این موشک تنها جهت نصب بر روی هواپیماهایSu-35 ، Su-37 و MiG-31BM طراحی شده است. هرچند گزارش هایی مبنی بر استفاده از این موشک دوربرد بر روی آواکس های A-50 نیز منتشر شده است.
هدف اصلی از طراحی این موشک، جلوگیری از پرواز آواکس و سایر هواپیماهای پیش اخطار بود. هرچند که به راحتی می توانست به عنوان سیستم ABM نیز به کار رود که افشای این موضوع باعث تیره شدن روابط با ایالات متحده می‌گشت، زیرا دو طرف اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده، پیمان ABM یا منع تولید موشکهای ضدبالستیک را امضاء کرده بودند تا بدین وسیله از گسترش بی‌حد و حساب موشکهای اس اس به‌نوعی جلوگیری کنند.
این موشک بسیار دوربرد از سیستم هدایت راداری فعال بهره می برد و می تواند به اهدافی تا ارتفاع 100 هزار فوت که سرعتی برابر 4 ماخ دارند هدفگیری شده و به دقت اصابت کند در حالی که هدف مورد نظر در حال اجرای مانورهایی تا 12g است.
هرچند نوع خاصی از رادار ناشناخته تولیدشده توسط زاسلون فقط جهت جنگنده هایی که از این موشک بهره می گیرند ساخته شده است که طبق گزارش مامور CIA این رادار ویژه، بردی برابر500 تا 600 کیلومتر در عرضی به پهنای 60 درجه را تراک می کند، ضمن اینکه همانند سایر رادارهای روسی از قابلیت دید پایین – شلیک پایین نیز بهره می برد و قادر است به اهدافی به ابعاد حدود 50 سانتیمتر مربع در ارتفاع 5 فوتی نیز شلیک شود! با این حساب، جنگنده بمب افکن های رادارگریزی نظیر F-22 ، B-2 و F-117 نیز می توانند به آسانی شکار R-172 شوند.
طرح‌ها و نقشه‌های R-33 ، R-37 ،MiG-31 و R-172 در دهه 1980 از طریق یک مامور CIA با نام مستعار دونالد سر از ایالات متحده درآورد. وی بعدها توسط کا. گ.ب شناسایی و دستگیر شد و در اواخر دهه 1980 در مسکو تیرباران شد.
این موشک برای اولین‌بار در نمایشگاه هوایی در ابوظبی به سال 1993 بر روی سوخوی 35 رؤیت شد. هرچند کمبود منابع مالی، مانع تولید و توسعه انبوه آن شده است، اما آزمایش‌های پرتابی آن با موفقیت همراه بوده است.
تولید این موشک در روسیه بارها به تعویق افتاده است. در سال 1997 پروژه این موشک کاملاً روسی محسوب می‌شد، ولی به سال 2004 قرار بر این شده که با تولید مشترک در هند، بر روی جنگنده‌های هندی Su-30MKI نصب شود. موشک KS-172 حدس زده می شود که بر پایه همان موشک ضدهوایی (9K37M1 Buk-M) طراحی شده باشد. (نام ناتو: SA-11 'Gadfly')
این موشک از یک راکت دومرحله‌ای به‌عنوان موتور استفاده می‌کند که قادر می سازد برد زیادی معادل 400 کیلومتر (250 مایل) داشته و به راحتی به‌سرعت 4 ماخ دست یابدو با سیستم ناوبری داخلی و براساس اطلاعات منتقل‌شده از جنگنده شلیک کننده، خود را به نزدیکی هدف می‌رساند، سپس با استفاده از رادار درونی خود، هومینگ دقیق و نهایی خود را انجام داده و سپس سرجنگی بسیار پرقدرت آن منفجر می‌شود.
این موشک بیشتر جهت هدفگیری بسیار دوربرد علیه سیستم های آواکس یا تانکرهای سوخت رسان آمریکایی یا جنگنده‌های محافظ ناوهای دریایی (نظیر اف14) به کار می‌رود، بدون آنکه وارد نبرد نزدیک با آنها شود. سیستم بسیار پیشرفته رهگیری اهداف دوربرد، امکان سرنگونی جنگنده‌های رادارگریز آمریکایی را به‌راحتی فراهم می‌آورد.
با این تفاصیل، می‌توان گفت که یکی از دلایلی که ایالات متحده دست به طراحی AIM-152 زده است، موشک‌هایی جدید و بسیار دوربرد و ضداستیلت روسی نظیر R-37 و R-172 هستند.
مشخصات فنی (تخمینی)
طول: 4/7 متر
طول بالچه ها: 75 سانتی متر
قطر موشک: 51 سانتی متر
وزن: 750 کیلوگرم
سرعت: 4 ماخ
برد: 400 کیلومتر (250 مایل)
هدایت پذیری: ناوبری اولیه و هومینگ نهایی به صورت راداری فعال
سرجنگی: 50 کیلوگرم TNT
موشک های معادل: AIM-54C و R-33 و R-37 و AIM-152
