در تیم ملی تغییری احساس کردم که خیلی خوشحال شدم. این تغییر در تفکر بازیکنان و درگیری‌های نزدیک آنها با تیم حریف بود. با این شیوه بازی به تیم مقابل فهماندیم که برای درگیری تن به تن هم آماده‌ایم. در بازی با مالدیو علی کریمی طوری در جنگ‌های میانه میدان شرکت می‌کرد که در جوانی خود هم این طوری نمی‌جنگید. الان طوری می‌جنگد که می‌رود روی هوا. ما هم داریم کم کم بازی درگیرانه را یاد می‌گیریم.
بازیکنان جنگ‌های تن به تن را از حریف بردند و این باعث شد راحت‌تر بازی کنیم و ببریم. مهم بردن این تیم بود. کار اضافه‌ای در تیم ملی نبود. خوشحالم که نگرش تیم ملی نسبت به حریفان تغییر کرده است و تیم ما نسبت به حریفی که پیش رو دارد با برنامه بازی می‌کند. در بازی اول مقابل مالدیو فقط کتک خوردیم درحالی‌که در بازی برگشت هم کتک زدیم و هم خوردیم.ما مربی بزرگی آورد‌ه‌ایم و نباید اینقدر به او حمله کنیم. خودم چون خارج از ایران مربی بودم، کارلوس کی روش را درک می‌کنم. او به زمان نیاز دارد تا با فرهنگ و آداب و رسوم کشور ما آشنا شود. حداقل یکسال فرصت می‌خواهد و در این راه باید برای پیشرفت فوتبال همه به او کمک کنیم. من به آینده تیم ملی امیدوارم.
