاب کرده است؟
هدف او به وجود آوردن یک ترکیب‌بندی زیبا بوده. در هر سه عکس ریتم بصری وجود دارد. نگاه کن، در آنها یک شکل تکرار شده: در یکی قوس‌های فلزی و در دوتای دیگر، پله‌ها.
در هر کدام ازاین عکس‌ها باز جزئیاتی وجود دارد که آنها هم تکرار شده‌اند؛ مثلاً میله‌های فلزی ظریف‌تر که نوارهای بزرگ را به هم وصل می‌کنند، آجرها، نرده‌ها، دیواره‌های کنار پله‌ها، شکل‌های کروی روی این دیواره‌ها و ...
تکرار یک شکل در کنار هم، چشم را به دنبال خودش به حرکت در می‌آورد و حس خوشایندی به بیننده می‌دهد. درعین‌حال عکاس حواسش هم بوده که این تکرار، یک تکرار ساده نباشد. او زاویۀ عکسش را طوری انتخاب کرده که چشم ما برای دنبال‌کردن این تکرارها یک حرکت ساده نداشته باشد و به این طرف و آن طرف عکس برود و همه‌جا را بگردد؛ و این کار را هم طوری انجام بدهد که انگار دارد تاب می‌خورد.
