دسته دیگر، اما بدون آن که بهانه‌ای آنها را به مدرسه بکشاند، به خواست خود به وضعیت فرزندشان رسیدگی کرده و آگاهی از وضعیت آموزشی- رفتاری فرزندشان را یکی از مهم‌ترین وظایف خود می‌دانند.
برای دسته دوم مراجعه به مدرسه فرزند، وظیفه‌ای دوست‌داشتنی است که اضطرابی را نیز به همراه ندارد، اما دسته نخست، با اضطراب و هیجان و عصبانیت قدم به مدرسه می‌گذارند و همین امر تصمیم‌گیری و تبادل نظر میان آنها و اولیای مدرسه را مختل کرده و در اغلب موارد تنش‌های جدی را نیز به همراه دارد.
اما با توجه به چند نکته ساده می‌توان به راحتی بر اضطراب و عصبانیت خود غلبه کرد و با اعصابی آرام با مسائل برخورد کرد. بنابراین:
* باور کنیم که هر کودک به شیوه خود نکات آموزشی- پرورشی را می‌آموزد.
* فرزندمان را با دیگران مقایسه نکنیم تا مشکلات او سبب آزار و اذیت ما نشود. تردیدی نیست که مشکلات برخی از کودکان بسیار حادتر از فرزند ما است، اما ما از آنها بی‌اطلاع هستیم.
* دلیل اصلی حضور ما رفع مشکل به شیوه‌ای منطقی است؛ پس نیازی به جنجال و مجادله نیست.
* فرزندمان را مقصر اول و آخر ندانیم، چرا که برخی از مشکلات ممکن است ناشی از بی‌توجهی و کم کاری آموزگار و اولیای مدرسه باشد.
* با ورود به مدرسه گمان نکنیم که اولیا و حتی همکلاسی‌های فرزندمان دلیل حضور ما را می‌دانند؛ چرا که دعوت از ما فقط به وسیله تلفن یا نامه‌ای صورت گرفته که دیگران از آن بی‌اطلاع هستند.
* افکار منفی علیه آموزگار، اولیای مدرسه و حتی فرزندمان را از ذهن دور کنیم.
آداب حضور
پس از تسلط به نفس- برای والدین گروه نخست- برای حضور مؤثر خود برخی نکات را نباید فراموش کرد؛ رعایت این نکات برای والدینی که به خواست خود و برای آگاهی از وضعیت فرزندشان به مدرسه مراجعه می‌کنند نیز ضروری است؛
* دیدگاه مثبت خود را به هیچ‌وجه تغییر ندهیم و برای حضور در مدرسه ترسی به دل راه ندهیم.
* به موقع در جلسه حاضر شویم؛ حضور به موقع ما در جلسه، نشان دهنده آن است که به بررسی وضعیت فرزندمان اهمیت می‌دهیم.
* از آوردن دلایل غیرمنطقی، مانندکار و گرفتاری، چه در ذهن و چه به زبان جداً بپرهیزیم. رسیدگی به وضعیت فرزند مقدم بر هر کاری است.
* فراموش نکنیم که علت اصلی حضور ما در انجمن یا جلسه خصوصی با آموزگار، تبادل نظر برای حل مشکلات و پیشرفت تحصیلی فرزندمان است.
* دنبال مقصر نگردیم.
* پیش از حضور در جلسه اولیا و مربیان و یا پس از آن به طور خصوصی با آموزگار فرزندمان صحبت کنیم.
* به فرزندمان اطمینان بدهیم که جلسه اولیا و مربیان و جلسه خصوصی ما با آموزگار راهی برای شناخت مشکلات آموزشی- رفتاری او، به قصد تنبیه او نیست. دسته‌بندی پرسش‌هایی که در ذهن داریم، حضور ما را مؤثرتر و نتیجه‌گیری را بهتر خواهد کرد.
به عقیده بسیاری از متولیان آموزشی، جلسات خصوصی میان آموزگار و والدین هر یک از دانش‌آموزان اثرات به مراتب بهتری بر روی والدین و آموزگار دارد که این نتیجه مثبت، به خوبی می‌تواند شرایط تحصیلی مناسبی را برای کودکان فراهم کند.
منبع: nea.org
