به نوشته آسوشیتدپرس، خالق فیلم های پرفروش و تحسین شده هشت زن و استخر شنا می گوید که اهمیتی به فراخوان کمپانی های بزرگ هالیوودی نمی دهد و دعوت آنها برای کار در آمریکا را جدی نمی گیرد.
از سه سال قبل که منتقدین بین المللی سینما و تماشاگران اروپایی به ستایش درام های اجتماعی و دلهره آور این هنرمند پرداخته اند، کمپانی های بزرگ فیلمسازی آمریکا بارها و بارها وی را برای ادامه فعالیت به آمریکا دعوت کرده اند.
اما این دعوت ها تا به امروز بدون پاسخ مانده است.اوزن می گوید: من اهل فرانسه هستم که در قاره اروپا قرار دارد، پس دیدگاهم فرانسوی و اروپایی است. این دیدگاه نمی تواند کار در سیستم استودیویی هالیوودی را تحمل کند. در این سیستم آزادی عمل وجود ندارد و سرمایه حرف اول را می زند. من می خواهم در کارم آزادی عمل داشته باشم و آن کارهایی را انجام دهم که می خواهم انجام بدهم.
بعد از موفقیت عظیم استخر شنا در سال 2003 بسیاری از کمپانی های هالیوودی مرا دعوت به کار کردند، اما این دعوت ها را قبول نکردم. می دانید، من می خواهم بر روی تدوین نهایی فیلم هایم نظارت کامل داشته باشم. در جایی مثل آمریکا اگر بخواهید در کار آزادی کامل داشته باشید، سرمایه ای برای کار پیدا نمی کنید.
اوزن در شرایطی پیشنهاد کار در هالیوود را رد می کند که قبل از وی طیف وسیعی از فیلمسازان بین المللی- از آلفونسو کارون مکزیکی گرفته تا ژان پی یر ژونه فرانسوی- بعد از موفقیت در کشور خود، راهی کار در سیستم استودیویی هالیوود شده اند. این فیلمسازان گاهی اوقات در کشور خود هم فیلمی را کارگردانی کرده و به طور متناوب بین آمریکا و کشور خود در سفر بوده اند.
اما نکته ای که بسیاری از منتقدین سینمایی در مورد آن اتفاق نظر دارند این است که بسیاری از این فیلمسازان در سیستم استودیویی هالیوودی ادغام شده اند و نتوانسته اند در آمریکا فیلم های موفقی بسازند. در حقیقت فیلم های جذاب و خلاقه ای که آنها در کشورهای خود ساخته اند، در آمریکا تبدیل به یک سری کار معمولی و پیش پا افتاده شد که هر فیلمسازی می توانست آنها را کارگردانی کند.
اوزن افزود: فکر می کنم وقتی شما به آمریکا می روید و کار در سیستم استودیویی آن را قبول می کنید، روح و اصالت خود را از دست می دهید. علتش هم این است که در آن جا شما باید به شیوه آمریکایی فیلم بسازید؛ شیوه ای که با روش اروپایی کار بسیار فرق دارد. برای فیلمسازانی که خودشان نویسنده فیلمنامه هایشان هستند این جابه جایی کار بسیار مشکلی است. وقتی تو آزادی کامل داری تا هر کاری را که بخواهی انجام دهی، چرا باید به آمریکا بروی که همه چیز تحت کنترل مدیران استودیویی است و با آدم هایی کار کنی که شاید به تو احترام نگذارند و کار کردن با آنها خیلی سخت است؟
اوزن که خودش فیلمنامه های فیلم هایش را می نویسد به کارنامه کاری پدرو آلمودوار فیلمساز برجسته اسپانیا اشاره می کند و می گوید: او هم طی سالهای اخیر با پیشنهادات زیادی از سوی آمریکایی ها روبه رو بوده است. اما هنوز دارد در اروپا کار می کند و هنوز هم فیلم های بسیار زیبایی می سازد. اوزن هم مثل آلمودوار سبک خاص اروپایی دارد و می تواند خط اصلی قصه و مضامین مورد نظر خود را مورد مکاشفه قرار دهد. این سبک فیلمسازی چندان مورد پسند سیستم استودیویی هالیوود نیست.
برای مثال فیلم جدید وی زمانی برای عزیمت که این هفته در اروپا و آمریکا به روی پرده سینماها می رود قصه چهار مرد جوان را تعریف می کند که با یک بیماری مهلک روبه روهستند. چنین قصه عجیب و غریب و پیچیده ای را در جایی مثل سیستم استودیویی هالیوود نمی توان به تصویر کشید، حتی اگر سوپراستاری مثل تام هنکس از اوزن خواسته باشد که یکی از نقشهای اصلی آن را به وی بدهد؛ در خواستی که از سوی اوزن رد شد.
