به گزارش ایسنا به نقل از ورایتی، شهرت پیتر مایکل فالک (1927 -2011) بازیگر آمریکایی سینما و تلویزیون به خاطر ایفای نقش ستوان کلمبو در مجموعه تلویزیونی کلمبو بود.
خانواده پیتر فالک گفته‌اند که این هنرپیشه محبوب شامگاه پنجشنبه در خانه خود در بورلی هیلز (لس آنجلس) درگذشته است.
مفالک از چند سال پیش از اختلال حواس و بیماری آلزایمر رنج می‌برد، اما به گفته خانواده، او در آرامش کامل دنیا را ترک کرد.
پیتر فالک از سال 1958 در بیش از 40 فیلم سینمایی بازی کرد، اما بیشترین معروفیت او به خاطر ایفای نقش ستوان کلمبو بود، یکی از جذاب‌ترین کارآگاهان تاریخ نمایش که به خاطر آن چهار بار جایزه "امی" را دریافت کرد.
کلمبو در عین سرسختی و لجاجت، رفتاری شل و ول داشت. بیشتر اوقات خود را به خنگی می‌زد. به ظاهر گیج و کودن و حواس‌پرت بود، اما در نهایت پیچیده‌ترین معماهای جنایی را حل می‌کرد.
رفتار ناشیانه کلمبو باعث می‌شد که متهمان پرسش‌های او را جدی نگیرند و خیال کنند می‌توانند او را فریب دهند و دست به سرش کنند، اما دست آخر او بود که مچ آنها را باز می‌کرد و آنها را به دام می‌انداخت.
کلمبو غالبا وانمود می‌کرد که میان حرف‌ها و ادعاهای راست و دروغ گیج شده و مبهوت مانده و دیگر از هیچ چیز سر در نمی‌آورد، اما در واقع کوچکترین جزئیات را در ذهن خود ثبت می‌کرد و به موقع علیه متهمان به کار می‌برد.
با این تضاد میان رفتار ظاهری و شخصیت واقعی بود که هم جنایتکاران را غافلگیر می‌کرد و هم تماشاگران را. طنز او نیز تا حد زیادی از همین تضاد بیرون می‌آید. آدمی ظاهرا خنگ و دست و پاچلفتی که تبهکاران زرنگ و باهوش را به دام می‌اندازد.
پیتر فالک بارها در نقش کلمبو ظاهر شد و این کارآگاه صمیمی و فروتن را به شهرت جهانی رساند. یک بار از 1971 تا 1977 و بار دیگر در سال 1989 میلادی.
سریال کلمبو در بیش 80 کشور جهان به نمایش درآمده و بارها و بارها تا امروز در تلویزیون کشورهای گوناگون تکرار شده است.
پیتر فالک بازیگری توانا بود، و یک بار در گفت‌وگویی از ایفای نقش ثابت کلمبو طی سالیان دراز، ابراز پشیمانی کرده بود: "اگر این نقش نبود، شاید من هنرپیشه بهتری شده بودم".
پیتر فالک در بیش از 40 فیلم سینمایی نقش ایفا کرد. یکی از بازی‌های ماندگار او در فیلم زیر آسمان برلین (1987) به کارگردانی ویم وندرس، سینماگر آلمانی، است که در آن در نقش خود ظاهر می‌شود.
جان کاساویتس سینماگر نوگرای امریکایی، به پیتر فالک علاقه‌مند بود و در شش فیلم او را به کار گرفت.
پیتر فالک در سال 1927 در خانواده‌ای متوسط در نیویورک به دنیا آمد. پدر و مادر او مهاجران یهودی بودند که از شرق اروپا به آمریکا رفتند.
او سه ساله بود که زیر عمل جراحی سختی رفت. چشم راست او را به خاطر تومور سرطانی بیرون آوردند و به جای آن چشمی شیشه‌ای گذاشتند.
پس از اخذ دیپلم دبیرستان مدتی به عنوان آشپز کار کرد و بعد به تحصیلات و کارهای متفرقه پرداخت.
تلاش کرد در سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) استخدام شود، اما در این هدف ناکام ماند.
در 29 سالگی پس از گذراندن یک دوره هنرپیشگی، تصمیم گرفت بازیگر شود. نخست به روی صحنه تئاتر رفت و سپس از سال 1958 در تلویزیون و سینما نقش‌هایی کوچک به عهده گرفت.
پیتر فالک همیشه به بازی در تئاتر علاقه‌مند بود و در هر فرصتی به روی صحنه می‌رفت. در سال 1972 جایزه تئاتری "تونی" را برنده شد، به عنوان بهترین بازیگر تئاتری سال.
فالک بارها گفته بود: "آدمی که روی صحنه تئاتر نرود، نمی‌تواند خودش را هنرپیشه درست و حسابی بداند".
در ایران پیتر فالک با صدا و لهجه‌ای خاص معروفیت پیدا کرد، که مبتکر و مجری آن منوچهر اسماعیلی، دوبلور نامی، بود.
این شیوه گفتار دلنشین با فیلم سینمایی (جیبی پر از معجزه - محصول 1961) به کارگردانی فرانک کاپرا شروع شد که در آن پیتر فالک نقشی فرعی ایفا می‌کرد.
