فروش هفته اول «سیزده 59» پایین بود. کسانی که مطالب سینمایی رسانه‌ها را دنبال می‌کنند در یک هفته گذشته به مطالبی از جنس آنچه در بالا آمد زیاد برخورده‌اند. توجه و علاقه‌ای که سینمایی‌نویسان ما به سرنوشت اقتصادی فیلم‌ها نشان می‌دهند گاهی اوقات به قدری زیاد می‌شود که گیشه دیگر همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. همه دنبال این هستند که فیلم رامبدجوان رکورد فیلم ده‌نمکی را می‌زند یا نه ولی کسی مطلب تحلیلی درباره تفاوت‌های کمدی «ورود آقایان ممنوع» یا «اخراجی‌ها3» نمی‌نویسد. همچنان که شکست تجاری «دختر شاه پریون» مقدمه‌ای بر بررسی دقیق ناکامی‌های پیاپی تهیه‌کننده‌اش نمی‌شود تا از دل آن به تحلیل شرایط امروز و جواب ندادن فرمول‌های سنتی تولید فیلم برسیم.
گاهی اوقات به نظر می‌رسد مرز میان سینمایی‌نویسی و نمایندگی دفاتر پخش فیلم مخدوش شده‌است؛ به‌خصوص وقتی منتقدان برای اثبات ضعیف بودن فیلم مورد نظرشان سراغ گیشه می‌روند. کسی نیست به دوستان بگوید اگر ملاک شکست تجاری باشد، «همشهری کین» هم باید یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما باشد نه بهترین آنها.
