به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس نتایج مطالعاتی که از اسکن مغزهای متعدد به دست آمدهاند مغز افرادی که در شهرهای بزرگ زندگی میکننددر مقایسه با مغز افرادی که در مناطق روستایی یا اطراف شهرها زندگی میکنند عملکرد متفاوتی دارد.
دانشمندان دریافتند دو منطقه از مغز که وظیفه آنها تنظیم و متعادل سازی احساسات و اضطراب است، در میان شهرنشینانی که تحت استرس روزانه قرار دارند بیش فعال میشوند، رویدادی که میتواند منجر به افزایش میزان ابتلا به مشکلات و بیماریهای روحی و مغزی در مناطق شهری شود.
نتایج مطالعات پیشین نشان میدهند شهرنشینها نسبت به ساکنان مناطق آرامتر 21 درصد بیشتر در خطر ابتلا به اختلالات اضطراب قرار دارند و همچنین خطر ابتلا به اختلالات حالات روحی این افراد 39 درصد بیشتر از افراد حاشیه نشین است. همچنین احتمال ابتلا به شیزوفرنی در افرادی که در شهرهای بزرگ متولد شده و بزرگ میشوند دو برابر است.
در مطالعه جدید، محققان دانشگاه "هایدلبرگ" در آلمان مغز 50 داوطلب سالم را در حالی اسکن کردند که از آنها خواسته شده بود مسائل دشوار ریاضی را حل کنند. این افراد در محدودههای مختلفی از حوالی شهرها تا مرکز شهرهای بزرگ زندگی میکردند. آزمایش به گونهای طراحی شده بود تا گروهی از داوطلبان در حین حل مسائل احساس اضطراب داشته باشند.
نتایج این مطالعه نشان داد بخش آمیگدالای مغز داوطلبانی که در شهرهای بزرگ زندگی میکردند در موقعیتهای پراضطراب دچار بیش فعالی میشود. آمیگدالا حسگر خطر مغز به شمار میرود و از این رو با اضطراب و افسردگی ارتباط نزدیک دارد. بخش دیگر مغز به نام قشر "سینگولیت" نیز در مغز افرادی که در شهرها زندگی میکردند دچار بیش فعالی شد. این بخش با کنترل احساسات انسان و تحمل بلایای طبیعی در ارتباط است.
پیش بینی شده است تا سال 2050 در حدود 75 درصد از انسانها در مناطق شهری زندگی کنند. محققان معتقدند شاید شهرنشینی منجر به دسترسی به امکاناتی مانند منابع مالی بیشتر، منابع غذایی و خدمات بهداشتی بیشتر باشد اما زندگی در شهرهای بزرگ خطر افزایش اختلالات مزمن، قرارگیری در محیط های اجتماعی استرس زا و اختلافات اجتماعی بزرگتر را نیز در بر دارد.
مطالعه بر روی عوامل استرس زا در شهرهای بزرگ مرحله بعدی این مطالعه برای درک تاثیراتی است که فضای شهرنشینی میتواند بر روی سلامت انسانها داشته باشد. صدا، چند پارگی اجتماعی و شلوغی میتوانند از جمله این عوامل باشند.