در این مکتب نگارگری ایرانی، باغ‌‌ها و گل‌ها بسیار زیباتر و پرشکوه‌تر شدند و افراد در نگارگری لباس فاخر و مجلل داشتند.
در این دوره تعداد افراد در نگارگری کاهش یافت. تک‌چهره‌ها افزایش یافتند. لباس‌ها بسیار دقیق‌تر طراحی شدند. سر و ریش و موی حالت واقع‌نمایانه تری یافتند.
تعداد رنگ‌های به‌کاررفته در نقاشی محدود شدند. نقاشی‌های دیواری افزایش یافتند. تأثیرات مکتب اصفهان پای از ایران بیرون گذاشت و هنرمندان عثمانی و هندی را تحت تأثیر خود قرار داد.
مهمترین هنرمند مکتب اصفهان رضا عباسی است.
معین مصور، محمد یوسف، محمد قاسم، آقا رضا هروی و آقارضا مصور کاشی از نقاشان دیگر این مکتب هستند.
"درویش جوان با چوبدستی"، "خسرو و شیرین" و "شاهنامه" هر سه از آثار رضا عباسی در مکتب اصفهان خلق شده اند.
این دوره (مکتب اصفهان)، مصادف با فرنگی‌سازی در نقاشی نیز می‌باشد.
محمد زمان (پائولو زمان) از سوی شاه عباس دوم به اروپا رفت و به علت تعلیماتی که دید آثار او تأثیرات نقاشی غربی را بیش از سایرین نشان می‌دهد. این نوع نقاشی در دورهٔ زندیه و قاجاریه نیز ادامه یافت.
"خمسه نظامی" محمد زمان یکی از مهمترین این آثار است.
