راننده... بی‌راننده

برخی از شرکت‏های بزرگ بر این باورند که بخشی از لذت ماشین‏‌سواری به رانندگی‌کردن است. برخی دیگر می‏‌گویند باید با زمان پیش رفت و تمام امکانات را برای رفاه بیشتر انسان به‌کار برد.

درست است که بشر دانش ساخت اتومبیل‏‌های بدون سرنشین را به دست آورده، اما هنوز نتوانسته آن را فراگیر کند و بر تمام موانع موجود پیروز شود؛ البته به‌جز وسیله‏‌های نقلیه عمومی -مثل قطارها- که هم‌اکنون انواع زیادی از آنها در گوشه و کنار دنیا بدون راننده حرکت می‏‌کنند و به جابه‌جایی مسافران می‌پردازند.

به‌تازگی در چین خودرویی ساخته شده که توانسته مسیری 281 کیلومتری را بدون راننده و با سرعت 90 کیلومتر در ساعت طی کند. قبل از این، نمونه‏‌های دیگری هم در دنیا آزمایش شده بودند؛ مثل خودروهای بدون راننده گوگل که بسیار موفق از آب درآمدند.

اما فرق خودروهای چینی با انواع مشابه این است که از مسیریاب یا همان جی‌پی‌اس استفاده نمی‏‌کنند. سایر خودروهای هوشمندی که تا امروز ساخته شده‌اند به سیستم ماهواره‏ای جی‌پی‌اس مجهز بوده و برای پیداکردن مسیر خود از آن بهره گرفته‌اند.

اما این خودروی چینی حسگرها و دوربین‌‏هایی دارد که به کمک آنها، بدون نیاز به جی‌پی‌اس حرکت می‏‌کند و از میان بقیه ماشین‏‌ها عبور و مسیر جاده را دنبال می‏کند. البته این خودرو ضعف‏هایی هم دارد؛ مثل این‌که با تغییر شرایط آب و هوایی مثل باران و مه ممکن است حساسیت رادارهایش از بین برود و با مشکل مواجه شود.