اما چرا حمید استیلی پس از گذشت تنها 3 هفته از لیگ - آن هم پس از بازی مقابل 3 تیم متوسط- به این نقطه رسیده است؟از 2 جنبه فنی و غیرفوتبالی باید به این پرسش پاسخ داد:
1-می‌گویند بدترین شیوه مدیریت این است که همه از مدیر مجموعه راضی باشند. در پرسپولیس نیز دقیقا چنین شرایطی برقرار است. استیلی می‌خواهد همه را از خود راضی نگاه دارد. شاید این ویژگی به شخصیت وی برگردد که ذاتا انسانی با حجب و حیاست و نمی‌تواند بپذیرد که بازیکنی از دست وی دلخور و ناراضی شود. برای مدیریت تیم بزرگی چون پرسپولیس باید تعارف را کنار گذاشت. حالا که قرار است همه بازیکنان از دست او راضی باشند و به همه در ترکیب اصلی، بازی برسد طبیعی است که چنین شرایطی به‌وجود آید. در حال حاضر برخی بازیکنان در پرسپولیس هستند که بدون تعارف در حد و اندازه این تیم نیستند و باید بیرون بنشینند. مادامی که استیلی با این موضوع کنار نیاید، وضعیت به همین منوال باقی خواهد ماند.
2-تغییر سرمربی، حق مسلم مدیریت هر باشگاهی است اما مدیریت باشگاه پرسپولیس نتوانست به درستی از این حق خود در پایان فصل گذشته استفاده کند. اگر علی دایی در پایان فصل گذشته محترمانه از پرسپولیس کنار گذاشته می‌شد قطعاً مشکلی به‌وجود نمی‌آمد چون افکار عمومی کاملا برای پذیرش این موضوع آمادگی داشت. اما تشکیل کمیته فنی و مسائلی که پیرامون گزینش سرمربی پرسپولیس به‌وجود آمد، برای هیچ‌یک از طرفداران این تیم، قابل پذیرش نبود و آن را نوعی توهین به شعور خود تلقی کردند.
همین مسئله باعث شده تا هواداران معترض از هر فرصتی برای انتقاد از استیلی و تیمش استفاده کنند. درست است که همین تماشاگران علیه تیم دایی هم شعار می‌دادند اما باید واقعیت را پذیرفت که دغدغه تماشاگران پرسپولیس، علی دایی نیست بلکه او بهانه‌ای است که تماشاگران پرسپولیس با مستمسک قرار دادن آن قصد دارند که از روند انتخاب سرمربی در این تیم انتقاد کنند. نزد این هواداران نه دایی بهترین گزینه برای هدایت پرسپولیس است - که اگر بود فصل گذشته علیه تیم وی شعار نمی‌دادند و با این تیم قهر نمی‌کردند- و نه حمید استیلی یک مربی بی‌تعصب. آنها فقط قصد دارند اعتراض خود را نسبت به اتفاقاتی که در فصل نقل و انتقالات افتاد نشان دهند.معضل اول، چاره دارد و کلید آن در دست استیلی است اما مشکل دوم حل‌شدنی نیست و تا پایان فصل مانند بختک به پرسپولیس خواهد چسبید.
